«Ντροπή της Ευρώπης», χαρακτήρισε την Ελλάδα ο Μάρκους Λένινγκ, εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των μεταναστών στη χώρα μας, ζητώντας μάλιστα την παρέμβαση του ΟΗΕ (Δείτε εδώ) Μιλώντας στην εφημερίδα “Suddeutsche Zeitung” ο Λένινγκ ανέφερε πως το κράτος δεν μπορεί να σταματήσει τις επιθέσεις των ακροδεξιών. «Από την μία πλευρά παρατηρούνται ελλείψεις στην περίθαλψη, από την άλλη δεν επαρκεί η προστασία που παρέχεται από τις επιθέσεις ακροδεξιών. Αυτός ο συνδυασμός είναι εξαιρετικά ανησυχητικός» συμπλήρωσε. Στο στόχαστρο του Γερμανού εντεταλμένου μπήκε και η πολιτική βούληση της κυβέρνησης αφού δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «αν στην Ελλάδα υπήρχε η βούληση >>>

να δοθεί βοήθεια στους μετανάστες, αυτό θα έπρεπε να γίνει. Υπάρχουν ακόμα αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι θα μπορούσαν να ασχοληθούν με αυτό το θέμα»
Επιπλέον ο κ. Λένινγκ προτείνει στην Ελλάδα να ζητήσει βοήθεια από διεθνείς οργανισμούς για την αντιμετώπιση του προβλήματος. «Αν η Ελλάδα δεν είναι σε θέση μόνη της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, πρέπει να σκεφτεί κανείς, μήπως διεθνείς οργανισμοί όπως οι υπηρεσίες του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες πρέπει να ενεργοποιηθούν».
Εν τω μεταξύ, η Διεθνής Αμνηστία, σε έκθεσή της που δημοσιεύθηκε χθες, επέρριψε στην Αθήνα απάνθρωπη μεταχείριση των μεταναστών.

Στην έκθεση αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι Έλληνες συνοριοφύλακες σε πολλές περιπτώσεις άφησαν ανθρώπους να πεθάνουν, οι οποίοι προσπάθησαν να διαφύγουν από τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία.

http://www.protothema.gr/world/article/?aid=245317

"Τι ζήσαμε στα σύνορα του Έβρου από την ΕΛ.ΑΣ"

Η κύρια χερσαία οδός εισόδου στην Ελλάδα και επομένως στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι η διάσχιση του ποταμού Έβρου από την Τουρκία. Το 2012, ωστόσο, ο αριθμός των μεταναστών και αιτούντων άσυλο που αφίχθηκαν από αυτήν την οδό μειώθηκε πολύ, ενώ οι θερινές αφίξεις μέσω θαλάσσης αυξήθηκαν σημαντικά σύμφωνα με Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.

Πολλοί από όσους αφίχθηκαν το 2012 μέσω θαλάσσης, σε νησιά όπως η Λέρος, η Λέσβος, η Σύμη, η Σάμος και το Φαρμακονήσι, προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τη σύγκρουση στη Συρία. Ανάμεσά τους ήταν πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά. Παρά το γεγονός αυτό, οι νεοαφιχθέντες κρατήθηκαν –και εξακολουθούν να τίθενται υπό κράτηση – σε αστυνομικά τμήματα σε συνωστισμένες, συχνά ανθυγιεινές συνθήκες ή δεν τους παρασχέθηκε απολύτως κανένα κατάλυμα.

Οι ιστορίες του Φ. και του Χ.

Μερικοί άνθρωποι που προσπάθησαν να εισέλθουν στην Ελλάδα διασχίζοντας τον ποταμό Έβρο, είπαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι οι ελληνικές αρχές τους είχαν απωθήσει πίσω στην Τουρκία.

Τον Ιούνιο του 2012, σύμφωνα με αναφορές, μια βάρκα που μετέφερε επτά Σύρους βυθίστηκε από σκάφος της ελληνικής αστυνομίας. Ο Ν., από το Χαλέπι της Συρίας, περιέγραψε στη Διεθνή Αμνηστία τον Οκτώβριο του 2012 πώς η βάρκα τους έφτασε μέχρι τη μέση του ποταμού, όπου υποτίθεται πως αρχίζουν τα ελληνικά σύνορα, και τότε ήρθε η ελληνική αστυνομία με ένα περιπολικό σκάφος και άρχισε να σπρώχνει τη φουσκωτή βάρκα τους πίσω προς την Τουρκία. Μετά ένας αστυνομικός τρύπησε με μαχαίρι το πλαστικό κέλυφος της βάρκας, η οποία στη συνέχεια βούλιαξε, αφήνοντας τους επιβαίνοντες να κολυμπήσουν μέχρι την τουρκική όχθη.

Ο Φ., ένας άλλος Σύρος, 31 ετών, είπε ότι τον Αύγουστο μια ομάδα 11 ανθρώπων από τη Συρία, μεταξύ των οποίων οικογένειες με παιδιά, διέσχισε τον Έβρο και εισήλθε στην Ελλάδα. Είπε ότι περπάτησαν μέχρι ένα κοντινό χωριό όπου, γύρω στις 7 π.μ., η αστυνομία τους συνέλαβε και τους κράτησε στην αυλή ενός αστυνομικού τμήματος μαζί με άλλους ανθρώπους, περίπου 40 συνολικά. Τα μεσάνυχτα, οι αστυνομικοί τους μετέφεραν όλους με λεωφορεία πίσω στο ποτάμι και τους φόρτωσαν σε δύο βάρκες. Οι αστυνομικοί κατεύθυναν τις βάρκες στη μέση του ποταμού, και υποστήριξε ότι δύο ένοπλοι αστυνομικοί τους πέταξαν όλους στο ποτάμι, χωρίς σωσίβια. Όταν κατάφεραν να βγουν απέναντι στην τουρκική όχθη, μπόρεσε να μετρήσει μόνο 25 από τους 40 ανθρώπους που είχαν φέρει στο ποτάμι οι αστυνομικοί.

Ο Φ. έκανε άλλη μία απόπειρα να εισέλθει στην Ελλάδα, αυτή τη φορά από τα νησιά. Μοιράστηκε την ίδια βάρκα από την Τουρκία με τον Χ., επίσης αιτούντα άσυλο από τη Συρία, 21 ετών, ο οποίος εξήγησε πώς έφυγε από τη Συρία για να αποφύγει να σκοτώσει ή να σκοτωθεί. «Θα σκότωνες ένα μωρό;» ρώτησε. «Το είδα αυτό να συμβαίνει όταν ήμουν στρατιώτης και έφυγα όταν με κάλεσαν ξανά».

Ο Χ. περιέγραψε ως εξής πώς έφτασαν στο απομακρυσμένο Φαρμακονήσι: «Ήμαστε 27 άνθρωποι στη βάρκα, ανάμεσά μας τρεις οικογένειες, με τρία μωρά… Μας πήγαν στο Φαρμακονήσι τούρκοι διακινητές, που μας πέταξαν στη θάλασσα χωρίς τίποτα, μόνο με τα σωσίβιά μας.»

Ο Φ. περιέγραψε τις συνθήκες στο Φαρμακονήσι, όπου δεν υπάρχει τίποτε, παρά μόνο ένα στρατιωτικό φυλάκιο: «Ήμαστε 100 άνθρωποι, αναγκαστήκαμε να κοιμόμαστε στο έδαφος χωρίς κρεβάτια ή έστω ένα στρώμα… δεν υπήρχαν τουαλέτες». Μια μέρα αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν για την κακή, ακατάλληλη τροφή και τις συνθήκες διαβίωσής τους. «Αρχίσαμε απεργία πείνας. Σε απάντηση, οι στρατιώτες άρχισαν να πυροβολούν για να μας τρομάξουν και να μας εκφοβίσουν. Έριξαν με τα όπλα τους τρεις φορές στο έδαφος και δύο στον αέρα, δυο μέτρα μακριά μας. Τα μωρά έκλαιγαν, είμαστε τρομαγμένοι, φοβόμαστε για τη ζωή μας, ιδίως καθώς ερχόμαστε και οι ίδιοι από εμπόλεμη ζώνη.»

http://www.alterthess.gr/content/ti-zisame-sta-synora-toy-ebroy-apo-tin-elas