103 ημέρες - Το μόνο που χρειάστηκε ήταν ένα γιαούρτι...

προβοκάτορας: ένα κείμενο που θα 'πρεπε να κάνει πολλούς απ΄ αυτούς στους οποίους απευθύνεται, όταν θα μείνουν μόνοι, με τον καθρέφτη τους, να αισθανθούν (έστω) λίγη ...ντροπή και να τον ...φτύσουν...

 από  antixyta

Προς τους "φίλους" μεγαλοδημοσιογράφους...

103 ημέρες κατοχής

103 ημέρες παρανομίας του (παρα)κράτους

103 ημέρες άγριας καταστολής και βίας

103 ημέρες εκατοντάδων τραυματιών

103 ημέρες ρίψης δακρυγόνων σε ευθεία βολή, σε αυλές σπιτιών και σε μπαλκόνια --->>>

103 ημέρες μία αποβολή και ένα έμβρυο νεκρό

103 ημέρες 37+ κατηγορούμενοι "τρομοκράτες"

103 ημέρες παραπληροφόρησης

103 ημέρες  σπατάλης εκατομμυρίων ευρώ φορολογούμενων πολιτών σε μετακινήσεις, χημικά, νοσήλια, φθορές οχημάτων, διοικητική μέριμνα, περιφρούρηση καταπατητών

103 ημέρες οικονομικού αποκλεισμού της Λαυρεωτικής

103 ημέρες ήττας του (παρα)κράτους

ΔΕΝ ΕΙΔΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ

ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ

ΔΕΝ ΕΙΠΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ

ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΓΙΑΟΥΡΤΙ

ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΠΕΣΑΜΕ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΑΣ

ΜΑΛΑΚΙΑ ΚΑΝΑΜΕ ΕΤΣΙ;

Υ.Γ. - Δεν θα βάζαμε υστερόγραφο, αλλά μας πρόλαβε το σημερινό άρθρο του κ. Παπαχελά στην Καθημερινή, να μας επιβεβαιώσει. Για τρεις μήνες ήταν σφόδρα εναντίον μας και ακόμα είναι. Απλά, τώρα αναρωτιέται τι γίνεται στην Κερατέα!!! Απολαύστε τον "Παραλογισμό του κ. Παπαχελά..."

Παραλογισμός στην Κερατέα

Του Aλεξη Παπαχελα

Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς συμβαίνει στην Κερατέα ή μάλλον αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για τον απόλυτο παραλογισμό που πρέπει να βρει κάποια λύση. Υποτίθεται ότι όλη η φασαρία γίνεται γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να κατασκευάσει εκεί έναν ΧΥΤΑ. Αυτήν τη στιγμή, όμως, δεν γίνεται τίποτα στην επίμαχη περιοχή, δεν κουνιέται ούτε μπουλντόζα ούτε εκσκαφέας, τίποτα. Παρ’ όλα αυτά, η Ελληνική Αστυνομία έχει δεσμεύσει ένα σημαντικό όγκο δυνάμεων εκεί χωρίς να ξέρει κανείς τι ακριβώς προστατεύει.

Σίγουρα, πάντως, ο νόμος της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν ισχύει στην περιοχή. Ο δρόμος για το Λαύριο έχει κλείσει εδώ και μήνες και το κράτος δεν τολμά να τον ανοίξει. Οι αστυνομικές δυνάμεις βλέπουν τα αυτοκίνητά τους να καίγονται, δέχονται βόμβες μολότοφ, απειλούνται με όπλα, αλλά δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα γιατί η κυβέρνηση φοβάται την κλιμάκωση της βίας, ακόμη και ένα θύμα. Δεν υπάρχει, βέβαια, άλλη ευρωπαϊκή χώρα, μα καμιά, στην οποία αυτά τα φαινόμενα να γίνονται ανεκτά χωρίς καμιά ουσιαστική τιμωρία για κανέναν. Οι κάτοικοι μπορεί να έχουν πολλά δίκια και οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης οφείλουν να συζητήσουν και άλλο μαζί τους. Δεν μπορούν όμως κάποιοι εξ αυτών να συμπεριφέρονται σαν μέλη συμμοριών που δεν σέβονται τίποτα.

Αυτήν τη στιγμή, στην Κερατέα, συμβαίνει ό,τι χειρότερο. Το περιώνυμο έργο δεν προχωράει και κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα ξεκινήσει. Το κράτος και ο νόμος εξευτελίζονται καθημερινά. Οι αστυνομικοί ζουν το δικό τους δράμα και μάλιστα τη στιγμή που δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να υφίστανται όλη αυτή την ταλαιπωρία, αφού το έργο που υποτίθεται ότι προστατεύουν απλά δεν εκτελείται. Ενα μέρος των κατοίκων έχει «ξεφύγει» και έχει δημιουργήσει ένα σύγχρονο Φαρ Ουέστ λίγο έξω από την Αθήνα. Ενας ακόμη νεοελληνικός, παράλογος «γόρδιος δεσμός» περιμένει τη λύση του, αλλά ταυτοχρόνως γελοιοποιεί κάθε μέρα στην πράξη κάθε έννοια πολιτισμένης κοινωνίας και σοβαρού κράτους.