Η καταστροφή ενός τόπου και η εταιρική κοινωνική ευθύνη των χρυσοθήρων

από Επιτροπή Αγώνα Παναγίας 

Ξεσκουριάζω Περπατώντας 27.10.2013 

Ένας περίπατος αφύπνισης στο πληγωμένο αλλά ακόμη πανέμορφο δάσος των Σκουριών. (Λίγα σχόλια και μερικές φωτογραφίες)

Στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης η Hellas Gold αποδεικνύει στην πράξη τα λεγόμενά της:

"Ενα δεντράκι να σώζαμε, για μας θα ήταν στοίχημα ζωής"

(ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΔΕΙΤΕ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 

ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ) >>>

 

Εν αναμονή λοιπόν των "χασομέρηδων αντιδρώντων" που πεζοπορούσαν στο βουνό και φοβούμενοι την ύπαρξη μεταξύ αυτών "ξενόφερτων, οικολογούντων, λαθρο-υλοτόμων", ζήτησε τη συνδρομή της ΕΛ.ΑΣ GOLD ώστε να προστατευτεί το τελευταίο πια δενδρύλλιο στην περιοχή Κόνιαρη στις Σκουριές, και κατα συνέπεια να είναι αδύνατη η παραπλάνηση του ελληνικού λαού περί περιβαλλοντικού εγκλήματος από την "οικοφασιστική προπαγάνδα". 

  

 

Κατά τα άλλα οι 200 και πλέον περιπατητές, στα 16 χλμ. που διένυσαν είχαν την ευκαιρία να αναλογιστούν και να αντιληφθούν το τι πραγματικά περιμένει τον τόπο τους. Αρχικά τη Χαλκιδική, στη συνέχεια το Κιλκίς, τη Θράκη και ως τελική έκβαση, μέσω του πολυτραγουδισμένου,από τα εταιρικά και επικοινωνιακά παπαγαλάκια, αναπτυξιακού οργασμού,ολόκληρη τη βόρεια Ελλάδα.

Ο καλός καιρός και η καλή διάθεση που συνόδευε τους περιπατητές δεν ήταν αρκετά για να καταστήσουν την όλη εκδήλωση μια χαρούμενη φθινοπωρινή εξόρμηση στο βουνό. 
Η άφιξη των πεζοπόρων στη διασταύρωση Αγιάς Μαρίνας και πρώην δασικού δρόμου Χονδρό δέντρο - Σκουριές, δεν άφηνε κανένα περιθώριο για αυταπάτες.

Οι κ.κ. ξένοι επενδυτές (Καναδοί και εγχώριοι τυχοδιώκτες) συνεπικουρούμενοι από τους τοπικούς και εθνικούς εθελόδουλους και αναπτυξιολάγνους πολιτικάντηδες, δεν ήρθαν στη Χαλκιδική για να δημιουργήσουν πλούτο και ευημερία αλλά για να αρπάξουν και να καταστρέψουν.

Η απαράμιλλη και ζωογόνος ομορφιά του δάσους δεν ήταν δυνατό να καταλαγιάσουν τη φρίκη, τη θλίψη και την οργή ως εναλλασσόμενα συναισθήματα μπροστά στην αυθαιρεσία και την παράνοια.

Αν και ο αγώνας δεν έχει ακόμα κριθεί ο προβληματισμός για ενδεχόμενες ολιγωρίες και αφελείς εφησυχασμούς συνόδεψε εκ των πραγμάτων την απογευματινή αποχώρηση και απομάκρυνση από την πηγή της ομορφιάς αυτού του τόπου.

 

 

Χρυσός στα χρόνια της κρίσης - ΜΕΡΟΣ Β΄/ Ο Θησαυρός της Κασσάνδρας