Ο Χρυσοχοΐδης ήταν αυτός που διθυραμβολογώντας και μιλώντας υπέρ της εφαρμοζόμενης από το ΠΑΣΟΚ πολιτικής, μας καλούσε - στις 10 Σεπτέμβρη 2011 - να ...συναισθανθούμε ότι η χώρα έπρεπε
«να προχωρήσει ταχύτατα σε διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που όλοι παραδεχόμαστε ότι θα έπρεπε να είχαν πραγματοποιηθεί εδώ και χρόνια»...
*
Ο Χρυσοχοΐδης ήταν που ως σημαιοφόρος της κυβερνητικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ δήλωνε («Εθνος», 30/04/2011) αυτή η πολιτική ήταν το «τέλος ενός στρεβλού μοντέλου οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης», ότι αυτή η πολιτική ισοδυναμούσε με «τη διάσωση της χώρας», ήταν αυτός που ζητούσε...>>>
«πίστη στην κοινή προσπάθεια, συντονισμένες δράσεις, εμμονή στην εφαρμογή των νόμων που ψηφίζουμε», ήταν αυτός που κατηγορούσε όσους δεν συμφωνούσαν με την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου για «υπονόμευση της εθνικής προσπάθειας»...
*
Ο Χρυσοχοΐδης, επίσης, ήταν αυτός που - στις 30 Νοέμβρη 2010 - υμνολογούσε τον Γιώργο Παπανδρέου διότι ο «συμμαχικός διεθνής μηχανισμός στήριξης» - όπως αποκαλούσε τα περί την τρόικα σχήματα - ήταν
«ένας μηχανισμός, που στήθηκε από την αρχή χάρη στις πρωτοβουλίες του Πρωθυπουργού, ο οποίος κατάφερε και ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά της Ευρώπης»...
***
Ε, λοιπόν, ο ίδιος κύριος είναι που τώρα λέει ότι ο Παπανδρέου «έχει διαρρήξει τις σχέσεις μας με τους εταίρους»...Ο ίδιος τώρα λέει για την πολιτική, που ως υπουργός εφάρμοζε (και εφαρμόζει!), ότι έφερε «φτώχεια», «αδιέξοδα», «κοινωνική αποσύνθεση», «εθνική ταπείνωση», «κρατική αποδιοργάνωση»!
*
Αλλά είναι και ο ίδιος που μόλις πριν λίγους μήνες έβγαινε στις τηλεοράσεις και μας έλεγε:
«Πρόβλημα; Ποιος έχει πρόβλημα στην Ελλάδα; Κανένας»!
*
Πώς εξηγείται, λοιπόν, ότι αίφνης θυμήθηκε και τη «φτώχεια» και την «κοινωνική αποσύνθεση» και όλα τα υπόλοιπα;
Μα είναι πολύ απλό: Τώρα ο Χρυσοχοΐδης ορέγεται να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Και για να κερδίσει πόντους στη διεκδίκηση της καρέκλας, πρέπει όλα αυτά που υπηρέτησε και υπηρετεί (τη «φτώχεια», τα «αδιέξοδα» κλπ.) να τα χρεώσει στον Παπανδρέου.
Οπως πριν ο Παπανδρέου χρέωνε όσα και ο ίδιος υπηρετούσε στον Σημίτη.
Αλλωστε, τα συνηθίζουν αυτά στο ΠΑΣΟΚ. Θυμηθείτε τι είχαν σύρει ο ένας στον άλλον την εποχή που Παπανδρέου - Βενιζέλος διαγκωνίζονταν για την προεδρία. Τι «Ντούτσε», τι «Μουσολίνι», τι περί «διαπλοκής» είχαν ανταλλάξει τα αντιμαχόμενα εσωκομματικά στρατόπεδα δεν λέγεται.
Μετά, όμως, όταν οι καρέκλες μοιράστηκαν «μονιάσανε». Και αγαπήθηκαν...
*
Τώρα, στο φόντο της νέας δελφινομαχίας «λερώνουν» και πάλι το δημόσιο βίο με πρακτικές που ο λαός τις περιγράφει με τον όρο «κατάντια».
Ομως πια ξέρουμε ότι ο όρος «κατάντια» δεν αρκεί για να περιγράψει αυτό το χάλι.
Αυτού του τύπου τις σχέσεις, αυτού του τύπου τις καταστάσεις, ένας μόνο όρος, μια μόνο λέξη τις περιγράφει: Η λέξη «ΠΑΣΟΚ»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου