Εντελώς ...ζιβάγκο, ΤΩΡΑ !!!

Βγήκε ο Πρωθυπουργός -θλιμμένος δε λέω- και μας ανήγγειλε τα οικονομικά μέτρα για να …σωθεί η χώρα.

Αν και θα μπορούσε, λόγω «νωπής εντολής» και πρόσφατης άνετης αυτοδυναμίας, δεν είχε το ύφος της αλαζονείας του προκατόχου του και γενικά το …σερβίρισμα των μέτρων, έγινε με πολύ «τακτ» (στο στυλ: πονάω αλλά τι να κάνω) και όχι με την κυνικότητα και θρασύτητα των προηγούμενων (θυμήσου πχ το υφάκι Αλογοσκούφη, όταν μας έλεγε παρόμοια δυσάρεστα)…

Δυστυχώς οι διαφορές με τους προηγούμενους, σταματάνε κάπου εδώ. 

Γιατί αν είναι να σου πούνε ότι αύριο θα πεθάνεις (από αίτια για τα οποία δε φταις εσύ), είτε γλυκά στο πούνε είτε άγρια, το αποτέλεσμα ίδιο θα είναι, εκτός αν είσαι πια τόσο fan του savoir vivre και του Ζαμπούνη, οπότε και θα πεθάνεις μ’ ένα πλατύ χαμόγελο… --->>>

Ο «μη προνομιούχος» λοιπόν, που τον τσάκισε και τον τσακίζει η ακρίβεια, που έζησε κάθε απόχρωσης σκάνδαλα και λαμογιά, που βιώνει την ανεργία των παιδιών του, την καθημερινή ανασφάλεια και την αβεβαιότητα του αύριο, δεν είναι πια και τόσο fan του Ζαμπούνη και –το κυριότερο-ψήφισε ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές για καλύτερες μέρες, αναρωτιέται:

Τι έγινε ρε παιδιά; Πόσο καιρό έχει –προεκλογικά- που μου λέγατε άλλα;

Δε μου λέγατε ότι, λεφτά υπάρχουν και καλά, ότι οι προηγούμενοι δεν ήξεραν από πού να τα πάρουν και πώς να τα πάρουν; 

Που είναι «αυτά» τα λεφτά που πριν 4 μήνες υπήρχαν και τώρα δεν υπάρχουν;

Δε μου λέγατε ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε; Ωραία. 

Δε σας έδωσα τη ψήφο μου και την εντολή μου, για να αλλάξουμε και να μη βουλιάξουμε; Τι άλλο να κάνω τώρα; Πότε θα το βγάλω το ρημάδι το σωσίβιο επιτέλους;

Δε μου λέγατε ότι, υπάρχει σχέδιο;  

Τώρα γιατί μου λέτε, ότι το χάλι που άφησαν οι προηγούμενοι, ήτανε τόσο που δεν το περιμένατε, που δε το είχατε φανταστεί, που δε το είχατε προβλέψει; 

Μα εγώ δεν σας ψήφισα ούτε σαν μέντιουμ (που προβλέπει), ούτε σαν καμιά εταιριούλα, περιορισμένης ευθύνης που κάνει στο «άρπα κόλα» τις δουλειές της. Σας ψήφισα, σαν ένα –υποτίθεται- μεγάλο, οργανωμένο, σύγχρονο κλπ, Κόμμα Εξουσίας, με σοσιαλιστικό τίτλο και πρόσωπο, που κουβαλάει μια «ιστορία Ανδρέα Παπανδρέου» και που προεκλογικά είχε το σύνθημα «πρώτα ο πολίτης»…

Δε μου λέγατε ότι όλα –άμα σας ψηφίσω- θα είναι δίκαια και σύμφωνα με το «τι έχει και κατέχει ο καθένας»; (εργατικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, φορολογικά κλπ); Τώρα, τα τσιγάρα, τα ποτά, η βενζίνη και όλα τα άλλα που ανεβάζετε, πλήττουν το ίδιο εμένα, που ζω με 800 ευρώ κι αυτόν που ζει με εκατομμύρια;

Δε μου λέγατε ιστορίες για κατώτερη εγγυημένη σύνταξη, για όλους; 

Τώρα γιατί ετοιμάζεστε να μας βγάζετε συνταξιούχους (αν…), κοντά στα 70; 

Γιατί ανέβηκε –είπατε, χωρίς ντροπή- το «προσδόκιμο» της ζωής. 

Δηλαδή μου είπατε –σε απλά ελληνικά- «ρε μαλάκα, αφού ζεις παραπάνω, δούλεψε και παραπάνω… αφού δεν πεθαίνετε στην ώρα σας, τι να σας κάνουμε κι εμείς; σοσιαλιστές είμαστε, όχι μάγοι…» 

Και κάτι άλλο, πάνω σ’ αυτό: ποιος αλήθεια το βγάζει το προσδόκιμο της ζωής; Μήπως η ίδια η Στατιστική Υπηρεσία που τόσα χρόνια, βγάζει «μαϊμού» ελλείμματα, χρέη, ποσοστά διάφορα και παραμύθιαζε Ελλάδα και Ευρώπη;

Δε μου λέγατε για πράσινη ανάπτυξη και για διάφορα περιβαλλοντικά για να μην πάω και ρίξω το κουκί μου στους Οικολόγους; 

Και τώρα, όχι μόνο μου έμεινε αμανάτι το «σαραβαλάκι» μου (που ρύπαινε), όχι μόνο έχασα 2.500 ευρώ (που θα έπαιρνα αποσύροντάς το για να μη ρυπαίνει), αλλά και με τιμωρήσατε επειδή δεν έχω λεφτά να πάρω καινούργιο και με χαρατσώσατε με 820 ευρώ τέλη κυκλοφορίας. 

