Βγήκε ο Πρωθυπουργός -θλιμμένος δε λέω- και μας ανήγγειλε τα οικονομικά μέτρα για να …σωθεί η χώρα.
Αν και θα μπορούσε, λόγω «νωπής εντολής» και πρόσφατης άνετης αυτοδυναμίας, δεν είχε το ύφος της αλαζονείας του προκατόχου του και γενικά το …σερβίρισμα των μέτρων, έγινε με πολύ «τακτ» (στο στυλ: πονάω αλλά τι να κάνω) και όχι με την κυνικότητα και θρασύτητα των προηγούμενων (θυμήσου πχ το υφάκι Αλογοσκούφη, όταν μας έλεγε παρόμοια δυσάρεστα)…
Δυστυχώς οι διαφορές με τους προηγούμενους, σταματάνε κάπου εδώ.
Γιατί αν είναι να σου πούνε ότι αύριο θα πεθάνεις (από αίτια για τα οποία δε φταις εσύ), είτε γλυκά στο πούνε είτε άγρια, το αποτέλεσμα ίδιο θα είναι, εκτός αν είσαι πια τόσο fan του savoir vivre και του Ζαμπούνη, οπότε και θα πεθάνεις μ’ ένα πλατύ χαμόγελο… --->>>