Εγκλημα και Ευκολία

Στάθης στον eniko

Επαίρεται για τις επιτυχίες του(!) στη Λιθουανία το ΔΝΤ! Στη δύστυχη (πλέον) αυτή χώρα, ο κατώτατος μισθός είναι στα 232 ευρώ! Το 10% του πληθυσμού έχει ήδη μεταναστεύσει! Και οι νεοναζί κάνουν παρελάσεις στους δρόμους φορώντας ξεδιάντροπα στολές των Βάφεν Ες Ες. Οπως και στη Λεττονία. Και αλλού.

Αυτήν την Ευρώπη μας προτείνει το ΔΝΤ; και προς αυτήν την Ευρώπη τέχνας απεργάζεται το Βερολίνο;

Στη Βουλγαρία ο κατώτατος μισθός είναι στα 138 ευρώ! 
Στην Ουγγαρία οι εθνικιστές εγείρουν αγάλματα κι αποδίδουν τιμές στον φασίστα ναύαρχο Χόρτυ - σύμμαχο των Ναζί στον πόλεμο. 
Στην Πορτογαλία ο κατώτατος μισθός έχει γκρεμισθεί στα 566 ευρώ. 
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πολιτικές δυνάμεις απ’ τους Πράσινους έως την Ακροδεξιά προωθούν την «ταύτιση του ναζισμού με τον κομμουνισμό»! Την απόλυτη δηλαδή αποκολοκύνθωση της ιστορικής μνήμης. >>>
 





Στην Αυστρία ξαναπάνε για «Ανσλους» - ένα «Ανσλους» που τουλάχιστον οι γερμανικές Τράπεζες έχουν ήδη πετύχει! Αυτήν την Ευρώπη θέλουμε; 

Πολλά χρόνια τώρα διακινούνται στην Ενωση, μέσω των εξαρτημένων και εξαρτυμένων ΜΜΕ, πλήθος στερεοτύπων που χειραγωγούν τους πολίτες, τους υποτάσσουν και τους αποβλακώνουν.

Για παράδειγμα: η φοροδιαφυγή των πλουσίων στη Γερμανία καθώς και η διαφθορά των Εταιρειών έχουν αναχθεί σε εθνικό σπορ!

Κι όμως! κατά το επικρατούν κλισέ, φοροφυγάς είναι ο Ελληνας (μάλιστα ο φτωχός) και νομιμόφρων ο Γερμανός (μάλιστα ο πλούσιος). Θρίχες!

Αλλο: ο Ελληνας εργαζόμενος δουλεύει 600 ώρες περισσότερες απ’ τον Γερμανό (ΟΟΣΑ), το στερεότυπο όμως εκεί! ατράνταχτο! και αήττητο, όπως η βλακεία, επιμένει: «τεμπέληδες» οι Ελληνες, «δουλευταράδες» οι Γερμανοί! Μπούρδες.

Με θρίχες όμως και μπούρδες δεν πάμε πουθενά! Παρά μόνον όπου μας πάνε! Στο Μνημόνιο, στα τάρταρα, στο έρεβος, στην άβυσσο - διαλέχτε...

Πολλά χρόνια τώρα η χώρα σκέφτεται όπως της λένε τα δελτία των οκτώ να σκέφτεται.

Συνηθίσαμε στην ευκολία.

Με δυσκολία ίσως στην αρχή, αλλά σιγά-σιγά με τον καιρό, συνηθίσαμε στην ευκολία.

Οταν για παράδειγμα λέμε 1.500.00 άνεργοι στην Ελλάδα, μας πιάνει δέος! Αν όμως σκεφτούμε ότι αυτό το 1.500.000 ανέργων μπορεί να συνεχίσει να ’ναι άνεργο για δέκα ακόμα χρόνια

ή ότι  μπορεί να αυξηθεί κι άλλο ο αριθμός - για ψυχές μιλάμε

ή ότι πολλοί νέοι άνεργοι σήμερα μπορεί να μην εργασθούν ποτέ, θα έπρεπε να μας πιάνει όχι δέος αλλά απελπισία και φρίκη.

Κι αυτή η απελπισία και η φρίκη θα έπρεπε να σημαίνουν κάτι! Σκέψη και δράση,

όμως όχι!

Καταναλώνουμε το γεγονός, εν προκειμένω των 1.500.000 ανέργων, ως στιγμιαίο (ως είδηση ή πληροφορία), όμως τα γεγονότα (που αποδίδουν οι ειδήσεις και οι πληροφορίες) έχουν μνήμη, διάρκεια στον χρόνο, πριν και μετά, αιτίες και συνέπειες.

Εχουμε γίνει «εύκολοι».

Για αυτό περισσεύουν η ατιμωρησία, ο αμοραλισμός και η αναλγησία.

