Πλάκα έχει (η ταφόπλακα)...

Στάθης στον eniko

Ας ξεφύγουμε για λίγο σήμερα κι ας κάνουμε λίγη πλάκα απ’ αυτήν την πλάκα που μας κάνει η Ιστορία (όταν ακούει το «γέλιο των θεών»)...

Φερ’ ειπείν οι κομμουνιστές! - τους κατηγορούσαν οι αντικομμουνιστές, στις αρχές του περασμένου αιώνα, ότι «αν έρθουν θα μας πάρουν τα σπίτια». 

Βεβαίως σε εμάς εδώ, στην Ελλάδα, οι κομμουνιστές δεν «ήρθαν», αλλά όπου πήγαν έδιναν σπίτια. Πλην όμως, τελειώνοντας ο αιώνας, επειδή οι κομμουνιστές, εκτός από τα σπίτια που έδωσαν σε εκατομμύρια >>>

ανθρώπων, «έκλεισαν το σπίτι» και χιλιάδων άλλων, ως μη όφειλαν, κατέρρευσαν... 

...κι έμεινε έτσι πάνω απ’ το κεφάλι μας ο καπιταλισμός μόνος του, όχι σαν «φάντασμα», αλλά σαν το «σπαθί του Δαμοκλή»

που, αδέσποτο πλέον και χωρίς δέος αντίπαλον, εξελίχθηκε στις επτά (που πάνε για εβδομήντα επτά) Πληγές του Φαραώ.

Με αποτέλεσμα στις αρχές του νέου αιώνα, αντί να «μας παίρνουν τα σπίτια οι κομμουνιστές», να μας τα παίρνουν οι Τράπεζες.

Κι όχι μόνον!

Ο καπιταλισμός ανέβηκε ακόμα μερικά σκαλιά της σκάλας που κατεβαίνουν οι υπήκοοί του και έτσι πρέπει τώρα να του πληρώνουμε χαράτσι μέσω ΔΕΗ για να μην μας πάρει το κράτος (του) τα σπίτια.

Κάτι (στην Ιστορία) πήγε πολύ στραβά.

Τα σπίτια που δεν μας πήραν οι κομμουνιστές πρέπει να πληρώνουμε τους καπιταλιστές για να μην μας τα πάρουν.

Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια οι μάγκες! (τα τρυγόνια είμαστε εμείς) - αν δεν μας πετύχει η Τράπεζα, θα μας πετύχει το κράτος (τους)...

Μονά - ζυγά δικά τους.

Κι ώσπου να μας συμβεί, ή μάλλον ώσπου να καταλάβουμε τι μας έχει συμβεί, περνάει η ζωή.

«Κερδίζουμε χρόνο» (ώσπου να πεθάνουμε), όπως θα ’λέγε ο Γιωργάκης, ο Αντωνάκης, ο Αδώνιδας, ο Μπενύτο, οι Κουίσλινγκ, η Ντόρα, ο Σαμίνας κι όλος αυτός ο «χορός των καταραμένων»

που τραγουδάει ακόμα.