Ο ελληνικός Μάης

Λένε, αυτοί, πως από το Μάιο του 2014 η Ελλάδα θα βρεθεί σε ένα μεταμνημονιακό τοπίο, όπου θα πρέπει να τα καταφέρει μόνη της, με ένα «εθνικό σχέδιο», ώστε κάθε χρόνο ο προϋπολογισμός να παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα και αυτό θα εξασφαλίσει την επιστροφή και την παραμονή της χώρας σε ένα καθεστώς μη, αυστηρής, εποπτείας από τους δανειστές της. 

Λένε, αυτοί, πως τα περί κατάργησης του μνημονίου, και μάλιστα με τη ψήφο του λαού, είναι αριστερίστικες ανοησίες, αφού από το Μάιο η χώρα θα βγει από την εποχή του μνημονίου και θα περάσει σταδιακά σε μία νέα εποχή, ανάκαμψης και ανάπτυξης, καθώς ήδη παρουσιάζει τους μεγαλύτερους >>>

 

ρυθμούς μείωσης των πρωτογενών δαπανών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και διάφορες άλλες μαλακίες που δεν πείθουν κανέναν.

Κι όμως, αυτοί, λένε ακόμα πως δεν είναι δυνατόν να μιλάς για την ακύρωση του μνημονίου και για την παράλληλη επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης! 

Δηλαδή οι ίδιοι που λένε πως από το Μάιο πάπαλα το μνημόνιο, οι ίδιοι τρέμουν στην ιδέα της ακύρωσης του μνημονίου. 

Εντάξει, η πολιτική ελίτ για να διατηρήσει τα προνόμια της, και ο Βενιζέλος για να μην πάει άμεσα στη φυλακή, δεν έχει πρόβλημα να γελοιοποιείται και να ξεφτιλίζεται, όμως σε αυτό το σημείο την έχουν πατήσει, γιατί οι πολλοί καλοί άνθρωποι έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν πως η παραμονή της πολιτικής ελίτ στη διακυβέρνηση αποτελεί εγγύηση για το βάθεμα της φτωχοποίησης τους.

Ένα απλό παράδειγμα, οι εργασιακές σχέσεις, ο μηχανισμός που «παράγει» συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τα όρια των κατώτερων μισθών και ημερομισθίων καταστράφηκαν με πολύ συγκεκριμένο μνημονιακό τρόπο το 2012 και με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και της Νέας Δημοκρατίας του Σαμαρά. 

Στη μεταμνημονιακή εποχή που περιγράφουν, για μετά το Μάιο, τόσο ο Σαμαράς όσο και ο Βενιζέλος, δεν υπάρχει πουθενά, ούτε στο βάθος του ορίζοντα, η αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων, του μηχανισμού που «παράγει» συλλογικές συμβάσεις εργασίας, και των ορίων των κατώτερων μισθών και ημερομισθίων. 

Η μεταμνημονιακή εποχή για την οποία αυτοί μιλούν δεν ακουμπά, δεν έχει σε τίποτα να κάνει, δεν επηρεάζει στο παραμικρό, τη συνέχιση της φτωχοποίησης των πολλών καλών ανθρώπων , τη διάλυση του, όποιου, κοινωνικού κράτους πρόνοιας υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα και το ξεπούλημα των κοινών αγαθών και τη δημόσιας περιουσίας.

Νομίζω πως τα πράγματα μπαίνουν γρήγορα στη σειρά τους, καθώς και οι από τα κάτω και οι από τα πάνω καταλαβαίνουν πως άλλη επιλογή από το «Ή ΕΜΕΙΣ, Ή ΑΥΤΟΙ» δεν υπάρχει και αυτό πάει να πει πως πράγματι το Μάιο θα τελειώσουμε, όχι στα λόγια και στο τραλαλά, με το μνημόνιο.

Ο alterthess ιανός