Κυβέρνηση, μόνη, ψάχνει στήριξη...

από pontiki.gr

-Τυχερέ, αυτή τη φορά, θα σε δω 6΄

“Η κυβέρνηση... αναξιόπιστη για τους δανειστές, ξοφλημένη για την ελλη­νική κοινωνία, μοναδικό «μαύρο πρόβατο» στην Ευρώ­πη, μοιάζει εγκαταλελειμμένη από όλους.” Η πρώτη επίσκεψη του Σαµαρά ως πρωθυπουργού στη γερ­μανική καγκελαρία, στα τέλη Αυγούστου του 2012, έμοι­αζε περισσότερο με θρησκευτικό προσκύνημα. Παρ’ ότι προερχόταν από μια δυναμική αντιπολιτευτική περίοδο που είχε δημιουργήσει προσδοκίες «επαναδιαπραγμά­τευσης» σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, κατέπληξε αρνητικά τους πάντες. Η θρησκευτική συνδήλωση της φράσης του >>>
 



«Ουδείς αναμάρτητος», την οποία τότε είχε εκφέρει με σκυμμένο κεφάλι, ...ήταν ένα σοκ.  

Το σηµαντικότερο, όμως, είναι ότι η δήλωσή του εκείνη κα­θόρισε αυστηρά το προσωπικό του στάτους έναντι της γερμανικής «Υψηλής Πύλης». 

Ποτέ έκτοτε δεν διαπραγ­ματεύτηκε το ελάχιστο. 
Ως εκ τούτου, μάλλον φυσιολογι­κά, τον συνοδεύει έως σήμερα ο περιπαικτικός χαρακτη­ρισμός του «καλού μαθητή», τον οποίο η αντιπολίτευση έχει εκμεταλλευτεί στο έπακρο.

Όµως ακόµη και αυτός ο χαρακτηρισμός τείνει να αποδυνα­μωθεί, αφού, παρατηρώντας τους οξύτερους από τους αποκαλούμενους «μνημονιακούς» πολιτικούς και αναλυ­τές, φαίνεται, πίσω από τον «φερετζέ» των καταγγελιών κατά της... άκαρδης τρόικας, να γίνεται ασμένως αποδε­κτή η - εκπορευόμενη από τους δανειστές - κριτική προς την κυβέρνηση περί «κακής μαθήτριας».

Η κυβέρνηση επιχειρεί τώρα, ευρισκόμενη σε πολιτικό αδιέ­ξοδο, μια «πολιτική διαπραγμάτευση» χωρίς ποτέ στη δι­άρκεια του βίου της να έχει επιχειρήσει να διαπραγματευ­θεί το ελάχιστο. 
Αντιθέτως, αποδεχόμενη αδιαμαρτύρητα κάθε - υπογεγραμμένη ή μη - βάρβαρη αντιλαϊκή απαί­τηση, είτε των δανειστών είτε των «κολλητών» της είτε κάποιων υπουργών της, έχει καταφέρει κάτι μοναδικό: να μην τη στηρίζει κανείς, ούτε εκτός ούτε εντός Ελλάδας. 
Ακριβέστερα: να μην επενδύει κανείς πάνω της.

Ακόµη και στο διαφημιζόμενο ως «success story » της προ­σελκύει, με εξαίρεση μια - δυο περιπτώσεις, μόνο ευκαι­ριακούς «γύπες», που επιχειρούν να αποκομίσουν βρα­χυπρόθεσμα κέρδη πριν να «πετάξουν» προς το επόμενο οικονομικό πτώμα.

Αναξιόπιστη για τους δανειστές, ξοφλημένη για την ελλη­νική κοινωνία, μοναδικό «μαύρο πρόβατο» στην Ευρώ­πη, μοιάζει εγκαταλελειμμένη από όλους. 
Η ηγεσία της επιζητεί να εξαντλήσει την τετραετία. 
Οι δανειστές δεν έχουν αντίρρηση, αφού θα προτιμούσαν μια φιλική προς τους ίδιους κυβέρνηση εν όψει μεγάλων επικείμενων «ντιλ». 
Όμως δεν θα έσκιζαν τα ρούχα τους για να τη δι­ατηρήσουν αν δεν μπορεί να το καταφέρει μόνη της. 
Θα ζήσουν και χωρίς αυτήν...

Σταύρος Χριστακόπουλος