Πήγαινε για Ομπάμα και βγήκε… Αλίγιεφ

του Κώστα Βαξεβάνη

Η εμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά μπροστά από κινέζικα σφυροδρέπανα, αν αφορούσε άλλον έλληνα πολιτικό, θα εμφανιζόταν από την επικοινωνιακή ομάδα του Μαξίμου και την ομάδα «μονταζιέρα» ως ένα προσκύνημα αλά Χότζα. 
Είναι επίσης σίγουρο, πως την συνάντηση με τον Ιλχάμ Αλίγιεφ του Αζερμπαϊτζάν, θα την εμφάνιζαν ως «τριτοκοσμικές σχέσεις». 
Απουσία όμως της πολυπόθητης φωτογράφισης με τον Ομπάμα, ο Αντώνης Σαμαράς έπρεπε να «νικήσει» στο διεθνές στερέωμα ακόμη και με την συνδρομή του όποιου Κιμ Ιλ Σούνγκ. Είναι προφανές πως δεν αναφέρομαι στις εθιμοτυπικές επισκέψεις του έλληνα πρωθυπουργού, αλλά στην αναχρονιστική ομάδα των ανόητων πολιτικά που επιμένει τον τελευταίο χρόνο να >>>






μεταφράζει τις επαφές πολιτικών αρχηγών όπως του Τσίπρα στην Αργεντική ή την Βενεζουέλα ως αποδοχή τριτοκοσμικών αντιλήψεων. 

Αν λοιπόν ο Τσίπρας είναι τριτοκοσμικός επειδή πήγε στη Βενεζουέλα, τότε ο Σαμαράς ετοιμάζεται να δώσει εντολή να μπει το μπρούτζινο άγαλμά του στην πλατεία Συντάγματος κατά τα πρότυπα της οικογένειας Αλίγιεφ. 
Οι δύο επισκέψεις του πρωθυπουργού προφανώς και ήταν αναγκαίες όσο και νομοτελειακές. 
Η Κίνα είναι ένας μεγάλος επενδυτής διεθνώς και η διέλευση του δια-Αδριατικού αγωγού μέσω της Ελλάδας προφανώς και απαιτεί επαφές στο Αζερμπαϊτζάν.

Στο παρελθόν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε εγκαινιάσει το επικοινωνιακό δόγμα που διαφήμιζε την καλή εικόνα στο εξωτερικό για να κρύψει την εσωτερική αναποτελεσματικότητα της πολιτικής. 
Η φράση «έξω πάμε καλά» έχει καταγραφεί στους χρησμούς Καραμανλή. 
Ο Σαμαράς λοιπόν, όχι ως κλασσικός καραμανλικός, αλλά ως πολιτικός σε εσωτερικό αδιέξοδο, διαφημίζει την καλή εικόνα που έχει προς τα έξω. 
Οι σύμβουλοί του τον παγίδευσαν στην προοπτική συνάντησης με τον Ομπάμα, πείθοντάς τον να μιλήσει στο Ισραηλιτικό Συμβούλιο το οποίο ως ισχυρό λόμπι κατ αυτούς, θα έπειθε τον Ομπάμα στη συνέχεια. 
Ο Ομπάμα όμως δεν δέχθηκε και έτσι ο έλληνας πρωθυπουργός την έβγαλε με τα πορτραίτα του Μεγάλου Τομονιέρη και του πατρός δικτάτορα Αλίγιεφ ως φόντο.

Αφού δεν κατάφερε λοιπόν να είναι προφήτης στον τόπο του με εξαπτέρυγα Βανιζέλο και Κουβέλη, ο Σαμαράς επιχειρεί να κάνει εισαγωγή εικόνας, που προάγει την εντύπωση για καλό κλίμα. 
Εκτός λοιπόν από το «έξω πάμε καλά» που προτάσσεται επικοινωνιακά απέναντι στο «όλοι ξέρουμε πόσο χάλια ζούμε», υπάρχει και η συμβολή των Γερμανικών Μέσων Ενημέρωσης. 
Σε μία ομοβροντία υπέρ του Σαμαρά, η κιτρινινολαική Bild και η De Weilt, έγραψαν για αισιόδοξο κλίμα και θαύμα Σαμαρά. 
Οι εκτιμήσεις των δύο εφημερίδων γνώριζαν πρωτόγνωρη αναπαραγωγή στην Ελλάδα. 
Μόνο που η εικόνα του Σαμαρά, φιλοτεχνείται στην Γερμανία και θα φιλοτεχνείται όσο πάμε προς τις γερμανικές εκλογές για την ίδια τη Μέρκελ.

Η Μέρκελ δέχεται το σφυροκόπημα του Σοσιαλοδημοκρατικού Κόμματος, γιατί έριξε σε αναποτελεσματική λιτότητα την Νότια Ευρώπη απειλώντας την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
Πρέπει λοιπόν πριν τις εκλογές να εμφανιστεί η νίκη της Μέρκελ μέσω μιας νίκης Σαμαρά. 
Πως η Μέρκελ δηλαδή δεν κατέστρεψε αυτά που της καταλογίζουν και ως απόδειξη είναι η ανάκαμψη της άτακτης Ελλάδας που αποτελούσε δύκολη περίπτωση.

Ο Αντώνης Σαμαράς λοιπόν, μπορεί ως τον Σεπτέμβρη να χαίρεται κάθε Κυριακή με τα γερμανικά δημοσιεύματα και να λυπάται τις καθημερινές αντιμετωπίζοντας την ελληνική πραγματικότητα. 
Ενδιάμεσα βεβαίως μπορεί να ξεφυλλίζει το άλμπουμ με τις αναμνηστικές φωτογραφίες από τα χρυσέ μπιντέ του Αλίγιεφ.