Με "δόξα και τιμή"... κι όσο πάει...

Με "δόξα και τιμή", έγινε τελικά η παρέλαση στη Θεσ/νίκη.

Ο βασικός χορηγός (Βαρδινογιάννης) γλύτωσε κάποια έξοδα στα καύσιμα, αφού -λόγω ομίχλης- οι πτήσεις ήταν περιορισμένες, ενώ ο άλλος χορηγός (Δένδιας), δεν γλύτωσε, ούτε τα έξοδα (κάγκελα και ΜΑΤ παντού), αλλά ούτε τα μπινελίκια, των διαδηλωτών... Ο βουλευτής των ναζί, δεν ανέβηκε τελικά στην εξέδρα (αφού μάλλον "καλύφθηκε" απ' τ' "αδέρφια" του, Ψωμιάδη,  Τζιτζικώστα και άλλους και θα ήταν πλεονασμός, η παρουσία του). 
Πάντως ο Τζιτζικώστας, που στο τέλος έκανε δηλώσεις κατά του >>>

...ναζισμού !!! (σου λέει, εδώ μέχρι κι ο Μιχαλολιάκος στην ανάκριση, είπε "δεν είμαι ναζί", γιατί να ...καρφώνομαι εγώ), 

προηγουμένως, καθόταν δίπλα-δίπλα με τον Μπουτάρη κι είχαν φιλική κουβέντα. 

Μάλλον "τα βρήκαν" -με αμοιβαίες υποχωρήσεις- 

(δηλαδή του χρόνου, στη στρατιωτική παρέλαση, ο Μπουτάρης θα δεχτεί στην εξέδρα τη χρυσή αυγή κι ο Τζιτζικώστας, θα πάρει μέρος στο gay pride parade). 

Κατά τ' άλλα, ο Παπούλιας δήλωσε ότι "ο λαός δεν αντέχει άλλες θυσίες, δεν έχει άλλα να δώσει" 

(ότι δηλώνει δηλαδή σε κάθε παρέλαση, εδώ και χρόνια, αφού μετά την παρέλαση, χέστηκε για τις επόμενες "θυσίες", αυτός το είπε και "καθάρισε"...) 

Τέλος, το ...άλλο άκρο, όλοι αυτοί οι "ξινοί" δηλαδή, κάτι Συριζαίοι, κουκουέδες, ανταρσύοι κλπ, 

δεν συμμετείχαν στη "δόξα και τιμή" του Αβραμόπουλου και προτίμησαν να φωνάζουν συνθήματα 

και να κουνάνε κόκκινες σημαίες στους δρόμους 

(χρονιάρα μέρα, ου να μου χαθούνε, οι ...εξτρεμιστές)...

Την είδα ολόκληρη την παρέλαση -μια εθνική ανάταση ήταν- αλλά (την αμαρτία μου τη λέω) έκανα και ζάπινγκ. 

Είδα λοιπόν την ίδια ώρα, τον Αυτιά, να "παρηγορεί" έναν ...99χρονο ήρωα από το πλήρωμα του υποβρυχίου ...Παπανικολής !!! (τότε που τα υποβρύχια δεν τα παίρνανε Τσοχατζόπουλοι και Βενιζέλοι και δεν ...γέρνανε),  

επειδή -λεέι- του μειώσανε -μέχρι κι αυτουνού !- τη σύνταξη...

"Αυτός δηλαδή, πρέπει να παίρνει σύνταξη, το λιγότερο εδώ και 70 χρόνια !!! Να ένας ακόμα λόγος που φτάσαμε στην κρίση..." σκέφτηκα 

"...καλά είπε κάποτε ο Λοβέρδος, ότι ...τι να κάνουμε; δεν πεθαίνουν κι οι συνταξιούχοι..." σκέφτηκα επίσης... 

κι ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης μου' ρθε, για τους ανθρώπους της κυβέρνησής μας, 

που αγωνίζονται μέρα-νύχτα, με νύχια και με δόντια για 'μας, που πασχίζουν να μας σώσουν...

τι παραπάνω να κάνουν κι αυτοί οι έρμοι... εεε;;; τι παραπάνω;;;

με ξανα-κυρίευσε, η εθνική ανάταση...

(πήγα και βρήκα τη σημαία, την κρέμασα στο μπαλκόνι,  έτσι ...ασιδέρωτη,

ενώ μ' έπιασα να σιγοτραγουδάω τον εθνικό ύμνο 

και να φωνάζω -από μέσα μου- στο τέλος: ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ) 

Μ' αυτά και μ' αυτά πάντως, πήγε μεσημέρι, ώρα φαγητού, δηλαδή.

Ψάξε, ψάξε, συρτάρια - τσέπες κλπ, βρήκα 2,5 ευρώ 

κι είπα να πάρω ένα πίτα-γύρω απ' όλα, να το ρίξω λιγάκι έξω, εθνική επέτειος σήμερα...

...αλλά μετά, θυμήθηκα τις "θυσίες" του Παπούλια, σκέφτηκα πιο ώριμα και ...προσγειώθηκα. 

Θα φάω εκείνες τις φακές που μείνανε από παρα-προχτές και μια ελιά που περίσεψε...

Τσιγάρο πάντως, θα καπνίσω. Κι όχι ένα, πολλά...

"Το κάπνισμα σκοτώνει" γράφουν τα πακέτα. Θα καπνίσω πολλά, λοιπόν. 

Δε θέλω να γίνω μεγάλο βάρος στην πατρίδα (να ...ενενηνταρίσω, πχ) και να με καταριούνται οι επόμενες γενιές, αν και όποτε πάρω σύνταξη, ότι "χρεοκόπησα" τη χώρα...

Μακριά από μένα αυτά. 

Για μια ...δόξα και τιμή ζούμε, όσο θα ...ζήσουμε. Όσο πάει...

προβοκατορας