Οι Γερμανοί θυμούνται (και φοβούνται). Εμείς;

Όταν λέμε, «οι Γερμανοί» κάνουμε μια γενίκευση που μας δυσκολεύει να συνεννοηθούμε – είναι άλλο ο γερμανός εργαζόμενος κι άλλο ο γερμανός τοκογλύφος. Άλλο η Ζήμενς κι άλλο η Ίγκε Μετάλ.

Έτσι δεν είναι ουδόλως παράδοξο ότι στη «σκέψη» της φράου Μέρκελ για διορισμό Επιτρόπου (Γκαουλάϊτερ, Ύπατου Αρμοστή, Ανθύπατου – διαλέξτε!) στην Ελλάδα αντέδρασαν περισσότερο απ΄ όλους οι ίδιοι οι Γερμανοί >>>
 



– όπως τουλάχιστον αυτό αποτυπώθηκε από τα γερμανικά ΜΜΕ.  Κι όχι μόνον διότι

οι ενοχές των Γερμανών πολιτών για το ναζιστικό παρελθόν της χώρας τους είναι ακόμα έντονες, αλλά διότι και οι ανησυχίες τους για το μέλλον της Ευρώπης είναι όλο και πιο ισχυρές. Όπως κι όλων των σκεπτόμενων Ευρωπαίων πλέον.

Αυτές οι ανησυχίες εκφράσθηκαν δυνατά την περασμένη εβδομάδα στα περισσότερα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Από βουλευτές όλων των εθνών κι όλων των κομμάτων πλην της Ακροδεξιάς.

Στην Ελλάδα οι αντιδράσεις ήταν το ίδιο σφοδρές κι οργίλες μόνον εις ό,τι αφορά την πλειοψηφία των πολιτών, όχι όμως και των ΜΜΕ ή των κομμάτων, πλην της Αριστεράς.

Ευεξήγητον. Και για τα Μνημονικά ΜΜΕ και για τα Μνημονικά Κόμματα.

Όπως και ευδιάκριτη πια η τακτική τους, και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Όταν επί παραδείγματι 

έγινε με το θέμα του «Γκαουλάϊτερ στην Ελλάδα» χαμός στο Ευρωκοινοβούλιο, με Γερμανούς, Γάλλους κι όλων των φυλών του Ισραήλ Ευρωβουλευτές να καταδικάζουν μαινόμενοι αυτήν την πολιτικά και πολιτειακά ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα,  

η μόνη απάντηση που υπήρξε ήταν ενός Γερμανού Ευρωβουλευτή ο οποίος τα χαρακτήρισε όλα αυτά ως έκρηξη «μίσους».

«Φέρνετε το μίσος στο Ευρωκοινοβούλιο» δήλωσε χαρακτηριστικά απαντώντας σε όσους αναφέρθηκαν στην ιστορική μνήμη για να στηρίξουν τις αιτιάσεις τους για τη σύγχρονη πολιτική των Τοκογλύφων στην Ένωση.

Το κόλπο είναι παλιό και δοκιμασμένο.

Η δαιμονοποίηση κάθε αντίστασης με τη ρετσινιά του «μίσους» έχει αναχθεί απ΄τους πολιτικώς ορθούς τους μεταμοντερνικούς και τους «εκσυγχρονιστές» που κυριαρχούν τα τελευταία 20 χρόνια στην Ένωση σε επιστήμη – ή μάλλον σε κυνήγι μαγισσών.      

Όποιος, λόγου χάριν, τόλμησε να κατηγορήσει τους Ισραηλινούς ότι μετέρχονται ναζιστικών μεθόδων εναντίον των Παλαιστινίων προκηρύχθηκε αμέσως για αντισημιτισμό.

Όποιος Έλληνας σήμερα ή άλλος Ευρωπαίος θέτει θέμα Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων στην Ελλάδα, προγράφεται αμέσως ότι αναμοχλεύει το «μίσος», ή – ακόμα χειρότερα, διότι είναι πιο ύπουλο – αναγορεύεται σε «γραφικόν».

 Όμως, το Γερμανικό Χρέος προς την Ελλάδα είναι αδήριτο γεγονός και πρώτη απ’ όλους το έχει αναγνωρίσει η ίδια η Γερμανία από το 1946.

Κι εδώ δεν μιλούμε για τις αποζημιώσεις που οφείλει η Γερμανία σε ιδιώτες για τις σφαγές και τις καταστροφές που προκάλεσε η Βέρμαχτ στα Καλάβρυτα, το Δίστομο, την Κάνδανο κι άλλες χίλιες γωνιές της ελληνικής γης.

Μιλάμε για το αναγκαστικό δάνειο στο οποίο υποχρέωσε την Ελλάδα η ναζιστική Γερμανία ως δύναμη Κατοχής. Κι όχι μόνον για τα λεφτά που υπεξαίρεσε, αλλά για τον λιμό που έτσι προκάλεσε με αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων Ελλήνων από πείνα και ψύχος.

Μιλάμε για τις καταστροφές που οι Ναζί προκάλεσαν στις υποδομές της χώρας μας, για τη λεηλασία της. Σύμφωνα

με τις Συνθήκες η Γερμανία έχει παραδεχτεί το χρέος της στην Ελλάδα, το οποίον ανέρχεται στα 168 δισ. Ευρώ χωρίς τους τόκους.

Να σημειωθεί ότι η μόνη χώρα που δεν έχει πάρει σέντζι για πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία, μάλιστα την ενοποιημένη Γερμανία, είναι η Ελλάδα.

Αντιθέτως η Ελλάδα δέχθηκε το 1950 και το 1953 να «κουρευθεί» το χρέος της Γερμανίας προς Όλους, ώστε να ορθοποδήσει από τις καταστροφές του πολέμου η ηττημένη χώρα.

Τώρα οι Έλληνες, οι χθεσινοί νικητές, μετατρέπονται σε σημερινούς ηττημένους.

Να μιλήσουμε για ρεβανσισμό ή θα πρόκειται για « μίσος»;

Και είναι «γραφικοί» όλοι εκείνοι οι πολίτες και πολιτικοί, απ’ τον Γλέζο και τον Μίκη έως τον Τσίπρα που θέτουν θέμα αποπληρωμής των Γερμανικών Πολεμικών Αποζημιώσεων; Ενώ

δεν είναι ραγιάδες όλοι αυτοί οι «ρεαλιστές» (και πάντα «καθώς πρέπει» εις ό,τι αφορά τις γραβάτες τους) ναιναίκοι που δεν βγάζουν κιχ μπροστά στους Γερμανούς Τραπεζίτες;

Μόνον τον ελληνικό λαό ξέρουν να ψέγουν για «λαϊκισμό» (για «τεμπελιά» και «διαφθορά») οι ίδιοι αυτοί Φαναριώτες της δεκάρας, που, ενώπιον της Υψηλής Πύλης της Μπουντεσμπανκ, τρέμουν σαν τα ψάρια.

«Θα ξανάρθουμε, και η Γη θα τρέμει» έλεγε ο Γκαίμπελς.

Δεν ξέρω αν ξανάρθαν. Τα ψάρια πάντως ποικιλίας Παπαδήμου, Βενιζέλου, Καρατζαφέρη τρέμουν...

       του ΣΤΑΘΗ από enikos.gr