ΨΗΦΙΣΜΑ Προς την εργατική τάξη, Τον εργαζόμενο λαό.
Συνάδελφοι - Διαδώστε το μύνημά μας: Οι χαλυβουργοί δεν λυγίζουν!
Στην πύλη της Χαλυβουργίας γράφουμε όλοι μαζί μια ακόμη σελίδα στο μεγάλο βιβλίο των αγώνων του λαού μας.
Σωματεία, άνεργοι, φτωχός λαός, φοιτητές, μαθητές, μας δίνετε υλική βοήθεια από το υστέρημά σας, από το μισθό που δεν έχετε, από το επίδομα ανεργίας που δεν φτάνει. Μας δίνετε δύναμη και πείσμα!
Σπάσαμε την σιωπή, αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουμε μεγάλη δύναμη.
Οι βιομήχανοι ανησυχούν, ο βιομήχανος Μάνεσης αν και τρομοκρατημένος, δεν είναι μόνος του. Τον στηρίζουν γιατί έχει το ρόλο του λαγού.
Αν τα μέτρα περάσουν στην χαλυβουργία, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο.
Αν εδώ σπάσουν τα μούτρα τους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο και για τα υπόλοιπα εργοστάσια.
Μην ακούτε τα ψέμματα των βιομηχάνων και των ανθρώπων τους.
Δεν θα δουλεύουν αυτοί, για ψίχουλα στα εργοστάσια.
Αυτοί πληρώνονται καλά για τη βρώμικη δουλειά τους.
Αφού οι «επισκέψεις» στα σπίτια, οι «επιστολές», η τρομοκρατία με τα εξώδικα, έπεσαν στο κενό, τώρα βάζουν το Υπουργείο Εργασίας να μας «συμβουλεύει»:
«Δεχθείτε τους όρους του Μάνεση, διαφορετικά θα βρεθείτε όλοι στο ταμείο ανεργίας».
Μας απειλούν με 180 ακόμα απολύσεις!
Κύριοι βιομήχανοι, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Την τελευταία μας λέξη δεν την είπαμε ακόμα!
Είμαστε μια γροθιά.
Έτοιμοι, για την πιο σκληρή ταξική αναμέτρηση!
Δεν γυρνάμε στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ.
Να γυρίσουν πίσω οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας.
Ο αγώνας μας, αφορά όλους τους εργαζόμενους.
Οι τελευταίες εξελίξεις είναι αποκάλυψη.
Οι βιομήχανοι αξιοποιούν τους νόμους της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – Καρατζαφέρη.
Επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μειώσεις μισθών στα 450 – 500 ευρώ.
Όπου οι εργάτες υποχώρησαν η επίθεση της εργοδοσίας γιγαντώθηκε.
Ακολούθησαν απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, μέχρι και κλείσιμο των επιχειρήσεων, με τους εργάτες απλήρωτους για πολλούς μήνες.
Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα, όλοι έχουμε πείρα.
Οι βιομήχανοι μας κλείνουν τα σπίτια και όχι ο αγώνας μας για δουλειά.
Το ψωμί μας το υπερασπίζουμε με αγώνα όχι με παρακάλια.
Συνάδελφοι εργάτες, τα μέτρα γενικεύονται, δεν είναι μόνο οι χαλυβουργοί στο στόχο, είμαστε όλοι.
Ήρθε η ώρα ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια.
Τώρα η συμμετοχή σας στον αγώνα δεν είναι ζήτημα αλληλεγγύης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλη την εργατική τάξη.
Παραμερίστε τους ανθρώπους των βιομηχάνων, μην τους φοβάστε, είναι ανίσχυροι όταν οι εργάτες πάρουν απόφαση.
Κάντε γενική συνέλευση, ελάτε σε επαφή μαζί μας, αποφασίστε απεργία.
Είναι η ώρα οι βιομήχανοι να πάρουν ένα καθαρό μύνημα που μόνο ο αγώνας των εργατών στα εργοστάσια μπορεί να δώσει.
Όλοι στον αγώνα. Η νίκη θα είναι δική μας.
