Κόλαφο αποτελεί για τη χώρα μας έρευνα της παγκόσμιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, Διεθνής Διαφάνεια, σχετικά με τη διαφθορά που κυριαρχεί στην Ελλάδα, η οποία, σύμφωνα με τους ερευνητές, έχει παρεισφρήσει στους περισσότερους θεσμούς. Η Οργάνωση μπήκε –για πρώτη φορά- στη διαδικασία να αξιολογήσει το ισχύον νομικό πλαίσιο >>>
και την εφαρμογή του αναφορικά με θεσμούς, οι οποίοι, θα έπρεπε κανονικά να αποτελούν το κλειδί για την καταπολέμηση της διαφθοράς που κατά κοινή παραδοχή αποτελεί τη μεγαλύτερη «πληγή» στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Τα συμπεράσματα της έρευνας που δημοσιεύει η zougla.gr είναι αποκαρδιωτικά, καθώς μόνο κολακευτικά σχόλια δεν συνοδεύουν τη λειτουργία των θεσμών και την εφαρμογή εννοιών όπως της ισονομίας και της ισοπολιτείας.
Κρίση αξιών
Βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι η διαφθορά στην Ελλάδα πηγάζει πρωτίστως από μία κρίση αξιών η οποία όσο πάει και βαθαίνει.
«Η καλλιεργηθείσα νοοτροπία της ανοχής στη διαφθορά και της μοιρολατρίας αναφορικά με την πρόληψη και καταπολέμησή της, συντηρεί τη μικροδιαφθορά και διαιωνίζει τις αγκυλώσεις σε θεσμούς, οι οποίοι ανθίστανται σθεναρά στις μεταρρυθμίσεις» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Διαφθορά σε εκτελεστική εξουσία, Μ.Μ.Ε. και επιχειρήσεις
Ως πλέον διεφθαρμένοι «πυλώνες» εμφανίζονται εκείνοι της εκτελεστικής εξουσίας, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και των επιχειρήσεων.
Βάσει της έρευνας της «Διεθνής Διαφάνειας» ενώ το Σύνταγμα χαρακτηρίζει την εκτελεστική εξουσία ως ισότιμη των άλλων δύο εξουσιών (νομοθετική και δικαιοδοτική), εντούτοις οι αρμοδιότητες που της απονέμει κάθε άλλο παρά συμβαδίζουν με τον εν λόγω χαρακτηρισμό, δεδομένου ότι η Κυβέρνηση είναι αυτή που εξουσιάζει τη Βουλή, ενώ επηρεάζει σημαντικά και τη Δικαιοσύνη.
Όσον αφορά τα ελληνικά Μ.Μ.Ε., οι ερευνητές θεωρούν ότι έχουν εμπλακεί σε εκτεταμένη διαπλοκή με το πολιτικό σύστημα, κυρίως λόγω του θολού νομικού πλαισίου στο οποίο λειτουργούν και της ευρύτερης επιχειρηματικής δραστηριότητας των ιδιοκτητών τους σε αλλότριους τομείς.
Αναφορικά με τον τρίτο πιο διεφθαρμένο πυλώνα που ακούει στο όνομα «επιχειρήσεις», η έρευνα αναφέρει ότι ενώ οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρίες λειτουργούν με βάση τα διεθνή πρότυπα σε σχέση με ζητήματα εταιρικής διακυβέρνησης, δεν ισχύει το ίδιο για τις μη εισηγμένες, οι οποίες λειτουργούν σε καθεστώς σχεδόν πλήρους αδιαφάνειας.
«Το σύνολο των επιχειρήσεων στην Ελλάδα ταλαιπωρείται διαχρονικά από την πολυνομία, τη γραφειοκρατία, το ισχύον φορολογικό πλαίσιο, καθώς και τη μεταβλητότητα των πολιτικών που αφορούν το επιχειρείν, παράγοντες οι οποίοι δημιουργούν προϋποθέσεις διαφθοράς», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Γάγγραινα ο δημόσιος τομέας
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στον δημόσιο τομέα, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως «διαχρονική γάγγραινα» για την ελληνική κοινωνία, δεδομένου ότι πρωταγωνιστεί στη γένεση περιστατικών διαφθοράς.
Ενδεικτικές περιπτώσεις του τρόπου με τον οποίο δρούσε το κράτος μέσω των δημόσιων λειτουργών -οι οποίοι κατά καιρούς εμφάνισαν δείγματα έλλειψης ακεραιότητας, ροπής στη δωροδοκία και απιστίας στην υπηρεσία- είναι η μη κατεδάφιση αυθαιρέτων κτισμάτων, ο διακανονισμός οφειλών προς το Δημόσιο, η περαίωση φορολογικών χρήσεων, η ευκολία με την οποία διαγράφεται μια κλήση, οι καθυστερήσεις με τις οποίες το Δημόσιο προβαίνει στις οφειλόμενες πληρωμές όταν για αντίστοιχα ζητήματα ο πολίτης θα είχε προ πολλού διωχθεί και η τήρηση στα Υπουργεία ειδικών λογαριασμών εκτός του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή εκτός διαφάνειας και ελέγχου.
Τα συμπεράσματα
Η έρευνα οδηγείται στο συμπέρασμα ότι βασική αιτία συντήρησης της διαφθοράς ανά τον κόσμο, αποτελεί το γεγονός ότι συγκαταλέγεται μεταξύ των «εγκλημάτων του λευκού περιλαίμιου», δηλαδή εγκλημάτων με μειωμένη κοινωνική απαξία.
«Το κοινωνικό σύνολο, το οποίο βλάπτεται από τη διαφθορά, αποτελεί μια αφηρημένη και ανοργάνωτη έννοια. Καθώς λοιπόν δεν υπάρχει ένα ορατό θύμα που θα ζητήσει την πάταξη του εγκλήματος και την αποκατάσταση της ζημιάς, εναπόκειται, κατά κύριο λόγο στο κράτος να αναλάβει το έργο αυτό. Η κρατική εξουσία όμως στις διάφορες μορφές της, δημιουργεί συνθήκες ανοχής προς τη μη συμμόρφωση στο νόμο και, κατ’ επέκταση, συνθήκες ανοχής προς τη διαφθορά. Το κράτος σε συγκεκριμένες περιπτώσεις νομιμοποιεί την παρανομία, ενώ σε άλλες την ενθαρρύνει ευθέως», αναφέρουν χαρακτηριστικά οι ερευνητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου