Συνέντευξη του Μανώλη Γλέζου
«Στο Κόκκινο»
Μια μέρα πριν εκπνεύσει η διορία, η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε ότι θα παραστεί στο Δικαστήριο της Χάγης όταν θα συζητηθεί η διαφορά Γερμανίας – Ιταλίας, πάνω βέβαια σε μια καθαρά ελληνογερμανική διαφορά: Την υποχρέωση αποζημίωσης από τη Γερμανία στα θύματα της σφαγής από τους ναζί στο Δίστομο. Σίγουρα η κίνηση αυτή έχει σχέση και με τη σημερινή πολιτική συγκυρία, ιδιαίτερα την ευρωπαϊκή. Γι’ αυτό και η γερμανική πλευρά φάνηκε ενοχλημένη. Η συνέντευξη του Μανώλη Γλέζου «Στο Κόκκινο», στην εκπομπή «Νέα καθήκοντα – νέα κατάσταση», την Παρασκευή, δίνει ολοκληρωμένη εικόνα του ζητήματος. --->>>
Να αναφερθούμε πρώτα στο ιστορικό της υπόθεσης.
Είναι οφειλή προς τα θύματα, όχι προς το ελληνικό Δημόσιο. Αφορά ένα ελάχιστο ποσοστό των θυμάτων και συγκεκριμένα τα 228 θύματα της σφαγής του Διστόμου. Διεκδικούνται κάπου 3 εκατ. νομίζω.
Όμως δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει να δούμε στην περίπτωση αυτή ότι είναι μόνο για 228 θύματα, από τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τις εκτελέσεις αντιφασιστών.
Όλο αυτό το διάστημα γιατί η ελληνική κυβέρνηση είναι απούσα και πώς σχολιάζουμε το γεγονός ότι μια μέρα πριν λήξει η προθεσμία λέει θα πάω στη Χάγη;
Το τραγικό ποιο είναι; Καταρχάς να δεχθώ, επειδή δεν θέλω να είμαι πάντοτε αρνητικός, ότι είναι μια ενέργεια σημαντική, σημαντικό βήμα αυτό που κάνει η ελληνική κυβέρνηση.
Όμως αποκαλύπτει και την τραγωδία του ελληνικού λαού, δηλαδή αντί, αντιμαχόμενα κράτη στη Χάγη μεθαύριο να είναι η Ελλάδα και η Γερμανία, είναι η Ιταλία και η Γερμανία! Διότι αποποιήθηκαν έως τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις να υπερασπισθούν τα δίκαια των θυμάτων του Διστόμου και αυτά κατέφυγαν με τον αείμνηστο Γιάννη Σταμούλη ως δικηγόρου τους, στην Ιταλία.
Ανέλαβε την υπεράσπιση των δικαίων τους η Ιταλική δικαιοσύνη, παρακαλώ. Αυτό είναι η τραγωδία.
Υπήρχαν και αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων για κατάσχεση ελληνικής περιουσίας τις οποίες δεν υπέγραφαν οι Υπουργοί Δικαιοσύνης;
Τότε είχε έγινε ολόκληρη συμπαιγνία, να μην τα αποσιωπούμε.
Ο Σημίτης με τον υπουργό Δικαιοσύνης Σταθόπουλο – τους τα είχα πει αλλά δεν μ’ ακούγανε – παρέτειναν τη θητεία του Ματθία, του Προέδρου του Αρείου Πάγου, ο οποίος παραβίασε την απόφαση της ολομέλειάς του, που δικαίωνε την πρωτόδικη απόφαση της Λειβαδιάς για τα θύματα του Διστόμου.
Αναίρεσαν την απόφαση σε συμπαιγνία με το Ειδικό Δικαστήριο, που πήρε απόφαση ότι γίνεται δεκτή η αίτηση της Γερμανίας εναντίον των αξιώσεων των θυμάτων του Διστόμου!
Τα επιχειρήματα της Γερμανίας ποια είναι;
Αστείες δικαιολογίες; Λοιπόν, σας έχουμε δώσει, λένε, τόσα λεφτά με τους τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα, τόσα μέσω ΕΕ.
Τέλος πάντων, αυτά είναι τα γελοία. Ουσιαστικά επιχειρήματα είναι ότι αντιμετωπίζει υπόδουλες κυβερνήσεις στην Ελλάδα οι οποίες δεν αξιώνουν τα δίκαια του ελληνικού λαού.
Η υπόθεση τώρα ανοίγει δρόμο γενικά για τις γερμανικές επανορθώσεις;
Όχι. Αλλά να συμπληρώσω. Για να απαντήσει, όμως, η κυβέρνηση σ’ αυτά που της αποδίδονται, ότι το έκανε για να ρίξει μια τουφεκιά στον αέρα – όλη η χώρα τώρα συζητεί για τις γερμανικές οφειλές και έχει φύγει από το άλλο καίριο θέμα του πετσοκόμματος μισθών και συντάξεων – η αξίωσή μας είναι μαζί με τους υπουργούς Δικαιοσύνης και Εξωτερικών που οφείλουν να παραβρεθούν την ημέρα της δίκης πρέπει να παραβρεθεί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός!
Αν αποδειχθεί ότι δεν είναι τουφεκιά στον αέρα επειδή ανακόπηκε εντωμεταξύ, η προσπάθεια μετά την τύχη που είχε η απόφαση του δικαστηρίου της Λειβαδιάς για τα θύματα του Διστόμου τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα δεν έκαναν αγωγές και δεν έχουμε δίκες σε άλλες περιοχές της χώρας. Συνεπώς εμείς, το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, ζητάμε σήμερα απ’ όλους τους συγγενείς των θυμάτων να προσφύγουν στους Δήμους και στους δικηγορικούς συλλόγους να τους βοηθήσουν να κάνουν αγωγές και να ζητούν να παρθούν ανάλογες αποφάσεις με της Λιβαδειάς.
Ποιες κατηγορίες παθόντων δικαιούνται;
Τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα που εκτελέστηκαν. Οι συγγενείς αυτών των θυμάτων, όχι για το οικονομικό αλλά για ηθική δικαίωση, πρέπει να κάνουν προσφυγή.
Να δούμε λίγο το συνολικό ζήτημα των επανορθώσεων;
Οι οφειλές της Γερμανίας προς το Δημόσιο είναι τριών κατηγοριών.
Οι αρχαιολογικοί θησαυροί που λήστεψαν και δεν τους έχουν επιστρέψει και που δεν μιλά κανένας γι’ αυτούς.
Δεύτερον, είναι το αναγκαστικό δάνειο των 3,5 δισ. δολαρίων αγοραστικής αξίας του 1938 που σημαίνει 54 δις ευρώ χωρίς τους τόκους. Η Ελλάδα όλο δανείζεται. Μια φορά – την υποχρέωσε η Γερμανία – η μικρή Ελλάδα δάνεισε στη Γερμανία, την ώρα που μόνο στην Αττική οι θάνατοι ήταν 400 νεκροί την ημέρα. Μάζεψε, μ’ αυτό το δάνειο, ό,τι προϊόν υπήρχε στη χώρα και το πήγε στη Γερμανία για να ζήσει ο γερμανικός λαός. Και μόνο γι’ αυτό το λόγο, και να μην μας όφειλε τίποτε άλλο η Γερμανία, μόνο ότι έζησε από την πείνα του ελληνικού λαού, από το θάνατο των Ελλήνων και μόνο γι’ αυτό θα έπρεπε η Γερμανία να πει «τι έχει ανάγκη η Ελλάδα, το προσφέρω και μόνο γι’ αυτό το λόγο».
Και οι επανορθώσεις;
Τις επανορθώσεις όρισε η διασυμμαχική επιτροπή των δέκα εννιά χωρών που έριξαν τον άξονα στην Ευρώπη που συνήλθαν το 1946 στο Παρίσι και επιδίκασε στη Γερμανία να πληρώσει για ό, τι καταστροφές έκανε – προσέξτε – στην οικονομία της χώρας μας όχι τις καταστροφές εξαιτίας των πολεμικών συγκρούσεων αλλά στην υποδομή της οικονομίας.
Είναι 7 δισ. 100 εκατ. δολάρια αγοραστικής αξίας 1938 που σημαίνει 108 δις ευρώ χωρίς τους τόκους. Δηλαδή σύνολο επανορθώσεων και δανείου 162 δις. Τα στοιχεία είναι από την Τράπεζα Ελλάδος. Με τους τόκους κάποιοι φίλοι μας είπαν ότι ξεπερνούν το 1 τρις.
Κατά την Τράπεζα της Ελλάδος αυτά τα ποσά είναι επισήμως διεκδικήσιμα;
Βεβαίως, όλα. Θέλω να πω για τις επανορθώσεις κάτι ακόμη για να μην νομίσουμε ότι αυτά που ζητάμε αφορούν τις πολεμικές συγκρούσεις. Π.χ. όταν μπήκαν μέσα τα γερμανικά στρατεύματα τους ακολουθούσε ένα επιτελείο οικονομολόγων που είχε σχεδιάσει από πριν στο Βερολίνο τι θα κάνει στην Ελλάδα.
Ένα από τα πρώτα μέτρα ήταν το 51% των μετοχών των επιχειρήσεων Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα περνάει στα χέρια των Γερμανών. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό;
Οργανωμένο πλιάτσικο. Για το χρυσό τι ισχύει;
Δεν πήραν χρυσό. Τον είχε πάρει η βασιλική κυβέρνηση του Τσουδερού και τον είχε φυγαδεύσει, πριν φύγει η ίδια, στη Μέση Ανατολή και από εκεί στη Ν. Αφρική. Εκείνο που δεν έχει λογαριαστεί μέσα σ’ αυτά τα ποσά, το γράφω στο βιβλίο μου «Εθνική Αντίσταση», είναι ότι πήραν τα κέρματα. Τα έλιωσαν και έβγαλαν 19 τόνους ασήμι, 17 τόνους χαλκό, δυο τόνους νικέλιο. Αυτά δεν είναι λογαριασμένα.
