Ανήκει στο σουηδικό κόμμα των «Πειρατών» και σε ηλικία 24 ετών αποτελεί τη νεαρότερη ευρωβουλευτή στο Στρασβούργο. Παρούσα σε εκδήλωση των Οικολόγων Πράσινων στην Αθήνα, και μετά από ένα γρήγορο καφέ με στελέχη του νεοσύστατου ελληνικού όμορου κόμματος, η Amelia Andersdotter μίλησε στο tvxs.gr για τα δικαιώματα και την ελευθερία στο Διαδίκτυο.Το σουηδικό «Κόμμα των Πειρατών» αποτελεί μέλος της ευρωομάδας των Πράσινων. Η ριζοσπαστική ονομασία του φορέα τον οποίο εκπροσωπεί, για την Amelia, υποδηλώνει μία δυναμική διαμαρτυρία στη βάση ότι η online επικοινωνία και ανταλλαγή πληροφοριών «δεν είναι κάτι κακό, δεν είναι κάτι βίαιο». >>>
Κατά τη γνώμη της, η μεγαλύτερη πρόκληση σε επίπεδο ΕΕ στα θέματα Διαδικτύου είναι σήμερα η σύγκλιση στους κανονισμούς οι οποίοι διέπουν τη λειτουργία του:
«Ανάλογα με τη χώρα - μέλος στην οποία ανήκει, ο εκάστοτε χρήστης είναι αντιμέτωπος με διαφορετικές συνθήκες. Αυτό, άλλωστε, συνδέεται με το γεγονός ότι το ποσοστό χρήσης του Διαδικτύου διαφέρει από χώρα σε χώρα. Κάποια κράτη – μέλη, όπως η Σουηδία και η Ολλανδία, έχουν προχωρήσει ιδιαίτερα, σε αντίθεση με περιπτώσεις όπως η Εσθονία, όπου μόνο το 30% του πληθυσμού είναι σε θέση να συνδέεται από το σπίτι του. Είναι ενδεικτικό ότι μέχρι πρόσφατα μόνο το 50% των Ισπανών χρησιμοποιούσε online υπηρεσίες σε καθημερινή βάση».
Αναφερόμενη στις πιο χαρακτηριστικές κατηγορίες παραβίασης των δικαιωμάτων χρηστών του Διαδικτύου, υπογραμμίζει το φαινόμενο της λογοκρισίας:
«Η συζήτηση η οποία διεξάγεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, και σε δικαστικό επίπεδο, είναι κατά πόσο η λεγόμενη επιλεκτική λογοκρισία είναι ‘καλύτερη’ από τη γενική λογοκρισία. Είναι ενδεικτικά τα παραδείγματα σε Φινλανδία και Ολλανδία, όπου σημειώθηκε επιλεκτικός αποκλεισμός ιστοσελίδων τις οποίες χρησιμοποιούσαν ιδιώτες χρήστες για να επικοινωνούν μεταξύ τους».
Ως προϋποθέσεις για ένα καλύτερο, πιο ελεύθερο και χρήσιμο Διαδίκτυο, η Amelia Andersdotter θεωρεί ότι απαιτούνται ουδετερότητα, ανάπτυξη της υποδομής και ελαχιστοποίηση αν όχι αφανισμός των πνευματικών δικαιωμάτων. Ως προς το τελευταίο στοιχείο, εκτιμά ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές αποδείξεις πως η «πειρατεία» προκαλεί αρνητικές επιπτώσεις σε οικονομικούς κλάδους:
«Σε κάθε περίπτωση, μαζί με την εξέλιξη της τεχνολογίας, αναπόφευκτα σημειώνονται και αντίστοιχες αλλαγές στην κοινωνία, η οποία εκ των πραγμάτων αλληλεπιδρά με την οικονομία. Όπως έχει συμβεί και με άλλες μεγάλες αλλαγές στο παρελθόν, θα ακολουθήσει προσαρμογή στα νέα δεδομένα».
Μπορεί στο μεταξύ να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της αναξιόπιστης πληροφόρησης στο Διαδίκτυο;
«Όπου υπάρχει πληροφόρηση, υπάρχει και παραπληροφόρηση. Δεν είναι εφικτή μία τέλεια κατάσταση. Ωστόσο, μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι με εξελιγμένους αλγόριθμους επιθεώρησης των δεδομένων από τους αναλυτές και τους στατιστικολόγους θα έχουμε ένα όσο το δυνατό πιο διαφανές σύστημα πληροφόρησης. Επιπλέον, είναι σημαντικό να βλέπουμε πώς αξιοποιούνται τα δεδομένα για εμπορικούς σκοπούς».
Αναφορικά με τον προωθούμενο προς ψήφιση νόμο Stop Online Piracy Act (SOPA) των ΗΠΑ, η ίδια υπογραμμίζει ότι επιχειρείται να επιβληθούν γεωγραφικοί περιορισμοί στη λειτουργία του Διαδικτύου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανοιχτή, ελεύθερη διάδραση. Κατά τη γνώμη της, ο συγκεκριμένος νόμος «γυρίζει τα πράγματα πίσω», κλείνοντας τις κοινωνίες στο «καβούκι» τους.
