Τα καραγκιοζιλίκια μιας μέρας

Στάθης στον eniko

«Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά» έλεγε το παλιό «ελαφρό» τραγουδάκι, «ελπίζω να μην είσαι ο Καραγκιόζης» προσέθετε η πολύπειρος θεία Φωτούλα. 

Καθ’ ότι, συχνά πυκνά κι επί δεκαετίες αυτήν την εικόνα δίνει η Ελλάδα, μιας «ωραίας κοιμωμένης» που, επίσης συχνά πυκνά, την ξυπνά με τα φιλιά του ο Καραγκιόζης (με το συμπάθιο απ’ τους φανς του εν λόγω χαρακτήρος ου μην και ήρωος, αλλά η Ελλάδα στην ερωτική της διαδρομή γοήτευσε πολλούς πολύ καλύτερους) - πλην όμως περί ορέξεως (και της Ελλάδας) κολοκυθόπιτα.

Αλλωστε το θέμα μας σήμερα δεν είναι η Ελλάδα, αλλά οι Ελληνες, τα καθημερινά καραγκιοζιλίκια, όπως αυτά με την Εθνική Τράπεζα και το προξενιό της με τη Γιούρομπανκ.

Χειροκροτούσε ο κ. Σαμαράς την ευτυχή κατάληξη του ειδυλλίου σε γάμο, όταν, αίφνης, φτερνίστηκε η Τρόικα και πήγαν οι δυο νύμφες για στουρνάρια, εξέλιξη την οποίαν επίσης χειροκρότησε ο κ. Σαμαράς, έστω σκύβοντας το (βαθειά σιωπηλό) κεφάλι. 

Οταν όμως το ένα χειροκρότημα κάνει γαργάρα το άλλο, >>>

έχουμε να κάνουμε με καραγκιοζιλίκι.

Καραγκιοζιλίκι 2: όταν ο κ. Στουρνάρας παίρνει αγκαλίτσα τον κ. Μανιτάκη, ενώ θέλει στην πραγματικότητα να τον πνίξει, να τον στραγγαλίσει κι ύστερα να τον αποκεφαλίσει.

Καραγκιοζιλίκια-θέατρο σκιών με τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις - θα ’χουμε τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου για την Εκθεση του Γενικού Λογιστηρίου όταν έρθουν οι ελληνικές καλένδες, όταν δηλαδή η Πούλια σμίξει με τον Αυγερινό, κι ας υπάρχει εν τω μεταξύ

ρητή κι αμάχητη η απόφαση της Διασυμμαχικής το 1946 για τις αποζημιώσεις που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα.

Βεβαίως οι Γερμανοί δεν είναι καραγκιόζηδες, είναι απατεώνες. Και ως τέτοιους τα δικά μας τα καραγκιοζιλίκια πολύ τους βολεύουν,

σιγά μη μας τα παίρνει η Ζήμενς για να μας τα δώσει πίσω για το Δίστομο. Σιγά μη μας ρουφάει το αίμα η Ντόυτσε Ντούσε Μπανκ για να εξιλεώσει το αίμα που έχυσε η Βέρμαχτ στην Κάνδανο.

Καραγκιοζιλίκι 4: οι προσπάθειες των κομμάτων της τρικομματικής υποτέλειας να απαλλάξουν απ’ τις ευθύνες τους όλους εκείνους που στούπωσαν με θαλασσοδάνεια τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ κι όλες τις ΜΚΟ των καθώς πρέπει παρασίτων που δεν τρώνε απλώς από το σώμα της χώρας, αλλά της μιαίνουν το μυαλό.

Για παράδειγμα και με την ευκαιρία, τα καραγκιοζιλίκια που ετοιμάζει ο κ. Νίμιτς για το όνομα της FYROM: Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας! Βόρειες και Νότιες Δημοκρατίες δεν υπάρχουν,όπως δεν υπάρχει Βόρειος και Νότιος Νίμιτς. Υπάρχουν όμως οι ΜΚΟ που επιδοτεί

ο κ. Σαμαράς (που έλεγε ότι θα τους κόψει τις επιδοτήσεις) απ’ τα χαράτσια που μας παίρνει, και οι οποίες ωρύονται για τον «αυτοπροσδιορισμό» της FYROM καθώς και την καλή ψυχή που θα παραδώσει στον θεό ο Σόρος, όστις δεν

θα τα πάρει μαζί του, κάτι θα πάρουν και οι ΜΚΟ που θα αφήσει πίσω του.

Καραγκιοζιλίκι 5: όταν προσέρχεται να καταθέσει στην Προανακριτική ο κ. Βενιζέλος, τα κάνει γυαλιά-μικρόφωνα-ποτήρια-καρφιά ο δάρτης γυναικών ϋμπεργκρουπενφύρερ Κασιδιάρης και η παράσταση λαμβάνει (εγκαίρως) τέλος.

