«Για τ’ όνομα του …Αριστοτέλη», σκεφτείτε κι ενεργείστε, απλά και λογικά…

Αυτή η ανάρτηση, δημοσιεύτηκε 

σήμερα το πρωί στις 11.00 π.μ. για 3η φορά

Η 1η φορά που δημοσιεύτηκε, ήταν στις πριν 3,5 περίπου μήνες (στις 23/11/2010) ΕΔΩ (όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια). Η (προσωπική) θέση μου δεν έχει αλλάξει καθόλου, από τότε, παρόλο που συνέβησαν διάφορα (...με ευθύνη κυρίως της Κυβέρνησης, -που παρεπιπτόντως, αν δεν το προσέξατε- την έχουμε αφήσει στο απυρόβλητο, ψάχνοντας αλλού τον εχθρό του, ο καθένας...)
Δε μ' ενδιαφέρει που αυτή η ανάρτηση, θα πάει στο ...βρόντο, όπως πολλές άλλες, αυτού του blog, άλλωστε.  
Ούτε αν απ' αυτήν θα χάσω ή θα κερδίσω φίλους κι αναγνώστες... 
Αυτό που μ' ενδιαφέρει είναι η ουσία και η λύση του προβλήματος και σ' αυτό προσπαθώ να συμβάλλω... --->>>

Ο «διχασμός» της τοπικής κοινωνίας στο Δήμο Αριστοτέλη για το θέμα της μεταλλείας και του χρυσού, δεν είναι καινούργιος. Απλά «φούντωσε» προεκλογικά, εκλογικά και μετεκλογικά και μάλιστα ανησυχητικά… 

Δε θέλω (…για να μην πω, ότι το θεωρώ …απαράδεκτο), να κάνω ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, που ανέδειξε Δήμαρχο Αριστοτέλη, το Χρήστο Πάχτα και για να …αποδείξω ότι σε κάποιο χωριό οι πολίτες είναι …λαμόγια και σε κάποιο άλλο είναι …άγιοι και υπεράνω. Οι λόγοι που ο κάθε πολίτης δίνει την ψήφο του σε κάποιον, είναι (από μένα) απόλυτα σεβαστοί, έστω κι αν δε συμφωνώ μ’ αυτούς. 

Το μοναδικό θέμα είναι, πως μπορεί τελικά να υπάρξει συνεννόηση, να υπάρξει συναίνεση, να υπάρξει συμφωνία και να δοθεί τελικά λύση, θετική ή αρνητική, για την όποια επένδυση, για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση, να συνεχιστεί η ζωή, που –έτσι κι αλλιώς- έχει γίνει δύσκολη και τα προβλήματα πάσης φύσης περισσεύουν… 

Αυτό λέει απλά, η …λογική. Και κάποια στιγμή, πρέπει να λειτουργήσει έτσι (με τη λογική δηλαδή) όλη η τοπική κοινωνία και όλοι οι εμπλεκόμενοι, να το βάλλουν αυτό σαν ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ και το ζήτημα να λυθεί οριστικά και αμετάκλητα. Τελεία και παύλα. 

Καλό και «ευχής έργο» θα ήταν βέβαια ΚΑΙ να γίνει μια σοβαρή επένδυση, που θα δώσει ανάσα ζωής (δουλειά, προκοπή, ανάπτυξη) στην περιοχή ΚΑΙ παράλληλα, να τηρηθούν όλοι οι απαιτούμενοι κι οι απαραίτητοι όροι, για την υγεία και τη ζωή των κατοίκων, αλλά και για το περιβάλλον και τώρα και στο μέλλον. 

Προσωπικά θεωρώ, πως όποιος δεν δέχεται αυτό το (ευκταίο αλλά ίσως και πραγματοποιήσιμο) …σενάριο ή έχει ιδιοτελή συμφέροντα (κατακριτέο) ή το κάνει για καθαρά δικούς του ιδεολογικούς λόγους (σεβαστό). 

Το θέμα βέβαια, είναι ΠΟΙΟΣ τελικά, θα πάρει τις αποφάσεις. 

Την κύρια ευθύνη (θεωρητικά αλλά και πρακτικά), την έχει αποκλειστικά η Κυβέρνηση… 

Δεν έχω όμως (…και δεν είμαι βέβαια, ο μόνος), μεγάλη εμπιστοσύνη στις αποφάσεις των εκάστοτε Κυβερνήσεων, που κινούνται (…αιώνες τώρα), με βάση το πολιτικό κόστος, τις πολιτικές ωφέλειες, την εξυπηρέτηση «ημετέρων» και γενικά δικά τους συμφέροντα... 

Πολύ περισσότερο βέβαια, δεν έχω εμπιστοσύνη στις εταιρείες «κολοσσούς», που ενώ θα μπορούσαν στην πράξη ΚΑΙ να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της όποιας περιοχής ΚΑΙ να κερδίσουν (…εννοείται ότι δεν πρέπει να ποινικοποιείται το κέρδος), στην πλειοψηφία τους, είναι έτοιμες να θυσιάσουν τα πάντα, στο βωμό του υπερ-κέρδους. 

Επομένως ας αφήσουμε έξω και τους πολιτικούς και τις εταιρείες.
Ας μείνουν έξω (παραμένοντας βέβαια …υποψιασμένοι και ενεργοί) και οι πολίτες, όσοι τουλάχιστον απ’ αυτούς (και νομίζω η μεγάλη πλειοψηφία), δεν κατέχουν την επιστημονική γνώση που απαιτείται για την κατανόηση, την επεξεργασία και τελικά την απόφαση, για τη λύση του προβλήματος. 

Τελικά, ποιοι είναι οι μόνοι αρμόδιοι και οι μόνοι φερέγγυοι, για να μας υποδείξουν τη λύση του προβλήματος;  
ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ. Κανένας άλλος. 

Κι αυτό, δεν το λέω εγώ, το λέει και πάλι η …λογική. Γιατί το θέμα και το πρόβλημα, αντικειμενικά (πέρα από πολιτικό, οικονομικό και οτιδήποτε άλλο), είναι καθαρά επιστημονικό και απαιτεί, να πάμε στους …ειδικούς. 

Εκτός κι αν (…μέσα στον παραλογισμό που δημιουργείται), κάποιος που έχει αύριο έναν φοβερό πονόδοντο, δε θα πάει (σκεφτόμενος απλά και λογικά) στον ειδικό, δηλαδή τον οδοντίατρο, αλλά θα πάει για να βρει γιατρειά ή στον Πάχτα ή στο Βλαχόπουλο ή στην εταιρεία ή στους βουλευτές του Νομού !!! 

Να συσταθεί λοιπόν ΑΜΕΣΑ, μια -κοινής αποδοχής- επιστημονική επιτροπή, να καθίσει κάτω, να τα εξετάσει όλα και να γνωμοδοτήσει τελικά. Να πει ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ή να πει ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ή πρέπει ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ κλπ. 

Και η απόφαση να γίνει σεβαστή απ’ όλους. 

Ή να γίνει η επένδυση (αν μπορεί να γίνει, με τους όποιους όρους των επιστημόνων) ή η εταιρεία (…αν δε θέλει ή δε μπορεί να τους εφαρμόσει) να πάρει …πόδι. 

Και να διευκρινίσω σ’ αυτό το σημείο, ότι (εννοείται φυσικά) πως οι επιστήμονες, για την τελική τους απόφαση (ξέρουν αυτοί), θα βάλλουν «μπροστά» τις προτεραιότητες και τα κριτήρια που πρέπει, με τη σειρά που πρέπει… 

(Σημ. Μεγάλη ευθύνη βέβαια, φέρει για το όλο κλίμα, τμήμα της επιστημονικής κοινότητας με τις μέχρι τώρα αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες τοποθετήσεις, αναλύσεις και γνωμοδοτήσεις επί του ίδιου θέματος) 

Γι’ αυτό λέω, ότι οι συγκεκριμένοι θα πρέπει να είναι, όχι μόνο «κορυφές», όχι μόνο αποδεκτοί απ’ όλους, αλλά και αδέκαστοι… 

Τώρα πάλι, αν θεωρούμε πως δεν υπάρχουν «πραγματικοί και αδέκαστοι» επιστήμονες που να μπορούν να γνωμοδοτήσουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ ή ΕΤΣΙ ή ΑΛΛΙΩΣ και πως όποιοι δεν συμφωνούν με τη δική μας …ημιμάθεια ή με τον όποιο φανατισμό μας, είναι ή λαμόγια που …λαδώνονται ή εντεταλμένοι της μιας ή της άλλης πλευράς, τι να πω; 

Ε τότε, δεν έχουμε μέλλον –πραγματικά- σε τίποτα… 

Ας αρχίσουμε από τώρα να δερνόμαστε (έτοιμος καυγάς, ας μην τον αφήσουμε στη μέση…) κι αύριο, ας βάλουμε συρματοπλέγματα, ας οπλιστούμε και με κουμπούρια, να το κάνουμε …Κορέα !