Η γενική συνέλευση των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας
Ασπρόπυργος 30/11/2011
1 σχόλιο:
Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Οι χαλυβουργοί νίκησαν το φόβο.
Αυτή είναι η πρώτη τεράστια μάχη που έδωσαν - την έδωσαν πρώτα και κύρια με τους εαυτούς τους - και κατάφεραν να την κερδίσουν.
Πέταξαν από πάνω τους κάθε αναστολή και ταμπού. Προσπέρασαν τα προσχήματα της αναβλητικότητας. Ηρθαν αντιμέτωποι με όλα όσα κατασκευάζει η αστική τάξη για να περάσει αλυσίδες στο μυαλό και στη συνείδηση των εργαζομένων.
Και νίκησαν.
*
Οι χαλυβουργοί έκαναν το πρώτο βήμα, έσπασαν την αλυσίδα ακριβώς στο πιο ισχυρό αλλά και στο πιο αδύνατο σημείο της:
Ξεκαθαρίζοντας πρώτα και κύρια ότι αυτοί, οι εργάτες και ο εργοδότης, ότι
αυτοί που δένουνε το ατσάλι και ο βιομήχανος,
δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον.
*
Για το επόμενο βήμα τους, ήταν απαραίτητη ακόμα μεγαλύτερη δύναμη:
Να παραμείνουν ενωμένοι! Σαν μια γροθιά! Να απομονώσουν καθετί που αποπροσανατολίζει, καθετί που προσπαθεί να τους «ξεμοναχιάσει».
Το πέτυχαν κι αυτό.
Οι χαλυβουργοί λένε και ξαναλένε:
«Θα φάμε ψωμί κι ελιά,
θα μείνουμε ενωμένοι,
αλλά δε θα προσκυνήσουμε».
Αυτό είναι το περήφανο παράδειγμά τους που άπλωσε φτερά και το μήνυμά του, παρά τον αποκλεισμό των καθεστωτικών ΜΜΕ, πάει πλέον παντού μέχρι και στην πιο μικρή γειτονιά.
*
Ο αγώνας των χαλυβουργών είναι μια κατάκτηση που ανήκει σε όλους. Μια κατάκτηση που ανοίγει δρόμους για να περπατήσουν και οι άλλοι.
Γιατί έτσι, όταν μετατρέπεται σε πράξη το «ένας για όλους και όλοι για έναν», μόνο τότε γίνονται τα ρυάκια χείμαρροι.
Οι χείμαρροι ποταμοί.
Και τα ποτάμια λαοθάλασσες.
Ετσι μόνο σπάνε τα φράγματα που στήνουν οι εκμεταλλευτές απέναντι στους εργάτες που δικαιούνται και διεκδικούν το μόχθο τους.
*
Οι χαλυβουργοί άναψαν φωτιές εκεί που δεν υπήρχαν. Μέσα στο καταχείμωνο. Φούντωσαν τις φλόγες εκεί που υπήρχαν ακόμα μικρές εστίες.
Οι χαλυβουργοί αποδεικνύουν ότι υπάρχουν «φωλιές νερού» που πρέπει να κρατηθούν ζωντανές κόντρα στο άνυδρο παρόν και στο έρημο μέλλον που μας ετοιμάζουν.
Γι' αυτό είναι κάτι παραπάνω από υποχρέωση:
Είναι καθήκον όλων μας,
είναι ταξικό καθήκον κάθε εργάτη,
κάθε εργαζόμενου, κάθε ανθρώπου του λαού, κάθε χειμαζόμενου από αυτή την πολιτική, κάθε δεσμώτη στη φυλακή της καπιταλιστικής ασυδοσίας και εκμετάλλευσης, να μετατρέψει σε δικό του αγώνα, σε δική του έγνοια την τελική νίκη του αγώνα που δίνουν οι χαλυβουργοί.
*
Αυτοί οι μπροστάρηδες, οι χαλυβουργοί, πρέπει να στηριχτούν από τον καθένα μας.
Με κάθε τρόπο.
Ειδικά τώρα που καταφέρνουν να κάνουν την ανηφόρα ίσιο δρόμο για να τραβήξουμε όλοι μπροστά.
Δημοσίευση σχολίου