Από την συνέντευξη του καθηγητή Στάθη Κουβελάκη* στην Βασιλική Σιούτη στο ΕΨΙΛΟΝ αντιγράφουμε τον παρακάτω διάλογο τον οποίο βρίσκουμε άκρως ενδιαφέροντα σχετικά με την οικονομική κρίση στη χώρα μας και τις ενδεχόμενες διεξόδους:
Σιούτη: Τελευταία ασκείται έντονη κριτική για το θέμα ελλείμματος δημοκρατίας της Ε.Ε. και τον τρόπο λήψης αποφάσεων. Σας απασχολεί αυτό;
Κουβελάκης: Δεν υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας στην Ε.Ε. αλλά πλήρης έλλειψη δημοκρατίας. Για έναν απλό λόγο: το όλο οικοδόμημα της Ε.Ε. φτιάχτηκε για να διαλύσει την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας --->>>
και της δημιουργικής αντιπροσώπευσης.
Αυτό είναι απόλυτα αναγκαίο για την θωράκιση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, την προφύλαξή τους από κάθε δυνατότητα λαϊκού ελέγχου.Αυτό που γίνεται με το καθεστώς επιτήρησης της Ελλάδας από την τρόικα είναι κυριολεκτικά ασύλληπτο από τη σκοπιά των στοιχειωδών δημοκρατικών κανόνων.
Σιούτη: Είναι όμως ρεαλιστική η έξοδος από την Ευρωζώνη; Πολλοί τη θεωρούν οπισθοδρόμηση και μιλούν για απομόνωση της χώρας. Λένε ότι η Ελλάδα θα γίνει η Αλβανία πριν από το 90.
Κουβελάκης: Ναι βέβαια, δεν παραβλέπω ότι η ένταξη στο κοινό νόμισμα έχει αναχθεί σε ένα είδος φετίχ, άρα μια ρήξη με ένα τέτοιο πλαίσιο μοιάζει με την συντέλεια του κόσμου, λες και, για να μην πάμε μακριά, οι δέκα χώρες της Ε.Ε. που είναι εκτός Ευροζώνης έχουνε γίνει Αλβανίες του Εμβέρ Χότζα.
Το βασικό είναι η στάση πληρωμών και οι συνέπειές της, που δεν είναι ανώδυνες, αλλά πρέπει να συγκριθούν όχι με κάποια υποθετική ομαλή πορεία από την οποία έχουμε ήδη οριστικά ξεκοπεί, αλλά με την βέβαιη καταστροφή της χώρας μας που συντελείται ήδη μπροστά στα μάτια μας.
Αυτή η πρόταση δεν είναι κάτι το ανήκουστο, υπάρχει μια διεθνής εμπειρία χωρών, που κάτω από την πίεση του λαϊκού παράγοντα, προχώρησαν σε στάση πληρωμών (Αργεντινή, Ισημερινός).
Αυτό που είδαμε είναι ότι μετά από ένα σύντομο διάστημα οι χώρες αυτές και επανήλθαν στις διεθνείς αγορές και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης είχαν.
* Ο Στάθης Κουβελάκης είναι Έλληνας καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο King’s College του Λονδίνου.
Το βασικό είναι η στάση πληρωμών και οι συνέπειές της, που δεν είναι ανώδυνες, αλλά πρέπει να συγκριθούν όχι με κάποια υποθετική ομαλή πορεία από την οποία έχουμε ήδη οριστικά ξεκοπεί, αλλά με την βέβαιη καταστροφή της χώρας μας που συντελείται ήδη μπροστά στα μάτια μας.
Αυτή η πρόταση δεν είναι κάτι το ανήκουστο, υπάρχει μια διεθνής εμπειρία χωρών, που κάτω από την πίεση του λαϊκού παράγοντα, προχώρησαν σε στάση πληρωμών (Αργεντινή, Ισημερινός).
Αυτό που είδαμε είναι ότι μετά από ένα σύντομο διάστημα οι χώρες αυτές και επανήλθαν στις διεθνείς αγορές και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης είχαν.
* Ο Στάθης Κουβελάκης είναι Έλληνας καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο King’s College του Λονδίνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου