ΕΛΜΕ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ. Επιστολή προς γονείς, μαθητές και συναδέλφους/ισσες

Αγαπητοί γονείς και μαθητές, Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, 
Τα προβλήματα στην εκπαίδευση, έξι μήνες μετά την έναρξη λειτουργίας των σχολείων, εξακολουθούν να είναι εκρηκτικά!

Οι αιφνίδιες αλλαγές δείχνουν τους στόχους των μνημονιακών κυβερνήσεων: την πολιτική της ύφεσης, του ξεπουλήματος, της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, που περιλαμβάνει και την κατεδάφιση της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ σε όλες τις βαθμίδες της, με αναπόφευκτα τραγικές συνέπειες για τη νέα γενιά και την κοινωνία. >>>

• Οι δαπάνες για την παιδεία κατέβηκαν στο 2,51% του ΑΕΠ. Την περίοδο 2009-2013 μάλιστα, μειώθηκαν κατά 33%! Η 4^η τακτική δόση των λειτουργικών δαπανών του 2012 «χάθηκε», στο πλαίσιο των τεράστιων περικοπών που έγιναν για να «σωθεί η πατρίδα». Πολλά σχολεία αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες λειτουργίας τους, γραφική ύλη, συντήρηση φωτοτυπικών, αγορά αναλώσιμων υλικών και κυρίως, φυσικά, αυτή της θέρμανσης!
• Στα μέσα της χρονιάς και διά στόματος του υπουργού Παιδείας, υπάρχουν 1.600 κενά στα δημόσια σχολεία! Ταυτόχρονα, οι διαθέσιμες πιστώσεις μπορούν να καλύψουν μόλις 124!
• Οι προτάσεις νόμου για το «νέο» Λύκειο περιγράφουν ένα σχολείο στο έπακρο εξετασιοκεντρικό με εξετάσεις πανελλαδικού τύπου από την Α΄ Λυκείου. Βασικά μαθήματα γενικής παιδείας, αφαιρούνται από το πρόγραμμα των μαθητών! Η σύνδεση με την αγορά εργασίας, η ιδιωτικοποίηση των πάντων έχουν ως βασική θέση τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τα μνημόνια, οδηγούν δε με μαθηματική ακρίβεια στη μαθητική διαρροή ενός μεγάλου τμήματος των παιδιών μας και στην διεύρυνση των ταξικών αντιθέσεων.
• Οι εκπαιδευτικοί, που καταθέτουν την ψυχή τους μέσα στις τάξεις, βιώνουν μέρα με την ημέρα την οικονομική εξαθλίωση και ταυτόχρονα την προσπάθεια απαξίωσης του έργου τους στην κοινωνία, από τα κυβερνητικά κλιμάκια και τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ, που ταυτόχρονα θωρακίζουν το σχεδιασμό τους με όλο το θεσμικό πλαίσιο που προωθούν, τους νόμους για το πειθαρχικό δίκαιο, την αργία και διαθεσιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, την «αξιολόγηση» όπως την εννοούν, συνδεδεμένη με βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη, την απόλυση αναπληρωτών αν υπερβούν αναρρωτική άδεια 15 ημερών κ.ά. Θέλουν τον εκπαιδευτικό – λάστιχο, χωρίς δικαιώματα, περιπλανώμενο από σχολείο σε σχολείο και από νομό σε νομό, πάμφτωχο και άβουλο, σε ένα σχολείο που θα προετοιμάζει ένα αμόρφωτο και άβουλο εργατικό δυναμικό.
• Στην Ελλάδα των μνημονίων η ειδική αγωγή, η καλλιτεχνική παιδεία, η αισθητική καλλιέργεια, ο πολιτισμός, οι τέχνες είναι πολυτέλεια και πρέπει να καταργηθούν!
• Mε το σχέδιο Αθηνά για την Ανώτατη Εκπαίδευση κλείνουν ή συγχωνεύονται σχολές και τμήματα, με μείωση περίπου κατά 12000 στον αριθμό εισακτέων για την επόμενη χρονιά.
• Οι γονείς βιώνουν, πέρα από τη βάναυση επίθεση στα εισοδήματα και τη ζωή τους, την ανυπαρξία ικανών δομών δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης με στόχο τη μόρφωση των παιδιών τους. Από την επόμενη σχολική χρονιά θα κληθούν να πληρώνουν το αντίτιμο των βιβλίων που δεν θα επιστρέφονται από τα παιδιά τους στο τέλος της σχολικής χρονιάς! Η εκπαίδευση γίνεται βαθύτατα ταξική ρίχνοντας στον «καιάδα» τους νέους μας, το αύριο της κοινωνίας μας
• Όσο για τους μαθητές… Δικαιούνται να μας κοιτάζουν στα μάτια και να ρωτούν «γιατί σ’ εμάς; Γιατί το επιτρέψατε;». Με παράπονο, με θυμό, με τόσο μεγάλο δίκιο!

Η παιδεία για μας είναι κοινωνικό αγαθό και το σχολείο χώρος γνώσης και πολιτισμού. Η γνώση είναι δικαίωμα και τα παιδιά μας δεν πρέπει να είναι οι μελλοντικοί πελάτες ,άνεργοι, ημιαπασχολούμενοι, εξαρτώμενοι και φοβισμένοι.

Οι πολιτικές αυτές πρέπει να βρουν σθεναρή αντίσταση από όλους, εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές και ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο.  

Αντίσταση που πρέπει να στοχεύει στην συνολική ανατροπή αυτών των πολιτικών. Το μέλλον που ετοιμάζουν για τους μαθητές, τα παιδιά μας, εκείνο της φτώχειας, του ανταγωνισμού και της υποτέλειας δεν τους αξίζει και δεν πρέπει να το δεχτούμε. 

Εμείς, δάσκαλοι και γονείς, θα αγωνιστούμε να τους μεταδώσουμε την πίστη στα ιδανικά της αλληλεγγύης , του αγώνα, της αντίστασης αλλά και της αξιοπρέπειας.

Τα παιδιά μας πρέπει με όπλο τη γνώση να μπορούν να ονειρεύονται ένα μέλλον με αξιοπρέπεια, ένα μέλλον που τους αξίζει!