ΑΥΓΗ. Πικρό ποτήρι για τον Σαμαρά

*Νέα μέτρα μέχρι τον Δεκέμβριο για χρηματοδοτικό κενό 6 δισ. το 2014 ζήτησε από Σαμαρά και Στουρνάρα ο Τόμας Βίζερ

*Σχέδιο του γερμανικού υπ. Οικονομικών για δημοσιονομικό κενό 4 δισ. το 2013 και δανειακές ανάγκες 10 δισ. μέχρι το 2016

*Κλίμα "αντάρτικου" στις κοινοβουλευτικές ομάδες Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ

*Διαβούλευση σε "πολιτικό επίπεδο" με τους δανειστές ζητάει ο Ευ. Βενιζέλος

*Έτοιμος για όλα εμφανίζεται ο Αντ. Σαμαράς, ακόμη και για να πιει το "πικρό ποτήρι" ως άλλος Γ. Ράλλης...
Η ματαίωση της κυβέρνησης να μη γίνει ματαίωση της χώρας

Έχει, πιστεύουμε, καταστεί σαφές ακόμη και στους ελάχιστους που εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι μετά τις γερμανικές εκλογές τα πράγματα στην Ελλάδα θα άλλαζαν προς το "καλύτερο", πως οι δανειστές, για διάφορους λόγους, δεν παίζουν >>>
 



το παιχνίδι των κ. Σαμαρά και Στουρνάρα. 
Δεν τους κάνουν πλάτες, δηλαδή, είτε "πειράζοντας" τα νούμερα, όπως είχε ζητήσει ο Ευ. Βενιζέλος, είτε καλύπτοντας με λογιστικό τρόπο την ελληνική μαύρη τρύπα ούτως ώστε ο Αντ. Σαμαράς να είναι σε θέση να πάει σε εκλογές έχοντας να επιδείξει κάτι. 
Αυτό το "κάτι" δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, υπό την έννοια ότι δεν θα μεταφραζόταν σε βελτίωση της κατάστασης στη χώρα ή σε ανακούφιση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της. Θα ήταν, όμως, "κάτι" το οποίο, ελλείψει οιασδήποτε άλλης επιτυχίας, θα είχε να επιδείξει η κυβέρνηση και, με την κατάλληλη μιντιακή επένδυση, θα πήγαινε με αυτό στις εκλογές. 
Σήμερα, είναι απολύτως σαφές πως όλοι οι σύμμαχοι της κυβέρνησης Σαμαρά - Στουρνάρα - Βενιζέλου τους τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια.

Μαζί με την ψευδαίσθηση αυτή, καταρρίπτεται για πολλοστή φορά και το επιχείρημα ότι "αν κάνουμε αυτά που μας ζητάνε, θα κάνουν και αυτοί αυτά που πρέπει". 
Η πολιτική της μη διαπραγμάτευσης απέτυχε και πάλι παταγωδώς. 
Η αμηχανία του Γ. Στουρνάρα, ο οποίος έχει περισσότερο τον ρόλο παρατηρητή στο Eurogroup και αγγελιοφόρου των αποφάσεων στην Αθήνα, δείχνει και τα όρια αυτής της κυβέρνησης και αυτής της πολιτικής, η οποία έφθασε να ισχυρίζεται πως είναι καλύτερα για την Ελλάδα να μην παρεμβαίνει καθόλου, ακόμα και στην άτυπη συζήτηση που γίνεται για το μέλλον της μεταξύ ΔΝΤ και ΕΚΤ ή στις δύο ακτές του Ατλαντικού.

Επειδή, όμως, η πραγματικότητα είναι επίμονη, η διαπραγμάτευση βρίσκεται μπροστά και κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει. 
Η διαπραγμάτευση είναι μπροστά και για την ελληνική κοινωνία -που έχει εξαντλήσει σχεδόν κάθε ικμάδα της- είναι επείγουσα. 
Η παρούσα κυβέρνηση είναι αποτυχημένη, φθαρμένη και θεωρείται δεδομένη από τους δανειστές. 
Συνεπώς δεν είναι σε θέση να διαπραγματευτεί ούτε καν τα συμφέροντα του κομματιού της άρχουσας τάξης υπέρ του οποίου μεροληπτεί. 
Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μια νέα, ισχυρή κυβέρνηση, που θα βάλει με δική της πρωτοβουλία και με προτεραιότητα το συμφέρον του ελληνικού λαού, το ελληνικό θέμα, στο τραπέζι. 
Μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να σχηματίσει μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ.