ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ. Δεν κάνουν θεραπείες επειδή δεν έχουν να πληρώσουν !

απο το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Επικίνδυνες καταστάσεις ζουν οι ασθενείς απ' τα φτωχά λαϊκά στρώματα ως αποτέλεσμα της πολιτικής που μετατρέπει τα δημόσια νοσοκομεία σε επιχειρήσεις και τους ασθενείς σε πελάτες.  

Με δραματικό τρόπο βιώνουν τις περικοπές οι καρκινοπαθείς.

Ενας καρκινοπαθής, ο οποίος χρειάζεται ακτινοθεραπεία, κατά μέσο όρο περιμένει από 2 έως 4 μήνες μέχρι να ξεκινήσει η θεραπεία του.  

«Αυτό σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια της αναμονής του - ιδιαίτερα σε ορισμένα πολύ κοινά είδη καρκίνου όπως ο καρκίνος του πνεύμονα, του τραχήλου της μήτρας, το λέμφωμα κλπ. - ο ασθενής θα έχει αλλάξει στάδιο. Π.χ. αν κατά την έλευσή του στο εξωτερικό ιατρείο ο καρκίνος ήταν ιάσιμου σταδίου, όταν θα ξεκινήσει τη θεραπεία το στάδιό του θα έχει προχωρήσει σε μη ιάσιμος», λέει στον «Ρ» ο Νίκος Μπουντούρογλου, επιμελητής ογκολόγος - ακτινοθεραπευτής στο νοσοκομείο «Μεταξά». --->>> 

Για να ξεκινήσει κάποιος καρκινοπαθής να κάνει ακτινοθεραπεία πρέπει να υποβληθεί σε μια διαδικασία που λέγεται εξομοίωση, εξέταση αναγκαία για το σχεδιασμό της θεραπείας που κοστίζει στο δημόσιο νοσοκομείο από 180 έως και 300 ευρώ. Ο ασθενής πρέπει να προπληρώσει αυτά τα χρήματα στο νοσοκομείο, ενώ κάποια ταμεία δεν την καλύπτουν. «Πρόσφατα είχαμε στο νοσοκομείο δυο περιπτώσεις ηλικιωμένων που χρειάζονταν θεραπεία για καρκίνο στον προστάτη και καρκίνο του πνεύμονα. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να προπληρώσουν την εξέταση - γιατί έπαιρναν συντάξεις πείνας - και τελικά δεν έκαναν ακτινοθεραπεία στο "Μεταξά"», τόνισε.

Αντίστοιχα, όπως ανέφερε, το ΙΚΑ ενώ στο παρελθόν κάλυπτε τα συμπληρώματα διατροφής για τους καρκινοπαθείς, πρόσφατα θέσπισε πλαφόν στο ποσό που θα αποζημιώνει.

«Κάποιοι ασθενείς με καρκίνο του οισοφάγου δεν μπορούν να τραφούν πλήρως απ' το στόμα τους, οπότε γίνεται γαστροστομία και τρέφονται με συμπληρώματα διατροφής και αλεσμένες τροφές. Το κόστος των συμπληρωμάτων κυμαίνεται σε 1.500-1.800 ευρώ το μήνα και πλέον δεν καλύπτονται στο σύνολό τους», υπογράμμισε.

Επικίνδυνες περικοπές σε εξετάσεις

Την ίδια ώρα εκατοντάδες εξετάσεις παύουν να καλύπτονται απ' τα ασφαλιστικά ταμεία ακόμα και στα δημόσια νοσοκομεία, ενώ υπάρχουν και εξετάσεις που δεν καλύπτονται γιατί δεν είναι κοστολογημένες. Π.χ η εξέταση για πεψινογόνο 1 και 2, χωρίς την οποία δεν μπορεί να διαγνωστεί ο καρκίνος του στομάχου. Επίσης, η καλπροτεκτίνη κοπράνων που χρησιμοποιείται για τη διάγνωση της ελκώδους κολίτιδας, της νόσου του Crohn και του καρκίνου του παχέος εντέρου.

«Παράλληλα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δεν υπάρχουν στα νοσοκομεία και αντιδραστήρια για απλές καθημερινές εξετάσεις επειδή οι προμηθευτές εκβιάζουν για να πληρωθούν, συνέπεια της εξάρτησης των προμηθειών των νοσοκομείων απ' τους μονοπωλιακούς ομίλους. Π.χ. οι εξετάσεις Τ3 και Τ4 για το θυροειδή, που δείχνουν αν έχει ρυθμιστεί σωστά ένας πάσχοντας θυροειδής ή αν υπάρχει καρκίνος», τονίζει ο Ν. Μπουντούρογλου.

«Ενα μεγάλο κομμάτι των ασθενών δεν εξετάζεται σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστημονική γνώση για να μπορέσει να διαγνωστεί με ακρίβεια η νόσος από την οποία πάσχει και άρα να του δοθεί η κατάλληλη θεραπεία. Στην πράξη αυτό σημαίνει ελλιπή διάγνωση, άρα και ελλιπή θεραπευτικό χειρισμό. Σε ό,τι αφορά δε την πρόληψη ούτε κουβέντα να γίνεται. Γιατί η πρόληψη βασίζεται καθαρά σε εξετάσεις που πρέπει να είναι ακριβείς, να γίνονται στην ώρα τους και σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εξέταση για καρκινικούς δείκτες (εξετάσεις που διαγιγνώσκουν τον καρκίνο ή πιθανές υποτροπές και καθοδηγούν τη θεραπεία και παρακολούθηση μετά τη θεραπεία). Το ΙΚΑ καλύπτει για τους ασφαλισμένους του την εξέταση μόνο μια φορά το χρόνο και μόνο για ορισμένους καρκινικούς δείκτες, ενώ η παρακολούθηση των ασθενών απαιτεί να γίνεται τουλάχιστον ανά τρίμηνο και σε μερικές περιπτώσεις ανά μήνα (π.χ. καρκίνος των όρχεων ή των ωοθηκών)», υπογράμμισε.

Και κατέληξε: «Οσο η υγεία αποτελεί εμπορεύσιμο είδος και υπόκειται στους νόμους της αγοράς δεν μπορεί να εξασφαλίσει σε κανέναν ασθενή την έγκαιρη και ακριβή αντιμετώπιση της ασθένειάς του. Για παράδειγμα, ο καρκινοπαθής χρειάζεται να υποβάλλεται σε τακτικό έλεγχο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία, ο οποίος εξασφαλίζει, σύμφωνα με τις επιταγές της σύγχρονης επιστήμης, το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Οταν αυτά μπαίνουν στη λογική του κόστους, τότε οι ανάγκες του ασθενούς παραμερίζονται, με αποτέλεσμα την επιβάρυνση της συνολικής του κατάστασης».