Οταν κατηγορεί ο κ. Γεωργιάδης για ξεκάρφωμα τον κ. Βαξεβάνη, ότι ο τελευταίος αφαίρεσε το όνομα «Κοντομηνάς», παρ’ ότι το όνομα Interamerican ποζάρει φαρδύ πλατύ στη λίστα, ενώ το όνομα Κοντομηνάς αναφέρεται επίσης φαρδύ πλατύ από τον κ. Βαξεβάνη στο κείμενό του για τους περιεχόμενους σ’ αυτήν τη Λίστα,

την οποίαν στο τέλος,

διότι το καραγκιοζιλίκι δεν έχει τέλος,

θα κατηγορηθεί ο κ. Βαξεβάνης από τον κ. Βενιζέλο ή τον κ. Γεωργιάδη ότι την έγραψε ο ίδιος!!! Στο

ίδιο ατέλειωτο καραγκιοζιλίκι με τη Λίστα Λαγκάρντ κι ο Γιωργάκης με υπόμνημα-μνημείο, «υπήρχανε λεφτά» στη λίστα,

αλλά εμένα οι Γερμανοί με βάλανε να φάω τα δικά σας! «Μαζί (σας) τα φάγαμε», με τους Γερμανούς.

Αλλά, αν μια χώρα αντέχει εφτά καραγκιοζιλίκια μέχρι να μεσημεριάσει, γιατί να μην αντέχει ακόμα οχτώ ώσπου να βραδιάσει;

Καραγκιοζιλίκι 8: ποιοι επίορκοι; «Κωδικός 4-2-1»! Με αυτήν την αναλογία διορίζουν διοικητές, συμβούλους και στελέχη στον δημόσιο κι ευρύτερο δημόσιο τομέα οι τρεις της τριτοκοσμικής τρικομματικής: 4 η Ν.Δ., 2 το ΠΑΣΟΚ, 1 η ΔΗΜΑΡ, κι ύστερα

βγαίνουν στα τηλεοπτικά πάνελ οι Χατζησωκράτης, Μαργαρίτης, Τσούκαλης κι άλλοι και κόπτονται για κόκκινες γραμμές και πράσινες κουβελιές. Καραγκιοζιλίκια

που δεν καταδέχεται ούτε ο Χατζατζάρης.

Πλην όμως, το κορυφαίο καραγκιοζιλίκι της χθεσινής ημέρας, πάλι δημοσιογράφος το κατόρθωσε. Ευρέθη εκείνος που, αποτιμώντας τον βίο και την πολιτεία της Θάτσερ, δήλωσε ότι δεν τον νοιάζει αν ήταν δεξιά ή αριστερή, αλλά ότι σέβεται πολύ το γεγονός πως ήταν αγύριστο κεφάλι - έτσι είναι: πάντα τα δουλάκια εκτιμούν τον αυταρχισμό.

Αλλά, αν συνεχίζαμε να απαριθμούμε τα καραγκιοζιλίκια μίας ημέρας, θα νυχτώναμε.

Αν, αντιθέτως, επιχειρούσαμε να συζητήσουμε κάτι σοβαρό, ότι είναι δηλαδή αναγκαιότητα για τη χώρα η δημιουργία μιας μεγάλης κρατικής τράπεζας -μάλιστα υπό κοινωνικό έλεγχο- ικανής να μην είναι άθυρμα της όποιας Μπούντεσμπανκ, αλλά αντιθέτως ισχυρή ώστε να υποστηρίξει την εθνική οικονομία, μάλιστα απ’ την πλευρά της ανάπτυξης προς όφελος του λαού και των εργαζομένων τάξεων - αν λοιπόν κάτι

τέτοιο επιχειρούσαμε να συζητήσουμε, θα έβγαζε μια ανακοίνωση ο κυρ Κεδίκογλου (μέσα απ’ το μυαλό του κ. Σαμαρά) και θα μας έπνιγε στο καραγκιοζιλίκι.

Διότι στην Ελλάδα πρωτογενής τομέας της παραγωγής να συνδεθεί με τον τουρισμό, δεν υπάρχει. Δευτερογενής τομέας χωρίς να ’ναι ληστρικός ή να καταστρέφει το περιβάλλον, δεν γίνεται. Λαϊκή οικονομία μέσω μικρών στοχευμένων επιχειρήσεων και μεγάλων συνεταιρισμών, δεν μπορεί να σχεδιασθεί, κάνει τζιζ. Για έρευνα, για τεχνολογία, για επιστημονική ανάπτυξη, δεν μπορεί αυτή η χώρα,

μόνο για καραγκιοζιλίκια, διαπλοκή, διαφθορά, τεμπελιά κι απάνω τούρλα είμαστε φτιαγμένοι. Δεν μπορούμε εμείς να ’χουμε λιμάνια, τραίνα, δρόμους, ρεύμα - τι θα ξεπουλήσουμε; Δεν

κάνουμε εμείς για λαϊκές τράπεζες, γρήγορο κι εξελιγμένο κράτος, έξυπνη διοίκηση, θηρίο άμυνα, δεν μπορούμε, είμαστε καραγκιόζηδες. Τι άλλο να σου κάνει και ο κυρ Βενιζέλος με τον κυρ Κουβέλη; σου φέρνουν την Τασκ Φορς και τον κ. Ράιχενμπαχ να σε κάνει άνθρωπο και τον κ. Φούχτελ να σε κάνει φτωχό άνθρωπο! κι αν

με κάτι τέτοια δυσανασχετείς, σου ’χει φέρει η τριανδρία των υπομειόνων την Κομαντατούρ και, πάσα άλλη αρχή παυσάτω.

Τόσον απλά! Δεξιά η νεοφιλελεύθερη παράγκα κι απέναντι η χαράδρα...