Όσο για το εγχείρημα των Wikileaks, το χαρακτηρίζει «ενδιαφέρουσα ιδέα, καθώς ελέω ενός ‘κρυφού νόμου’ δεν υπήρχε ουσιαστική πληροφόρηση για τη δράση μεγάλων, ιδιωτικών και άλλων, κέντρων».
Κατά τη γνώμη της, η μεγαλύτερη πρόκληση σε επίπεδο ΕΕ στα θέματα Διαδικτύου είναι σήμερα η σύγκλιση στους κανονισμούς οι οποίοι διέπουν τη λειτουργία του:
«Ανάλογα με τη χώρα - μέλος στην οποία ανήκει, ο εκάστοτε χρήστης είναι αντιμέτωπος με διαφορετικές συνθήκες. Αυτό, άλλωστε, συνδέεται με το γεγονός ότι το ποσοστό χρήσης του Διαδικτύου διαφέρει από χώρα σε χώρα. Κάποια κράτη – μέλη, όπως η Σουηδία και η Ολλανδία, έχουν προχωρήσει ιδιαίτερα, σε αντίθεση με περιπτώσεις όπως η Εσθονία, όπου μόνο το 30% του πληθυσμού είναι σε θέση να συνδέεται από το σπίτι του. Είναι ενδεικτικό ότι μέχρι πρόσφατα μόνο το 50% των Ισπανών χρησιμοποιούσε online υπηρεσίες σε καθημερινή βάση».
Αναφερόμενη στις πιο χαρακτηριστικές κατηγορίες παραβίασης των δικαιωμάτων χρηστών του Διαδικτύου, υπογραμμίζει το φαινόμενο της λογοκρισίας:
«Η συζήτηση η οποία διεξάγεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, και σε δικαστικό επίπεδο, είναι κατά πόσο η λεγόμενη επιλεκτική λογοκρισία είναι ‘καλύτερη’ από τη γενική λογοκρισία. Είναι ενδεικτικά τα παραδείγματα σε Φινλανδία και Ολλανδία, όπου σημειώθηκε επιλεκτικός αποκλεισμός ιστοσελίδων τις οποίες χρησιμοποιούσαν ιδιώτες χρήστες για να επικοινωνούν μεταξύ τους».
Ως προϋποθέσεις για ένα καλύτερο, πιο ελεύθερο και χρήσιμο Διαδίκτυο, η Amelia Andersdotter θεωρεί ότι απαιτούνται ουδετερότητα, ανάπτυξη της υποδομής και ελαχιστοποίηση αν όχι αφανισμός των πνευματικών δικαιωμάτων. Ως προς το τελευταίο στοιχείο, εκτιμά ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές αποδείξεις πως η «πειρατεία» προκαλεί αρνητικές επιπτώσεις σε οικονομικούς κλάδους:
«Σε κάθε περίπτωση, μαζί με την εξέλιξη της τεχνολογίας, αναπόφευκτα σημειώνονται και αντίστοιχες αλλαγές στην κοινωνία, η οποία εκ των πραγμάτων αλληλεπιδρά με την οικονομία. Όπως έχει συμβεί και με άλλες μεγάλες αλλαγές στο παρελθόν, θα ακολουθήσει προσαρμογή στα νέα δεδομένα».
Μπορεί στο μεταξύ να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της αναξιόπιστης πληροφόρησης στο Διαδίκτυο;
«Όπου υπάρχει πληροφόρηση, υπάρχει και παραπληροφόρηση. Δεν είναι εφικτή μία τέλεια κατάσταση. Ωστόσο, μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι με εξελιγμένους αλγόριθμους επιθεώρησης των δεδομένων από τους αναλυτές και τους στατιστικολόγους θα έχουμε ένα όσο το δυνατό πιο διαφανές σύστημα πληροφόρησης. Επιπλέον, είναι σημαντικό να βλέπουμε πώς αξιοποιούνται τα δεδομένα για εμπορικούς σκοπούς».
Αναφορικά με τον προωθούμενο προς ψήφιση νόμο Stop Online Piracy Act (SOPA) των ΗΠΑ, η ίδια υπογραμμίζει ότι επιχειρείται να επιβληθούν γεωγραφικοί περιορισμοί στη λειτουργία του Διαδικτύου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανοιχτή, ελεύθερη διάδραση. Κατά τη γνώμη της, ο συγκεκριμένος νόμος «γυρίζει τα πράγματα πίσω», κλείνοντας τις κοινωνίες στο «καβούκι» τους.
Όσο για το εγχείρημα των Wikileaks, το χαρακτηρίζει «ενδιαφέρουσα ιδέα, καθώς ελέω ενός ‘κρυφού νόμου’ δεν υπήρχε ουσιαστική πληροφόρηση για τη δράση μεγάλων, ιδιωτικών και άλλων, κέντρων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου