"Διώκονται, επειδή επέλεξαν να είναι όχι "αχρείοι", αλλά ενεργοί πολίτες..."

Το τελευταίο μάθημα του Αριστόβουλου Μάνεση επί Δικτατορίας 

και η “εγκληματική οργάνωση” των Σκουριών

του Τόλη Παπαγεωργίου

“…Μην επιτρέψετε να σας εξανδραποδίσουν. 

Διατηρήστε, μέσα στους ζοφερούς και άρρωστους καιρούς, άγρυπνη και ανυπόταχτη τη σκέψη σας, περιφρουρήστε την άγια υγεία και ρωμαλεότητα της ψυχής σας, κρατήστε στητό και αγέρωχο το ωραίο ανάστημά σας. 

Και αν η εξουσία – που τη συμφέρει να έχει παθητικούς και πολιτικά αδιάφορους υπηκόους – σας πει ότι έτσι κάνοντας δεν είστε φρόνιμοι και νομοταγείς πολίτες, αποδείξετε της ότι καλός πολίτης είναι μόνον ο ελεύθερος πολίτης, ο συνειδητός, ενεργός και υπεύθυνος πολίτης. 

Και θυμίστε της ό,τι ο Περικλής είχε πει στον “Επιτάφιο”: >>>





όποιος αδιαφορεί για τα πολιτικά πράγματα του τόπου του είναι όχι φιλήσυχος, αλλά άχρηστος, “αχρείος” πολίτης. 
Και μην ξεχνάτε, στις σημερινές δύσκολες για την πατρίδα και το λαό μας περιστάσεις, τα λόγια του ποιητή – και θέλω με αυτά να σας αποχαιρετίσω:

Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία”.

Μαθητής στην τελευταία τάξη του Α’ Γυμνασίου Αρρένων Βόλου το 1955, πήρα μέρος στον πανελλήνιο διαγωνισμό έκθεσης για την “Ευρωπαϊκή Ιδέα”, που διοργάνωσε για τους τελειόφοιτους των Γυμνασίων η “ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΛΕΣΧΗ”. 

Την “ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΛΕΣΧΗ”, ως ίδρυμα διάδοσης της ιδέας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είχαν ιδρύσει προσωπικότητες όπως οι καθηγητές πανεπιστημίου Γ. Μιχαηλίδης-Νουάρος, Α. Δαμασκηνίδης, Α. Μάνεσης, Δ. Ευρυγένης, Ι. Δελιβάνης, Κ. Ιωάννου και οι διαπρεπείς νομικοί Ν. Δίγκας-Χαρδαλιάς, Στ. Νέστορας, Φ. Πασχαλίδης κ.α. 

Η έκθεσή μου επιλέχθηκε και προσκλήθηκα στη Θεσσαλονίκη σε ειδική τελετή που έγινε στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. 

Τη μέρα εκείνη είχα τη μεγάλη χαρά και τιμή να γίνω το νεότερο μέλος, μόλις 16 χρονών, της “ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ”. 

Από τη μέρα εκείνη και μέχρι τη μέρα που έφυγε, στις 2 Αυγούστου 2000, ο Αριστόβουλος, ο μεγάλος δάσκαλος της Νομικής, αντιστασιακός, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου και ακαδημαϊκός, με τιμούσε με τη φιλία του και μου έδινε πολύτιμες γνώσεις με τη συντροφιά του.

Στο τελευταίο μάθημά του επί Δικτατορίας, στις 18 Ιανουαρίου 1968 στο Αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής Σχολής, ήμουν στα πρώτα έδρανα. 

Στις 29 Ιανουαρίου 1968, ο Αριστόβουλος Μάνεσης εξορίστηκε από τη Χούντα.

Το τελευταίο μάθημα επί Δικτατορίας του Αριστόβουλου Μάνεση είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ από την 18η Ιανουαρίου 1968. 

Σήμερα, 45 χρόνια μετά, η Κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και του μαθητή και συναδέλφου του Μάνεση, Ευάγγελου Βενιζέλου, με διώκει για 

“συγκρότηση και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης με σκοπό τη διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων που προβλέπονται από το άρθρο 187 παρ.1 και 3, που είχε ως σκοπό με έκνομες ενέργειες να ματαιώσει ή να αναστείλει έστω και ρποσωρινά την οποιαδήποτε μεταλλευτική ή άλλη δραστηριότητα της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ με δυνατότητα βλάβης συγχρόνως του διαμορφούμενου για τη χώρα επενδυτικού και τουριστικού περιβάλλοντος”! 

Μαζί μου διώκονται δεκάδες κάτοικοι της Β. Χαλκιδικής για τη διάπραξη κακουργημάτων του άρθρου 187 παρ.1 και 3.  

Επειδή επέλεξαν να είναι όχι φιλήσυχοι, άχρηστοι, αχρείοι πολίτες, αλλά ελεύθεροι, συνειδητοί, ενεργοί πολίτες. 

Επειδή τόλμησαν το μεγάλο αγώνα για να περισώσουν τον τόπο τους και την αξιοπρέπειά τους.

Οι σελίδες που ακολουθούν είναι από το βιβλίο «Συνταγματική θεωρία και πράξη», 

Όμιλος Αριστόβουλος Μάνεσης, 2007.