 |
| Μιχάλης Καλτεζάς |
Στην καθιερωμένη πορεία της επετείου του Πολυτεχνείου, την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1985, το κέντρο της Αθήνας παραλύει από τον παλμό των διαδηλωτών. Στο ύψος του ξενοδοχείου Χίλτον γίνονται οι πρώτες αψιμαχίες των αντιεξουσιαστών με τους αστυνομικούς.Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι περισσότεροι εκ των διαδηλωτών έχουν συγκεντρωθεί στην Πλατεία των Εξαρχείων. Στις 12 παρά τέταρτο, περίπου, ακούγονται φασαρίες και στη συνέχεια πυροβολισμός από την οδό Στουρνάρη. --->>>
Mερικά λεπτά νωρίτερα, ομάδα νεαρών αντιεξουσιαστών επιτίθεται σε σταθμευμένη κλούβα της αστυνομίας στην οδό Στουρνάρη. Πετάει μια βόμβα μολότωφ. Οι αστυνομικοί βγαίνουν από την κλούβα. Λέγεται ότι κρατούσαν όπλα στα χέρια.
Ένας εξ αυτών σημαδεύει προς την ομάδα των νεαρών, η οποία έχει ήδη τραπεί σε φυγή και κατευθύνεται προς τα Εξάρχεια. Στοχεύει και πετυχαίνει πισώπλατα τον 15-χρονο μαθητή διαδηλωτή. Τον πέτυχε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του από απόσταση είκοσι μέτρων.
Όταν τα νέα μαθαίνονται ξεσπάει άγριος "πόλεμος" μεταξύ των αντιεξουσιαστών και της αστυνομίας το ίδιο βράδυ. Αρχικώς καταλαμβάνεται το παλιό Χημείο στη Σόλωνος, όπου περικυκλώνεται από την αστυνομία ύστερα από άδεια του πρύτανη Μιχάλη Σταθόπουλου και τελικώς σπάει με 37 συλλήψεις. Περίπου είκοσι καταληψίες καταφέρνουν και διαφεύγουν από τους υπονόμους. Ήταν η πρώτη άρση του πανεπιστημιακού ασύλου. Στη συνέχεια γίνεται κατάληψη στο Πολυτεχνείο.
Τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες.
Ο 15-χρονος μαθητής που πυροβολήθηκε ήταν ο Μιχάλης Καλτεζάς.
Ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον Καλτεζά, είναι ο Αθανάσιος Μελίστας. Καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και στις 25 Ιανουαρίου 1985 αθωώθηκε από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής". Η αθώωσή του προκάλεσε νέα σοβαρά επεισόδια με κατάληψη του Πολυτεχνείου από δυνάμεις της αριστεράς και αναρχικούς.
Ύστερα από τα γεγονότα οι προϊστάμενοι του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης Μένιος Κουτσόγιωργας και Αθανάσιος Τσούρας υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους, τις οποίες ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε δεκτές.
Στις 26 Νοεμβρίου του 1985 η "17 Ν", σε αντίποινα για τη δολοφονία του Καλτεζά, επιτέθηκε με βόμβα σε κλούβα των ΜΑΤ κοντά στο Χίλτον, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας αστυνομικός και να τραυματιστούν δεκατέσσερις.
ΠΗΓΗ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο όνομα του επικεφαλής του άρματος που μπήκε στο Πολυτεχνείο ήταν Μ.Γουνελάς και κατάγεται από την Μάνη. Ηταν μόνιμος αξιωματικός και από όσο δύναμαι να γνωρίζω ποτέ δεν μετάνιωσε για την πράξη του. Κάλεσε τα παιδιά από τον πυργίσκο του άρματος να αποχωρήσουν. Στον αμέσως επόμενο χρόνο από την απάντηση των παιδιών είπε πως «ο στρατός δεν συνδιαλέγεται» και έδωσε αμέσως την διαταγή να πολτοποιηθούν άνθρωποι, σημαίες και σίδερα σε μια μάζα.
Μετά δεν ξέρω τι έκανε. Ισως να πήγε σπίτι του να φόρεσε τις παντόφλες του και να κοιμήθηκε με ήσυχη την συνείδηση του όπως κάθε πολίτης.
Το άρμα αυτό σήμερα εκτίθεται στο Κέντρο Τεθωρακισμένων Αυλώνα.
Μετά από αυτές τις εικόνες είχα πάντα μέσα στην ψυχή μου μια αποστροφή μέχρι αηδίας για άρματα, ένστολους προασπιστές της εσωτερικής τάξεως με οποιαδήποτε μορφή. Αφού αυτοί μέσα από τις πράξεις τους δεν ήταν τίποτε άλλο παρά συνειδητοί εκτελεστές τις Δημοκρατίας με την επίφαση της επιβολή της τάξεως στο «όνομα του λαού».
Σήμερα 37 χρόνια μετά δεν με αηδιάζουν ούτε με φοβίζουν τόσο οι κάθε λογής ένστολοι επίδοξοι «υπερασπιστές» της Δημοκρατίας. Αφού πλέον γνωρίζω ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μπράβοι του Κράτους των κυρίων με μπλέ, γκρί κουστούμια.
Οι κύριοι με τα μπλέ, γκρί κουστούμια και τους εξαιρετικά ευγενείς τρόπους με τρομάζουν το ίδιο και περισσότερο με ενα άρμα και εναν ένστολο μέσα. Και αυτό γιατί αποδείχθηκε πως αυτοί πολτοποιούν «εν είρηνη» εκατομμύρια μέσα σε μια μέρα, με μια μόνη υπογραφή τους και κατόπιν βγαίνουν στο «πόπολο» και αποστρέφονται την πράξη τους βασιζόμενοι σε πλαστούς μονόδρομους τύπου «Μνημονίου». Αποστρέφονται την πράξη τους λες και την έκανε άλλος ενώ ταυτόχρονα με υπέροχες «επικοινωνιακές» μεθόδους εκτίθενται στον λαό παριστάνοντας τους αγίους λέγοντας πως «έπρεπε να το κάνουν» ενώ δείχνουν τόσο «γυμνοί κι αθώοι» που πείθουν και τις πέτρες ακόμη. Βέβαια είνα γνωστό πως την ίδια ώρα χιλιάδες ένστολοι «τους καλύπτουν» με χιλιάδες στόχαστρα μην τύχει και η μάζα δεν αντιδράσει προβλεπόμενα.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως ο Γκαίμπελς (υπουργός προπαγάνδας των Ναζί) θα σηκωθεί από το μνήμα του να τους δώσει θερμά συγχαρητήρια για την απίστευτη πρόοδο που σημείωσαν στο έργο που αυτός άρχισε. Γιατί αυτός και ο διαβόητος Μέγκελε (γιατρός του Γ’ράιχ με εξοντωτικό έργο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης) δεν είχαν μπορέσει να τελειοποιήσουν σε τέτοιο βαθμό την κοινωνική αναισθησία.
Έτσι σήμερα οι κύριοι με τα μπλέ κοστούμια λειτουργούν σαν-είναι μια μορφή κοινωνικού AIDS.
Προκολούνται στα υγιή κύταρα του κοινωνικού ιστού. Τον καταστρέφουν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από το αμυντικό σύστημα του γιατί μοιάζουν απόλυτα με υγιή. Όταν πλέον τον έχουν απομυζήσει είναι αργά! Το αμυντικό σύστημα έχει πάψει να υφίσταται και ο κοινωνικός ιστός πεθαίνει από οποιαδήποτε άλλη «κοινωνική ασθένεια» εκτός από τον υιό του AIDS αφού αυτός απλά καταστρέφει τις άμυνες και αφήνει τον κοινωνικό ιστό έκθετο ως ενα γίγαντα σε πήλινα πόδια. Αρκεί μια πετρούλα για να πέσει. Αδιαφορώντας ασφαλώς για το προηγούμενο θύμα πηγαίνουν οι κύριοι με τα μπλέ κουστούμια στο επόμενο και πάει λέγοντας. Είναι αυτοί που σήμερα βρίσκονται ανάμεσα μας ως καναλάρχες, διευθυντές πολυεθνικών, δημοσιογράφοι. Κύριοι! Ευγενείς! Δημοκράτες! Βλέπεις δεν φοράνε στολές και δεν έχουν αστέρια! Τίποτε που να θυμίζει στον κοινωνικό ιστό τον κίνδυνο.
΄Όταν σκοτώθηκε ο Μ.Καλτεζάς έτυχε να βρεθώ το βράδυ της επομένης της δολοφονίας του και πριν εκείνος ταφεί στο στενό περιβάλλον της οικογένειας του. Τότε κάποιος κραύγαζε πως «πρέπει να τους σταματήσουμε γιατί θα υπάρξει κι άλλος Μιχάλης». Το θεώρησα υπερβολή του πόνου και ότι ασχημονούσε πάνω στην μνήμη του νεκρού παιδιού κάνοντας «φτηνή αριστερή προπαγάνδα». Πρίν από λίγα χρόνια η ιστορία δικαίωσε (δυστυχώς) εκείνον τον άγνωστο στο πρόσωπο του νεαρού Γρηγορόπουλου.
Έμεινα κι εγώ να δώ που μπορώ να κάνω θεραπεία για το κοινωνικό AIDS…
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ-ΑΝΤΙΝΟΟΣ.