Σύνοδος Κορυφής: Καμιά σκληρή σύγκρουση στον ορίζοντα

Στο επίκεντρο της δημοσιότητας βρίσκεται πλέον η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ που είναι προγραμματισμένη για τις 28-29 Ιουνίου, στις Βρυξέλλες. Τα τρία κόμματα τα συζήτησαν, τα βρήκαν και ο Αντ. Σαμαράς έκανε το υπερεικοσαετές όνειρό του πραγματικότητα: ορκίστηκε πρωθυπουργός, συγκροτώντας μια κυβέρνηση της Δεξιάς με “κόκκους” από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. Παρ' όλα αυτά, οι στόχοι της κυβέρνησης και η προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων τίθενται υπό την αίρεση της τρόικας και των δανειστών, οι οποίοι έχουν ήδη αρχίσει να στέλνουν αυστηρά μηνύματα περί την τήρηση του Μνημονίου. Και ο δρόμος της κυβέρνησης είναι στρωμένος με αγκάθια >>>

 

ακριβώς γι’ αυτό: γιατί συγκροτήθηκε για να βαδίσει στον δρόμο του Μνημονίου, έστω και με την αξίωση να επαναδιαπραγματευθεί κάποια σημεία.

Σημείο - κλειδί η επίσκεψη της τρόικας

Η επίσκεψη της τρόικας που αναμενόταν για τη Δευτέρα 25/6, μετατέθηκε για τις αρχές Ιουλίου. Επομένως θα προηγηθεί η Σύνοδος Κορυφής, στην οποία και δεν αναμένονται σημαντικές εξελίξεις αναφορικά με το ελληνικό πρόβλημα.

Όπως δήλωσε εκπρόσωπος της κ. Μέρκελ, την Παρασκευή: "Πρώτα θα δούμε την έκθεση της τρόικας και μετά θα συζητήσουμε με την ελληνική κυβέρνηση και πάντως αυτό δεν πρόκειται να γίνει πριν από τη Σύνοδο Κορυφής". Μέχρι τότε δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα στις συμφωνίες που έχει υπογράψει η ελληνική πλευρά, η οποία δεν δείχνει διάθεση να κάνει σοβαρές διαπραγματεύσεις.

Ουσιαστικά, η ελληνική κυβέρνηση απουσιάζει από τις κρίσιμες ευρωπαϊκές εξελίξεις και διαβουλεύσεις, εναποθέτοντας τις ελπίδες της στην όποια καλή διάθεση της γερμανικής πλευράς, που πιέζεται από τις χώρες του Νότου, με τον νέο Γάλλο πρόεδρο να τηρεί ίσες αποστάσεις, εισπράττοντας από την Άν. Μέρκελ -ως συνήθως- κάποιες υποσχέσεις για το μέλλον.

Τη στιγμή που ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου δηλώνοντας πως η Ευρωζώνη κινδυνεύει με διάλυση, αν δεν έχουν ληφθεί σοβαρές αποφάσεις για τη διαχείριση και την εξάπλωση της κρίσης πριν τη Σύνοδο Κορυφής της 28ης Ιουνίου, με την Ιταλία να συνταράσσεται από μαζική έξοδο κεφαλαίων και την Ισπανία να κινδυνεύει η τραπεζική κρίση να γίνει κρίση χρέους, η νέα ελληνική κυβέρνηση παρουσίασε ως κυβερνητικό πρόγραμμα ένα γενικόλογο κείμενο χωρίς "κόκκινες γραμμές".

Το περίφημο πακέτο των 130 δισ. για την ανάπτυξη

Είναι γνωστό ότι Μόντι, Μέρκελ, Ολάντ και Ραχόι συμφώνησαν σε πακέτο 130 δισ. για την ανάπτυξη. «Τώρα είναι η ώρα να κινητοποιήσουμε τις δυνάμεις μας για την ανάπτυξη», δήλωσε η Άνγκελα Μέρκελ, μετά τη συνάντηση των ηγετών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας στη Ρώμη, με ζητούμενο να βρεθεί κοινό έδαφος εν όψει της Συνόδου Κορυφής της EE την επόμενη εβδομάδα. Οπως δήλωσε ο ιταλός Πρωθυπουργός Μάριο Μόντι, συμφωνήθηκε να υπάρξει πακέτο 130 δισ. ευρώ για την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Στην πραγματικότητα, όμως, τι είναι αυτό το πακέτο των 130 δισ.; Δεν πρόκειται για καινούργια χρήματα τα οποία θα διατεθούν, αλλά αφορά 55-60 δισ. ευρώ από τα διαρθρωτικά ταμεία, τα οποία ήδη υπήρχαν, αλλά δεν είχαν απορροφηθεί από χώρες - μέλη. Τα 10 δισ. από αυτά αφορούν την Ελλάδα. Αν, λοιπόν, γίνει ανακατανομή, κινδυνεύει η χώρα μας να χάσει αυτό το πακέτο των 10 δισ. Αναμένεται να δούμε πώς θα αντιδράσει ο Δημ. Αβραμόπουλος που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Σύνοδο, στη θέση του Αντ. Σαμαρά. Αν και φαίνεται αδύνατο να ορθώσει ανάστημα και να πει το "όχι".

Στα 130 δισ. περιλαμβάνονται επίσης 10 δισ. καινούργιο ζεστό χρήμα, το οποίο ευελπιστούν ότι μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων θα διογκωθεί και θα αποδώσει 60 δισ. διαμέσου της μόχλευσης.

Τα υπόλοιπα 10 δισ. που θα συμπληρώσουν το πακέτο των 130 δισ. θα αφορούν ομόλογα έργου, συγκεκριμένα ποσά δηλαδή για συγκεκριμένα έργα (όπως π.χ. μια σιδηροδρομική γραμμή).

Καμιά σκληρή σύγκρουση

Ουσιαστικά το χαρτί που θα πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αναφορικά με το ελληνικό πρόβλημα θα είναι η επιμήκυνση του προγράμματος προσαρμογής. Την επιμήκυνση έχουν ήδη ως δεδομένη και το Λαϊκό Κόμμα της Ευρώπης και οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές.http://www.left.gr/article.php?id=3207

Ζητούμενο είναι αν θα συζητηθεί επιμήκυνση 1 ή 2 ετών. Επίσης οι αποφάσεις για το θέμα θα εξαρτηθούν και από το αν θα προβλεφθεί κάποια επιμήκυνση και για την Ισπανία, την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία. Στο επίκεντρο βέβαια θα τεθεί και το κόστος μια τέτοιας απόφασης και το πώς αυτή θα ψηφιστεί και θα επικυρωθεί από τα κοινοβούλια των κρατών - μελών.

 http://www.left.gr/article.php?id=3207