Τα παραλειπόμενα μιας Ημέρας

Στάθης στον eniko

Πρωί-πρωί η Ημέρα έβαλε τα γέλια. 

Εκτός απ’ το σιντάκι, εκτός απ’ το στικάκι, εκτός απ’ τα πειραγμένα στικάκια, ούτε τα συνοδευτικά έγγραφα της «λίστας Λαγκάρντ» έχουν πρωτόκολλο παράδοσης - παραλαβής;

Τι διάολο γίνεται με αυτήν τη λίστα Λαγκάρντ; 

Ο «Αόρατος Ανθρωπος» είναι, ο «Ανθρωπος που Γελά» ή το «Σιδηρούν Προσωπείο»;

Η Ημέρα έβαλε μπρίκι για τον καφέ και άναψε τσιγάρο. 

Το έσβησε - μην καπνίσω πριν τον καφέ, σκέφτηκε. 

Ε όχι και να σου γίνει άγχος το τσιγάρο, της πέταξε πειραχτικά το μπρίκι, εσύ δεν λες ότι το τσιγάρο είναι αγχολυτικό; 

Η Ημέρα κατένευσε, το φούντωσε και ετοιμάσθηκε να ταΐσει τον γάτο.

Παχουλό το μικρό κάθαρμα - μια χαρά τη βγάζει μέσα στην κρίση! 

Η Ημέρα τον είχε περιμαζέψει πανικόβλητον κι ετοιμοθάνατον, μόλις ολίγον ημερών -αδέσποτον στους δρόμους- το 2008, τις μέρες που είχε επισκεφθεί το Κατάρ ο Καραμανλής, εξ ου και παρ’ ολίγον να βγάλει τον γάτο Χαλιμά.

Εν τέλει, λόγω γένους, ο γάτος βαφτίστηκε Χαλιμάς - υποκοριστικό Χάλι ή χάλι μάς... >>>




 

Το 2011 πήγε κι Γιωργάκης στο Κατάρ, τώρα πάει και ο Σαμαράς - σαν να μην πέρασε μια μέρα, μουρμούρισε η Ημέρα.

Στο ψιλικατζίδικο η Ημέρα αγόρασε την εφημερίδα της και χάζεψε τις άλλες. Τετράστηλα και πεντάστηλα όταν κατηγορήθηκε η Ντόρα, μονόστηλα όταν αθωώθηκε. Τριάντα χρόνια πασοκίλα στον Τύπο έχει επηρεάσει τους πάντες - αλήθεια

πόσο πιο αριστερά θα ήταν η Αριστερά, αν δεν έκανε τα στραβά μάτια σε όσα παραβιάζουν αρχές και αξίες - μονόστηλο και στα αριστερά έντυπα η αθώωση της Ντόρας.

Οπως και με τη βουλευτή της Χρυσής Αυγής που το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ ζήτησαν να αποκλειστεί απ’ την ελληνική αντιπροσωπεία της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στη βάση ποιας δημοκρατικής αρχής και αξίας διατυπώθηκε αυτή η απαίτηση;

Αυτή ακριβώς η ιδιοτελής υποκρισία γέννησε τη Χρυσή Αυγή. Αυτή η υποκρισία της δημοκρατικότητας αλά καρτ είναι που, ανάμεσα σε άλλα, εκτρέφει το θηρίο.

Ο ναζισμός δεν αντιμετωπίζεται με τον κομφορμισμό της πολιτικής ορθότητας, αλλά με ιδεολογικό πόλεμο και δημοκρατική -που να είναι δημοκρατική- νομιμότητα.

Δουλειά του λαού είναι να στείλει τα νεοναζί αποβράσματα της Χρυσής Αυγής (κι όχι το εκλογικό της σώμα) στα Τάρταρα, δουλειά του λαού είναι κι όχι της εναρμονισμένης πρακτικής κομμάτων (που άλλωστε η πολιτική τους εκκόλαψε κι αυτή τα αυγά των φιδιών).

Στο μεταξύ η μέρα προχωρούσε, όχι όμως και η Ημέρα που αυτές τις ημέρες είναι άνεργη. Φρεσκοάνεργη, αλλά όπου να ’ναι θα πέσω κι εγώ στα δανεικά, σκέφθηκε.

Μέσα στο μυαλό της απ’ το πρωί είχε χωθεί και την τριβέλιζε μια λέξη, εκατόμβη - πώς καμμιά φορά ξυπνάμε με ένα τραγούδι που «δεν μας φεύγει», αυτό! Μια λέξη,

εκατόμβη. Οπως αποδεκατισμός. Ενας στους δέκα να χάνεται. Κι αν οι δεκάδες είναι πολλές, εκατόμβη.

Εκατόμβη σε Βέλγιο. Στη Βαλονία κλείνουν χαλυβουργίες. Στη Φλάνδρα κλείνουν αυτοκινητοβιομηχανίες. Βαλόνοι εργάτες συγκρούονται με τους μπάτσους. Φλαμανδοί εργάτες συγκρούονται με τους μπάτσους.

Να και κάτι που δεν χωρίζει Βαλόνους και Φλαμανδούς, η ανεργία.

Να και κάτι που ενώνει Βαλόνους και Φλαμανδούς, η εργασία.

Η Ημέρα μέτρησε τα τσιγάρα της.

Το βράδυ θα έβγαινε με φίλους - μετρημένα πράγματα, ίσα με εφτά-οκτώ ευρώ το κεφάλι, μια φορά την εβδομάδα, βάζουν ρεφενέ αυτοί που δουλεύουν για αυτούς που δεν δουλεύουν.

Ο χρόνος είναι χρήμα λένε οι γιάπηδες. Ο χρόνος είναι ο πλούτος που έχουν οι άνθρωποι, λένε οι πιο φιλοσοφημένοι. Τώρα η Ημέρα έχει

όσο χρόνο θέλει. Οσην άργητα τραβάει η καρδιά της, αν ήταν σχόλη ο χρόνος αυτός θα ήταν ο πιο γλυκύς. Είναι όμως αεργία

και η Ημέρα σκύβει μέσα της να περάσει η ώρα, με ένα σταυρόλεξο, παρατηρώντας τους διαβάτες, με μια υπόσχεση για δουλειά που της ψάχνει ένας φίλος, με ένα βιβλίο - κουβαλάει την Ιλιάδα στην τσάντα της, ποτέ δεν της είχε δοθεί ως τώρα η ευκαιρία να τη διαβάσει ολόκληρη.

Η Ημέρα, στον ανθό της ηλικίας της, αυτό το ηλιόλουστο πρωινό του χειμώνα, είναι όμορφη, πάντα θα είναι όμορφη...

Και η μέρα γύρω της κι αυτή όμορφη είναι. Με κορίτσια καλλίκομα σαν τις Καρυάτιδες, με κνήμες από νερό, ευωδιαστά∙ κι αγόρια με βυζαντινά μάτια, σαν «άγγελοι ποδηλάτες», είναι μια ωραία μέρα, καλή μου Ημέρα...