Του Θεόφιλου ΣιχλετίδηΤελικά στις 7 Νοεμβρίου οι κάλπες δεν κοκκίνισαν και η επόμενη ημέρα βρήκε το λαό της Αριστεράς, όπως και η προηγούμενη, να αναρωτιέται αν τα κόμματα και οι οργανώσεις του χώρου έχουν ένα κάποιο σχέδιο, για να απαντήσουν στην οικονομική και κοινωνική κρίση.
Τα αποτελέσματα των εκλογών και κυρίως ο απολογισμός που έγινε από όλο το φάσμα των δυνάμεων της Αριστεράς δείχνουν πάντως πως αντί για σχέδιο υπάρχουν περισσότερο κινήσεις στα τυφλά. --->>>
Σταθερή αξία
Χωρίς αμφιβολία το ΚΚΕ βγήκε από την εκλογική διαδικασία με ενισχυμένες τις δυνάμεις του. Είχε βάλει στόχο να πετύχει ένα διψήφιο ποσοστό στις δεκατρείς περιφέρειες και το πέτυχε με το παραπάνω, φτάνοντας σχεδόν στο 11%.
Μέσα σε δεκατρείς μήνες κατάφερε να κερδίσει επιπλέον 75.822 ψήφους από τις εθνικές εκλογές του 2009. Η αλήθεια όμως είναι πως όλα αυτά ήταν λιγότερο ή περισσότερο αναμενόμενα στον Περισσό και ότι το ΚΚΕ έχει επιστρέψει στα επίπεδα στα οποία βρίσκονταν -σε απόλυτο αριθμό ψήφων- στις εθνικές εκλογές του 2007. Που πάει να πει πως περίπου 70.000 με 80.000 ψηφοφόροι μετακινούνται από εκλογές σε εκλογές μεταξύ ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ.
Με μία πρώτη ανάγνωση των μετεκλογικών κινήσεων του ΚΚΕ φαίνεται πως προτεραιότητα για τον Περισσό είναι να "δέσει" αυτές τις ψήφους και να επιμείνει στην, με πολύ αργούς ρυθμούς, οικοδόμηση του «Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου» μέσα από μετωπικά σχήματα, το ΠΑΜΕ για τους εργατοϋπαλλήλους, τη ΜΑΣ για τους σπουδαστές και την ΠΑΣΥ για τους αγρότες, που ελέγχει απόλυτα. Η οικοδόμηση τρίτου πολιτικού πόλου στην Αριστερά, κάτι σαν μία νέα ΕΔΑ, παραμένει εκτός της ατζέντας του ΚΚΕ και κάποια στελέχη του εκτιμούν πως ο Περισσός θα άλλαζε στάση μόνο στην περίπτωση συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας.
Το τρίτο σχέδιο
Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε συνθήκες πολιτικής διάλυσης του συμμαχικού σχήματος κατάφερε να συγκεντρώσει στις περιφερειακές κάλπες δυνάμεις που μπορούν να τον βάλουν και στην επόμενη Βουλή. Πάντως μέχρι τις επόμενες εκλογές τα πράγματα μπορούν να γίνουν και χειρότερα, οπότε τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στους δεκατρείς μήνες που μεσολάβησαν από τις τελευταίες εθνικές εκλογές έχασε περίπου 135.000 ψήφους (μία πρώτη εκτίμηση είναι: 25.000 προς το ψηφοδέλτιο Αλαβάνου, 50.000 προς τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και 60.000 προς τα ψηφοδέλτια της Δημοκρατικής Αριστεράς) και κέρδισε περίπου 60.000 από το ψηφοδέλτιο Μητρόπουλου.
Ο τελικός απολογισμός είναι 74.198 χαμένες ψήφοι από τις εκλογές του 2009.
Η Κουμουνδούρου παρά τα εσωτερικά προβλήματά της, που προέρχονται κυρίως από την τάση του Αριστερού Ρεύματος, φαίνεται πως θα επιμείνει στη συνάντηση με το σοσιαλιστικό ρεύμα που αποκόπτεται από το ΠΑΣΟΚ -αφού από εκεί είχε εκλογικά κέρδη- και όσον αφορά το ΣΥΡΙΖΑ θα προτείνει ένα νέο μοντέλο λειτουργίας στη βάση μιας πολιτικής συμμαχίας κομμάτων και οργανώσεων, που δεν θα έχει οριζόντιες διαδικασίες.
Η ηγεσία του ΣΥΝ, αφού απέτυχε και το σχέδιο για ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο κόμμα (κατά το πρότυπο του πορτογαλικού Μπλόκου) και το σχέδιο για νέο πολιτικό φορέα μαζί με το αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ (κατά το πρότυπο του γερμανικού κόμματος ΑΡΙΣΤΕΡΑ), τώρα κοιτάζει προς το γαλλικό Μέτωπο της Αριστεράς, που αποτελεί μία πολιτική συμμαχία τριών κομμάτων.
Αν της βγει αυτό το σχέδιο, που εξαρτάται από πολλούς και απρόβλεπτους παράγοντες, τότε ευελπιστεί πως και τις ψήφους που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ θα συγκρατήσει και τις ψήφους που έχασε δεξιά και αριστερά θα επαναπατρίσει σε μεγάλο ποσοστό.
Τι λένε για όλα αυτά οι (εντός ή εκτός εισαγωγικών) σύμμαχοι του ΣΥΝ αλλά και το Αριστερό Ρεύμα της Κουμουνδούρου; Η καθεμία πλευρά -και είναι πολλές- λέει διαφορετικά πράγματα, με μόνη εξαίρεση το ΔΗΚΚΙ και τη Δημοκρατική Συνεννόηση (Οικονόμου, Μαριάς, Χωραφάς), που βλέπουν θετικά τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα στο σοσιαλιστικό χώρο, ο οποίος θα είχε μία ισότιμη σχέση συνεργασίας με το ΣΥΝ.
Το στοίχημα της "νεκρανάστασης"
Στη Δημοκρατική Αριστερά θα πανηγυρίζουν για πολύ καιρό ακόμη τις νίκες του Γιάννη Μπουτάρη και του Γιώργου Καμίνη, αλλά το αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών δεν είναι για πανηγυρισμούς.
Η αλήθεια είναι πως η Δημοκρατική Αριστερά σχεδόν από το πουθενά, καθώς ιδρύθηκε τον Ιούλιο, κατάφερε και συγκέντρωσε 118.499 ψήφους, χωρίς μάλιστα να συγκροτήσει ψηφοδέλτια σε όλες τις περιφέρειες. Πέρα από τις ψήφους που «έκλεψε» από το ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως προσέλκυσε 60.000 ψηφοφόρους, οι οποίοι στις εθνικές εκλογές του 2009 είχαν στηρίξει το ΠΑΣΟΚ.
Παρ’ όλα αυτά ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε ρήγμα ούτε με το ΠΑΣΟΚ αναπτύσσει ανταγωνιστική σχέση ούτε και "κανονικό" κόμμα (με μεσαία στελέχη και μέλη) φαίνεται να οικοδομεί, οπότε είναι εντελώς αβέβαιο το μέλλον της ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών.
Το ρευστό πολιτικό τοπίο και τα μονίμως ταραχώδη εσωκομματικά του ΣΥΝ μάλλον ευνοούν τη Δημοκρατική Αριστερά, όμως το στοίχημα της "νεκρανάστασης" της κεντροαριστεράς, με το ΠΑΣΟΚ να κυβερνά και την οικονομική και κοινωνική κρίση να βρίσκεται σε εξέλιξη, μοιάζει υπερβολικά δύσκολο για τον Φώτη Κουβέλη και τους συντρόφους του. Μέχρι εδώ πάντως όλα τους πάνε καλά.
Η έκπληξη
Στο χώρο της Αριστεράς την έκπληξη έκανε η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), συγκεντρώνοντας 97.134 ψήφους, 72.762 περισσότερες σε σχέση με τις εθνικές εκλογές του 2009. Χιλιάδες από αυτές τις ψήφους ήρθαν από νομούς όπου οι οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν πολιτική παρέμβαση επιπέδου παρέας!
Το συμμαχικό σχήμα της άκρας Αριστεράς είναι ξεκάθαρο ότι είχε κέρδη εξαιτίας της παρατεταμένης κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της επιλογής της ηγεσίας του ΣΥΝ να συναντηθεί με το αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ.
Όμως η είσοδος στη Βουλή -θα χρειαστούν τουλάχιστον 180.000 ψήφοι, αν η αποχή παρουσιάσει μία, μάλλον πιθανή, μικρή μείωση- παραμένει μία πολύ μακρινή υπόθεση για την ελληνική άκρα Αριστερά, που, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, κοιτάζει προς τη Γαλλία, όμως προς την πλευρά του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος, το οποίο στις ευρωεκλογές του 2009 βρέθηκε στο 4,9%. Προς την πλευρά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ φαίνεται ότι κοιτάζει μερίδα των υποστηρικτών του Αλέκου Αλαβάνου.
Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 22/11/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου