Επιπρόσθετες διασφαλίσεις, με τη μορφή τίτλων δικαιωμάτων επί της κρατικής περιουσίας, βάζουν στο τραπέζι οι δανειστές, πριν την χορήγηση ενός μελλοντικού «πακέτου διάσωσης» της χώρας μας. Στο κείμενο πολιτικών συμπερασμάτων του Γιούρογκρουπ, τέθηκε ειδικό εδάφιο σύμφωνα με το οποίο, προϋπόθεση για οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια των κρατών θα είναι η παροχή εμπράγματων εγγυήσεων.
Αν και η αναφορά αυτή δεν συνδέεται άμεσα με την παράγραφο που αφορά στην Ελλάδα (η αναφορά συνδέεται με το νέο ρόλο του EFSF, με την επιμήκυνση των λήξεων, με τη μείωση των επιτοκίων --->>>
Αν και η αναφορά αυτή δεν συνδέεται άμεσα με την παράγραφο που αφορά στην Ελλάδα (η αναφορά συνδέεται με το νέο ρόλο του EFSF, με την επιμήκυνση των λήξεων, με τη μείωση των επιτοκίων --->>>
και με τη μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους γενικά στην ευρωζώνη), γίνεται σαφές πως τα κράτη που συμμετέχουν στο Μηχανισμό θα απαιτούν, σε αντάλλαγμα, να αποκτήσουν και ειδικά δικαιώματα ως εγγύηση των χρημάτων τους.
Τι θα σημαίνει πρακτικά αυτό; αν και εφόσον πχ οι εταίροι προσφέρουν ένα μεγάλο «πακέτο» (πχ επιμήκυνση για 30 χρόνια, περαιτέρω δραστική μείωση των επιτοκίων του δανείου κλπ), θα πρέπει η Ελλάδα -ή όποια χώρα κάνει χρήση της βοηθείας- να έχει κάτι να τους δώσει, πέραν από τις γενικόλογες «δεσμεύσεις» κρατικών περιουσιακών στοιχείων και γης, που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο 1.
Για παράδειγμα, σενάρια που εξετάζουν τώρα στο οικονομικό επιτελείο είναι:
- προκειμένου για κρατικές επιχειρήσεις: θα μπορούν να "υποθηκευτούν" οι μετοχές των ΔΕΚΟ και να δοθούν στους πιστωτές.
- στα κρατικά ακίνητα: θα μπορούν να εκδοθούν τίτλοι, ομόλογα ή συμμετοχές επί της κυριότητος αλλά και της υπεραξίας που αυτά τυχόν θα αποκτήσουν.
Θα πρόκειται τότε για μια μορφή χρηματοοικονομικής αξιοποίησης. Τα δημόσια ακίνητα πχ που τίθενται προς αξιοποίηση με παραχώρηση κλπ, εφόσον αυτή αποδίδει αποτέλεσμα οικονομικό και αποκτούν μια νέα υπεραξία, θα μπορούν έτσι να τιτλοποιούνται ή και να μετοχοποιούνται, δημιουργώντας και ένα πρόσθετο κεφάλαιο που θα μπορεί να προσφερθεί στους δανειστές, πέραν όσων περιουσιακών στοιχείων τίθενται προς αποκρατικοποίηση.
Τα σενάρια αυτά και οι αποφάσεις θα εξεταστούν από κοινού με την Τρόικα, σε συνεργασία με τους δύο παρατηρητές που θα μετέχουν στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, αλλά πάντα με τρόπο ο οποίος θα γίνεται αποδεκτός από τις αγορές, καθώς αυτές είναι και εκείνες που επιδιώκεται να καθορίσουν και να ανεβάσουν την αξία όλων των περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου.
Φιλανδικό μοντέλο
«Πιλότος» για τις εξελίξεις και τις αποφάσεις αυτές θεωρείται η εμπειρία της Φιλανδίας που, όπως δείχνει, θα απασχολήσει έντονα στο μέλλον και τους έλληνες.
Όπως εξηγεί ανώτατο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου, μιλώντας σε δημοσιογράφους, οι Φινλανδοί είχαν περάσει πριν από μερικά χρόνια -στις αρχές της δεκαετίας του ΄90- από πολύ μεγάλες δημοσιονομικές δυσκολίες και τότε είχαν κληθεί να παράσχουν εγγυήσεις στους δανειστές τους, δηλαδή collateral. Άρα στο εθνικό υποσυνείδητο των Φινλανδών υπάρχει η έννοια του collateral, για αυτό και απαιτούν κάτι ανάλογο και από την Ελλάδα.
Στη Φιλανδία η κυβέρνηση είναι πολυκομματική, μετέχουν 6 κόμματα στην κυβέρνηση και στις πρόσφατες εκλογές που έγιναν στη χώρα, απασχόλησε έντονα και η βοήθεια προς την Ελλάδα αλλά και το collateral - αυτό μάλιστα έχει καταγραφεί και στη συμφωνία συγκρότησης της συμμαχικής κυβέρνησης.
Αντίστοιχο ζήτημα με πιο ήπιο τρόπο θέτει και η Σλοβακία, ίσως και η Σλοβενία.
Άρα, λένε στο οικονομικό επιτελείο, εάν βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα ερώτημα μεγάλης επιμήκυνσης, μεγάλης μείωσης επιτοκίων και μεγάλης ελάφρυνσης του κόστους εξυπηρέτησης, και πρέπει εκεί να αντιμετωπίσουμε ζητήματα εγγυητικών μηχανισμών, τέτοια "εργαλεία" θα μπορούσαν να να μειώσουν δραστικά το δανειακό κόστος της χώρας και να διευκολυνθεί ο η χώρα και ο ελληνικός λαός, μέσω της αντιμετώπισης του δημοσιονομικού προβλήματος και της κάλυψης των δανειακών αναγκών της χώρας.
Τι θα σημαίνει πρακτικά αυτό; αν και εφόσον πχ οι εταίροι προσφέρουν ένα μεγάλο «πακέτο» (πχ επιμήκυνση για 30 χρόνια, περαιτέρω δραστική μείωση των επιτοκίων του δανείου κλπ), θα πρέπει η Ελλάδα -ή όποια χώρα κάνει χρήση της βοηθείας- να έχει κάτι να τους δώσει, πέραν από τις γενικόλογες «δεσμεύσεις» κρατικών περιουσιακών στοιχείων και γης, που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο 1.
Για παράδειγμα, σενάρια που εξετάζουν τώρα στο οικονομικό επιτελείο είναι:
- προκειμένου για κρατικές επιχειρήσεις: θα μπορούν να "υποθηκευτούν" οι μετοχές των ΔΕΚΟ και να δοθούν στους πιστωτές.
- στα κρατικά ακίνητα: θα μπορούν να εκδοθούν τίτλοι, ομόλογα ή συμμετοχές επί της κυριότητος αλλά και της υπεραξίας που αυτά τυχόν θα αποκτήσουν.
Θα πρόκειται τότε για μια μορφή χρηματοοικονομικής αξιοποίησης. Τα δημόσια ακίνητα πχ που τίθενται προς αξιοποίηση με παραχώρηση κλπ, εφόσον αυτή αποδίδει αποτέλεσμα οικονομικό και αποκτούν μια νέα υπεραξία, θα μπορούν έτσι να τιτλοποιούνται ή και να μετοχοποιούνται, δημιουργώντας και ένα πρόσθετο κεφάλαιο που θα μπορεί να προσφερθεί στους δανειστές, πέραν όσων περιουσιακών στοιχείων τίθενται προς αποκρατικοποίηση.
Τα σενάρια αυτά και οι αποφάσεις θα εξεταστούν από κοινού με την Τρόικα, σε συνεργασία με τους δύο παρατηρητές που θα μετέχουν στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, αλλά πάντα με τρόπο ο οποίος θα γίνεται αποδεκτός από τις αγορές, καθώς αυτές είναι και εκείνες που επιδιώκεται να καθορίσουν και να ανεβάσουν την αξία όλων των περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου.
Φιλανδικό μοντέλο
«Πιλότος» για τις εξελίξεις και τις αποφάσεις αυτές θεωρείται η εμπειρία της Φιλανδίας που, όπως δείχνει, θα απασχολήσει έντονα στο μέλλον και τους έλληνες.
Όπως εξηγεί ανώτατο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου, μιλώντας σε δημοσιογράφους, οι Φινλανδοί είχαν περάσει πριν από μερικά χρόνια -στις αρχές της δεκαετίας του ΄90- από πολύ μεγάλες δημοσιονομικές δυσκολίες και τότε είχαν κληθεί να παράσχουν εγγυήσεις στους δανειστές τους, δηλαδή collateral. Άρα στο εθνικό υποσυνείδητο των Φινλανδών υπάρχει η έννοια του collateral, για αυτό και απαιτούν κάτι ανάλογο και από την Ελλάδα.
Στη Φιλανδία η κυβέρνηση είναι πολυκομματική, μετέχουν 6 κόμματα στην κυβέρνηση και στις πρόσφατες εκλογές που έγιναν στη χώρα, απασχόλησε έντονα και η βοήθεια προς την Ελλάδα αλλά και το collateral - αυτό μάλιστα έχει καταγραφεί και στη συμφωνία συγκρότησης της συμμαχικής κυβέρνησης.
Αντίστοιχο ζήτημα με πιο ήπιο τρόπο θέτει και η Σλοβακία, ίσως και η Σλοβενία.
Άρα, λένε στο οικονομικό επιτελείο, εάν βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα ερώτημα μεγάλης επιμήκυνσης, μεγάλης μείωσης επιτοκίων και μεγάλης ελάφρυνσης του κόστους εξυπηρέτησης, και πρέπει εκεί να αντιμετωπίσουμε ζητήματα εγγυητικών μηχανισμών, τέτοια "εργαλεία" θα μπορούσαν να να μειώσουν δραστικά το δανειακό κόστος της χώρας και να διευκολυνθεί ο η χώρα και ο ελληνικός λαός, μέσω της αντιμετώπισης του δημοσιονομικού προβλήματος και της κάλυψης των δανειακών αναγκών της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου