Οικολόγοι Πράσινοι: Διάλογος τώρα για το μέλλον της Χαλκιδικής !

Όχι στον αυταρχισμό, όχι στη βία

Η ενέργεια της καταστροφής εγκαταστάσεων και οχημάτων της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές Χαλκιδικής την Κυριακή 17/2 αποτελεί σαφώς μια δραματική τροπή της αντιπαράθεσης που σοβεί εδώ και πολλά χρόνια, την οποία δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε. Βίαιες ενέργειες σαν αυτές υπονομεύουν τον αξιέπαινο αγώνα των κατοίκων και προσφέρουν σημαντικά άλλοθι στους κυβερνώντες, που ευλαβικά >>>





υπηρετώντας τις επιδιώξεις ιδιωτικών συμφερόντων, προωθούν τις καταστροφικές εξορύξεις και επί της ουσίας αντιστρατεύονται κομβικές δραστηριότητες, όπως ο τουρισμός και η οικονομία της υπαίθρου. Αν και οι επενδύσεις εκεί έπρεπε να στραφούν σε ποιοτικότερα προϊόντα και υπηρεσίες, η επίσημη Πολιτεία επιδιώκει -συχνά με τον πλέον αυταρχικό τρόπο- να επιβάλλει καταστάσεις, που τις ακυρώνουν.
 

Ενώ όμως ακόμη και τώρα η κατάσταση είναι συγκεχυμένη, με γεγονότα όπως το «λούσιμο» με βενζίνη των ακινητοποιημένων φυλάκων να αποδεικνύονται αμφισβητήσιμα και καταγγελίες περί προβοκάτσιας να έχουν δει το φως της δημοσιότητας, έχουμε υποχρέωση να εξετάσουμε τα αίτια και τους πρωταίτιους για την κλιμάκωση της βίας στην περιοχή.
 

Αντίθετα από αρκετά ΜΜΕ, που επιδεικνύουν μια σαφή μονομέρεια στην παρουσίαση των γεγονότων, συνήθως προς όφελος της «επένδυσης», εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις μεθοδεύσεις για την παραχώρηση μιας τεράστιας μεταλλευτικής έκτασης στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» αντί πινακίου φακής, μετά την καταδικαστική για τα επενδυτικά σχέδια της προηγούμενης εταιρείας (TVX) απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, στη βάση περιβαλλοντικών επιχειρημάτων. 

Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη διαβούλευση «παρωδία», τους τραμπουκισμούς των εργαζομένων κατά την καταστροφή του ξύλινου φυλακίου των κατοίκων της Μ. Παναγίας, τις μεθοδεύσεις για την έγκριση της διάτρητης Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων από τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, για τις «παράτυπες διευκολύνσεις» ξύλευσης του δάσους, για την υπερβολική βία των ΜΑΤ ενάντια στους ειρηνικά διαμαρτυρόμενους τον Οκτώβρη του 2012, με σπασμένα πόδια γυναικών και ρίψεις δακρυγόνων μέσα στις καμπίνες αυτοκινήτων, την τακτική «διαίρει και βασίλευε» και κατατρομοκράτησης των κατοίκων, με εισβολές σε σπίτια, όπως έχει παρατηρηθεί και σε άλλες περιοχές που επιδιώκεται η εξόρυξη χρυσού με αποικιοκρατικό τρόπο, όπως στη Ρόζια Μοντάνα της Ρουμανίας.
«Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες» λέει μια παροιμία και είναι σαφέστατες οι ευθύνες της εταιρείας και των κυβερνήσεων για την άσκηση της βίας και την κλιμάκωσή της. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιολογούμε ενέργειες βίας, ιδιαίτερα όταν ενέχουν χρήση όπλων και βία εναντίον ανθρώπων. Κατανοούμε την αγανάκτηση των κατοίκων της περιοχής που βλέπουν την περιοχή τους, τα νερά τους, τα χωράφια τους, τα σπίτια τους και τις δουλειές τους να κινδυνεύουν από τη «θαυματουργή επένδυση», που η προπαγάνδα θέλει να λύνει όχι μόνο τα προβλήματα της περιοχής, αλλά και της Ελλάδας. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι η κλιμάκωση της βίας στην οποία ωθούνται τα πράγματα, ως μόνους κερδισμένους θα έχει την εταιρεία και την «επένδυση».
 

Εμείς δεν θα συκοφαντήσουμε ένα μαζικό κίνημα (το οποίο βέβαια τα κανάλια έχουν αποσιωπήσει για να μπορούν τώρα να μιλάνε για αντιδράσεις λίγων εξτρεμιστών), ούτε θα μιλήσουμε για «τρομοκράτες» όπως ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Ι. Μπουτάρης, που δυστυχώς φαίνεται να υποστηρίζει τον τοπικό Δήμαρχο Αριστοτέλη κ. Πάχτα, πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ γνωστό από τις «(ν)τροπολογίες» του και ιθύνοντα νου της «μεταβίβασης» των μεταλλείων και πρωτεργάτη στην υποστήριξη των εταιρικών συμφερόντων.
 

Αντίθετα, θα ζητήσουμε από όλους να επανεξετάσουν με νηφαλιότητα την κατάσταση και από την κυβέρνηση να ξεκινήσει έστω και τώρα έναν ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία της Χαλκιδικής μέσα από όρους βιωσιμότητας και συλλογικής ευημερίας και να προτάξει το αληθινό δημόσιο συμφέρον, που σε κάθε περίπτωση οφείλει να υπηρετεί, βάζοντας φρένο στην επένδυση που θα αλλοιώσει ανεπανόρθωτα τη Χαλκιδική.