Αποτέλεσμα; Έχασα εγώ, έχασε και το περιβάλλον… Κι επειδή ζητήσατε συγγνώμη, άντε να το αφήσω… Αλλά αυτό είναι πολύ πιο σοβαρό. Στην ουσία, μου είπατε «δεν πειράζει μωρέ, ρύπαινε, αρκεί να μας πληρώνεις καλά»… Δηλαδή να υποθέσω ότι το ίδιο θα πείτε και σε μια ρυπογόνα πολυεθνική (που τα λεφτά θα είναι και πολλά;)

Τώρα, εσείς (που μου λέγατε άλλα), οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, τα ΜΜΕ (…και τα γκάλοπ ακόμη), μου λέτε ότι πρέπει να κάνω θυσίες για να …σωθεί η χώρα.

Εντάξει ρε παιδιά. Να κάνω θυσίες. 

Που είναι ο κίνδυνος; 

Που είναι ο εχθρός; 

Από ποιόν δεχόμαστε εισβολή να τον τσακίσω; 

Από ποιόν κινδυνεύουμε ρε γαμώτο; 

Αέρααα… Στ’ άρματα, στ’ άρματα…

Α… οικονομικός είναι ο κίνδυνος… Τα ελλείμματα είναι ο εχθρός. 

Η κρίση η οικονομική είναι αυτή που μας απειλεί… Ωραία.

Και ποιος τη δημιούργησε ρε παιδιά; Εγώ;  

Έφαγα τίποτα λεφτά απ’ το Κράτος και δεν το κατάλαβα; 

Εγώ βούλιαξα τα ταμεία; Εγώ έκανα τα Βατοπαίδια; 

Εγώ έριξα έξω (με τις σπατάλες μου), τους προϋπολογισμούς που συνέταξαν «σοφά» μυαλά τόσα χρόνια; 

Εγώ ούτε το Χρηματιστήριο ξέρω, ούτε τα σπρέτζ (πως τα λέτε;), ούτε τους διεθνείς οίκους, ούτε καν ένα golden boy δεν ξέρω…

Και ούτε τρακτέρ έχω να κλείνω τους δρόμους, ούτε διακόπτες να τους κατεβάζω και να κάνω «μπλάκ άουτ», ούτε σε κανέναν «εθνικό διάλογο» μπορώ να μπω…

Ποιος θα συζητήσει με μένα; 

Εγώ δεν είμαι τίποτα. Είμαι απλά ο τελευταίος «πρώτα ο πολίτης»…

Εγώ, δε σας ψήφισα ρε για να γίνω πλούσιος, δε σας ψήφισα για να μη δουλεύω και να ζω με επιδόματα και κουπόνια, δε σας ψήφισα για να εξαπατήσω κανέναν, αλλά δε γουστάρω και να με εξαπατάτε…

Εγώ σας ψήφισα για λίγη αξιοπρέπεια παραπάνω. 

Για να έχω εγώ και τα παιδιά μου, δουλειά, υγεία, παιδεία, ίσες ευκαιρίες, ρε γαμώτο… Γι’ αυτό σας ψήφισα.

Γι’ αυτά που κάποτε το «βαθύ ΠΑΣΟΚ», που τώρα το στέλνετε στο «πυρ το εξώτερον», τα θεωρούσε αυτονόητα… 

Κι αν άλλαξαν τα χρόνια κι οι καιροί και γίνατε πλέον «ρηχό ΠΑΣΟΚ» και απλά διαχειριστές του συστήματος, να πηγαίνετε εκεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να χτυπάτε λίγο το χέρι στο τραπέζι κι όχι να λέτε «yes man» σε κάθε …Αλμούνια…

Αυτό το κάνει μέχρι κι ο κυρ Μήτσος, ο διαχειριστής της πολυκατοικίας μου, αν κάποιος ξύπνιος πετρελαιάς πάει να μας βάλει φέσι…

Σύντροφοι (;), ένα θα σας πω, για να τελειώνω.

Ο κόσμος άρχισε να σας βαριέται. Όλους. Κι ας είναι νωρίς ακόμη… 

Όταν σας βλέπει στα κανάλια, σας «αλλάζει»… 

Προτιμάει να βλέπει το διαζύγιο Μενεγάκης-Λάτσιου, παρά ν’ ακούει τα ξενέρωτα «πρέπει» σας.

Κι ο κόσμος άρχισε να θυμώνει… Βουβά ίσως, αλλά αυτό είναι και το χειρότερο προς το παρόν... Χρόνο δεν έχετε. Βιαστείτε.

Φορέστε ξανά ένα ζιβάγκο (κι ας είναι εκτός μόδας) και δείτε τον κόσμο γύρω σας… Αλλιώς πάτε σπίτια σας…. Γιατί πάντα υπάρχει ένας καναπές κι ένα Play Station για όλους…