Δεν ήξερε, φέρ’ ειπείν, για τις offshore ο κ. Βερνίκος! Γιατί να ξέρει;

Οταν προ ημερών (προεκλογικώς) ο ΣΥΡΙΖΑ επί παραδείγματι, είχε θέσει το ενδεχόμενο να φορολογηθούν οι εφοπλιστές με τρόπο ωφελιμότερο για την πατρίδα, ο κ. Ρέστης είχε δηλώσει: «ας με βρουν, πρώτα!»...!!!

Αν τότε ο κ. Ρέστης είχε αποδοκιμασθεί ηθικά, αν είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση, θα σήμαινε ότι δεν είμαστε μια «εύκολη» κοινωνία, συνηθισμένη στον καραμπουζουκλισμό του κάθε οιηματία! (Στο Βυζάντιο του οποίου την ιστορία βροντωδώς αγνοούμε [πολλοί μάλιστα με φιλαρέσκεια] οι πλούσιοι που δεν συνεισέφεραν στις κοινότητες για το νοσοκομείο, το πτωχοκομείο, ενίοτε για το σχολείο κι άλλες κοινωνικές ανάγκες ήταν αποσυνάγωγοι. Οχι μόνον ηθικά αλλά συχνά και αστικά - έπεφτε βαρύ πάνω τους το χέρι των νόμων)...

Αντιθέτως, ο κ. Ρέστης εισέπραξε έπαινο, κρυφό και φανερό από τους πεμπτοφαλλαγγίτες δημοσιογράφους που δρουν στα φιλικά του ΜΜΕ (αλλά και στα «εχθρικά του» που αύριο μπορεί να είναι «φιλικά του»), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εισέπραξε τον ψόγο που κάνει τέτοιες ανεδαφικές, ατελέσφορες (και κυρίως ιερόσυλες) προτάσεις.

Επόμενο παράδειγμα (ων ουκ έστιν τέλος), αλλά, έτσι, για την οικονομία της συζήτησης: διορίσθηκε (με τις θερμές ευλογίες του κ. Κουβέλη) τσάρος (τρομάρα μας) της Οικονομίας (που δεν αντέχει τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, αλλά αντέχει τους φοροφυγάδες) ο κ. Στουρνάρας.

Θα μπορούσε να λέγεται και

Γιάννος Σημίτης Στουρνάρας, ΜΚΟ ο Μάνος.

Ενας «εκσυγχρονιστής» από τους νεοφιλελεύθερους που, είτε με πράσινη δορά είτε με γαλάζια, καταλήστεψαν τους Ελληνες με το άγος του Χρηματιστηρίου, αφαίμαξαν με τα τοξικά ομόλογα το ασφαλιστικό υστέρημα του λαού, εισήγαγαν τη χώρα στην ΟΝΕ με προοπτική παραδουλεύτρας και προίκα τη «δημιουργική λογιστική», ένας

άνθρωπος των Τραπεζών που τοκογλυφούν ασυστόλως, οι μεν Πολυεθνικές εναντίον του ελληνικού κράτους, οι δε εγχώριες εναντίον του ελληνικού λαού.

Βεβαίως, κατά την καθωσπρέπει καθεστωτική προπαγάνδα των οκτώ ο κ. Στουρνάρας δεν είναι ένας λαϊκιστής και δημαγωγός (διότι λαϊκιστής και δημαγωγός ήταν στην πραγματικότητα ο «εκσυγχρονιστής» Σημίτης των Ολυμπιακών Αγώνων και της πάσης ρεμούλας) - όχι, ο κ. Στουρνάρας

δεν συμμετείχε με όλο του το είναι στη δικομματική φάουσα που αλάλιασε την Ελλάδα, είναι απλώς ένας «πολύπειρος», ένας «γνώστης», ένας καλός «διαπραγματευτής» - αλήθεια, σε ποια πλευρά θα καθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Και

ποιων διαπραγματεύσεων;

Το Μνημόνιο προβλέπει από μόνο του την επικαιροποίησή του ανά τακτά χρονικά διαστήματα - αυτό θα εμφανίσουν ως «επαναδιαπραγμάτευση»;

Υπάρχει λοιπόν μια «ευκολία».

Σε όλα. Στον κ. Βενιζέλο να λέει ότι το Μνημόνιο είναι «επιτυχία», ότι είναι αδύνατον να γίνουν διαπραγματεύσεις - και, ένα μήνα μετά να απαιτεί (διάβαζε: επαιτεί) διαπραγματεύσεις (που όμως, και πάλι δεν θα γίνουν).

«Ευκολία» με τον κ. Σαμαρά, να ζητά Εξεταστική Επιτροπή για όσους μας έφεραν ως εδώ και ύστερα να συγκυβερνά μαζί τους!!!

Αυτή η ευκολία του «ε, και τι έγινε», είναι η ευκολία των δελτίων στις οκτώ, είναι το αποτέλεσμα του τρόπου σκέψης που έχουν επιβάλει στην κοινωνία, ή μάλλον της συστηματικής πλύσης εγκεφάλου που της

κάνουν οι «βασικοί μέτοχοι» διά των ψηφοβοσκών του