Μανώλη, έχεις καμιά πρόταση για το πώς θα έπρεπε να τεθεί αυτό το ζήτημα, αν θα έπρεπε, δηλαδή, να είναι μια πολιτική πρωτοβουλία που να τα περιλαμβάνει όλα ή να πηγαίνει κομμάτι – κομμάτι με εκμετάλλευση της συγκυρίας και των νομικών ευκαιριών;
Θα έπρεπε, καταρχήν, να αλλάξει πολιτική η Κυβέρνηση της χώρας.
Να αποφασίσει, όχι όταν τη ρωτάμε τι γίνεται αυτό να απαντάει «μένουν ανοιχτά τα θέματα δεν έχουν παραγραφεί», είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν μπορεί να παραγραφούν. Πρέπει να διεκδικηθούν.
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Στο γερμανικό κοινό, το 1995, είπα ότι δεν ξεκινάμε από μίσος εναντίον της Γερμανίας και για να το δείτε αυτό θα σας πούμε το εξής: Δεν θέλουμε να πιάσουμε από το λαιμό τους Γερμανούς και να πούμε πληρώστε. Όχι.
Τι ζητάμε; Ζητάμε έναν τρόπο φιλικό ο ένας προς τον άλλονε. Δηλαδή η γερμανική κυβέρνηση να πληρώνει τις γερμανικές εταιρείες που φτιάχνουν έργα στην Ελλάδα έναντι του χρέους. Και για να δείτε ότι δεν έχουμε μίσος εμείς θέλουμε να έρχονται στη Γερμανία να σπουδάσουν παιδιά από την Ελλάδα και τα έξοδα παραμονής και σπουδών τους εδώ να τα αναλάβει η γερμανική κυβέρνηση έναντι του χρέους. Έκανε τέτοια εντύπωση στο γερμανικό κοινό ώστε αφού είχα γυρίσει στην πατρίδα μου με πήρε τηλέφωνο η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εβδομαδιαία εφημερίδα, η «Die Zeit» και μου ζήτησε ένα άρθρο με το περιεχόμενο που είπα στην ομιλία μου.
Και πρώτη φορά είδαν οι Γερμανοί τι οφείλουν προς την Ελλάδα. Και έβαλαν αυτοί τον τίτλο: «Μια αδικία η οποία πρέπει να αποκατασταθεί».
Είναι ντροπή για τη Γερμανία
* Δήλωση της Ούλας Γιέλπκε, υπεύθυνης εσωτερικής πολιτικής της Κ.Ο. του die Linke στη Βουλή
«Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση έχει ακόμα λίγο χρόνο για να δώσει ένα σήμα συμφιλίωσης και αναγνώρισης του άδικου που διέπραξαν οι ναζί . Είναι ντροπή για τη Γερμανία να αρνείται πεισματικά να αποζημιώσει τα θύματα των ναζί. Δικαίως ζητούν το δίκιο τους στα δικαστήρια και τους εύχομαι πλήρη επιτυχία.
Η κυβέρνηση έχει καταδικαστεί από ανώτατα ελληνικά και ιταλικά δικαστήρια να αποζημιώσει τους επιζώντες των εγκλημάτων των γερμανικών δυνάμεων κατοχής. Επιμένει όμως ότι οι δολοφονίες των ναζί υπάγονται στο καθεστώς “ ασυλίας των κρατών ” και προσφεύγει στο Διεθνές Δικαστήριο κατά των αποφάσεων ιταλικών δικαστηρίων.
Και μόνη η προσφυγή είναι κυνισμός. Στρέφεται εκ των πραγμάτων κατά των θυμάτων των ναζί, τα οποία η κυβέρνηση μέχρι τώρα έχει αρνηθεί να αποζημιώσει. Αυτό ισχύει τόσο για τη σφαγή του Διστόμου με 218 θύματα, που διέπραξαν τα Ες Ες στις 10 Ιονίου 1944, όσο και για θύματα σφαγών στην Ιταλία, αλλά και όσους σύρθηκαν σε καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία.
Τα θύματα των ναζί έχουν τη δίκαιη απαίτηση να μην τα καθησυχάζει το Βερολίνο με φτηνές διαβεβαιώσεις λύπης, αλλά να αποζημιωθούν πραγματικά. Χαιρετίζω το βήμα της ελληνικής κυβέρνησης να υποστηρίξει τα θύματα των ναζί στη δίκη. Η κυβέρνηση, με αυτή την αφορμή, θα μπορούσε με μια επίδειξη καλής θέλησης να πάψει να αρνείται και να αναλάβει την ευθύνη για το άδικο που διέπραξαν τα γερμανικά στρατεύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου