Καταθέσεις για τον πόνο του άλλου... (το πόθεν έσχες των βουλευτών)

του Κώστα Βαξεβάνη

Αυτό που απέδειξε η κατάθεση του πόθεν έσχες των βουλευτών, είναι πως είμαστε μια χώρα με πλούσιους βουλευτές και φτωχούς κατοίκους. 
Αυτό με τη σειρά του, σημαίνει δύο πράγματα. 
Ή πως η ελληνική κοινωνία αντιπροσωπεύεται αναντίστοιχα στο Κοινοβούλιο με αποτέλεσμα να υπερισχύουν οι πλούσιοι, ή πως οι βουλευτές, αφού γίνουν βουλευτές, γίνονται και πλούσιοι. Τι από τα δύο ισχύει; 

Μπορούμε μόνο να υποψιαστούμε, γιατί για να μάθουμε χρειάζεται εκτός από να έχουμε τα στοιχεία που αποδεικνύουν το “έσχες” των βουλευτών, >>>

την περιουσιακή τους κατάσταση δηλαδή, να γίνει και έρευνα για το “πόθεν”, δηλαδή από πού προέρχεται ο πλουτισμός. 

Τέτοιο έλεγχο το ελληνικό Κοινοβούλιο δεν κάνει ή δεν τολμά να κάνει. 

Σε δύο περιπτώσεις που αναγκάστηκε να τον κάνει, αυτές του Άκη Τσοχατζόπουλου και του Γιάννου Παπαντωνίου, τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Ας μείνουμε λοιπόν με την παραδοχή των πλούσιων βουλευτών. 

Η επόμενη ερώτηση είναι: 

μπορούν οι πλούσιοι βουλευτές με τις μεγάλες καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία σε ακίνητα, να καταλάβουν τον πόνο των άλλων και να πάρουν και  μέτρα για να τον εξαλείψουν; 

Δηλαδή αν στη Βουλή προωθηθούν μέτρα για φορολόγηση των μεγάλων καταθέσεων, τι θέση θα πάρουν αυτοί οι βουλευτές; 

Ή ακόμη χειρότερα, θα σκεφτούν ποτέ οι μεγαλοκαταθέτες της πλατείας Συντάγματος, ακόμη και αν νόμιμα έχουν πλούτο, πως μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο μέτρο που τους θίγει προσωπικά;

Κάποιος μπορεί να απαντήσει,”εξαρτάται ποιοί είναι αυτοί οι καταθέτες”. 

Άλλο είναι να είναι ο Βενιζέλος και άλλο κάποιος βουλευτής που έχει δείξει αυταπάρνηση και αγώνες υπέρ των αδυνάτων. 

Μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει ως ιστορικό επιχείρημα,πως οι μεγάλοι επαναστάτες, από τον Έγκελς και τον Μαρξ, έως τον Τσε, δεν ανήκαν δα και στις φτωχότερες τάξεις,αλλά παρ όλα αυτά, αφιέρωσαν τη ζωή τους γι αυτές.

Θέλω να ομολογήσω πως η δημοσιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των βουλευτών, πολλοί εκ των οποίων έχουν “επάγγελμα κόμμα”, με έχει σοκάρει, όπως και κάθε άλλο επαγγελματία ο οποίος δουλεύει επί δεκαετίες, και μάλιστα με υψηλούς μισθούς, αλλά δεν έχει αυτή την περιουσία. 

Κάτι τρέχει λοιπόν σε αυτό το βασίλειο της Δημοκρατίας.

Τα Μέσα Ενημέρωσης, για μια ακόμη φορά στάθηκαν υποκριτικά απέναντι σε αυτή τη δημοσιοποίηση στοιχείων για δεκάδες ακίνητα και εκατομμύρια καταθέσεις. 

Κυρίως, κανένα δεν ζήτησε να ερευνηθούν αυτά τα στοιχεία. 

Ή δεν έβαλε έστω ένα πολιτικό θέμα για τα στοιχεία αυτά. 

Πρέπει δηλαδή να παραδεχθούμε πως μας ικανοποιεί να μας κυβερνούν, ένας πρωθυπουργός που δούλεψε κάποτε στη ζωή του σε μια πιτσαρία αλλά παρ όλα αυτά έχει εκατομμύρια, ή κάποιοι άλλοι που είναι αποτελεσματικοί προικοθήρες. 

Προσωπικά δεν με ικανοποιεί ούτε η εικόνα του “χαραμοφάη” πρωθυπουργού, ούτε των βουλευτών που συμπεθέριασαν επιτυχώς με τζάκια και προίκες.

Δεν με ικανοποιεί επίσης η εικόνα που εμφανίζουν κάποιοι βουλευτές της Αριστεράς. 

Σε δύο από τις δηλώσεις πόθεν έσχες,αυτές των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Τσακαλώτου και Σταθάκη, φαίνεται πως οι βουλευτές έχουν μετοχές της Black Rock. 

Αν αυτές οι μετοχές δεν είναι από κληρονομιά, θεωρώ πως υπάρχει θέμα. 

Η Black Rock, είναι το σύμβολο του ακραίου καπιταλισμού και της ακραίας τραπεζικής κλεπτοκρατίας την οποία πρέπει να γκρεμίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

H Black Rock,έχει μετοχές στις εταιρείες αξιολόγησης που παίζουν το γνωστό παιχνίδι στην αξιολόγηση,την χρεοκοπία οικονομιών και κρατών και σχετίζεται με την Goldman Sachs.Επίσης, είναι μέτοχος της El Dorado με τη γνωστή σκανδαλώδη επένδυση Χρυσού στη Βόρεια Ελλάδα.

Ίσως κάποιος πει ναι, αλλά οι δύο βουλευτές δεν είναι Υπουργοί όπως ο κύριος Μηταράκης ο οποίος σχετίζεται με την El Dorado μέσω της Fidelity  για να παίρνουν αποφάσεις.

Ίσως κάποιος άλλος, πάλι συμπληρώσει πως είμαστε στον καπιταλισμό και με αυτούς τους όρους λειτουργούν, αν και οι ίδιοι θέλουν ένα άλλο σύστημα και παλεύουν μάλιστα γι αυτό.

Αναρωτιέμαι ωστόσο, πόσο ευχαριστημένοι μπορεί να είναι οι δύο βουλευτές του κόμματος που ετοιμάζεται να πάρει την εξουσία σε αντιπαράθεση με το σύστημα της κλεπτοκρατίας,όταν ποντάρουν όπως οι ασυνείδητοι τζογαδόροι του ιπποδρομιακού καπιταλισμού στους παγκόσμιους δυνάστες;

Πόσο τους αρέσε,το ότι ενισχύουν αυτό το παιχνίδι της κερδοσκοπίας κατέχοντας έστω ένα μικρό τμήμα μετοχών,δηλαδή μια μικρή ευθύνη;

Γνωρίζω ανθρώπους της Αριστεράς που προσέχουν την περπατησιά τους, που προσέχουν πού πατάνε, όχι γιατί είναι παράνομοι, αλλά για να μην δώσουν το δικαίωμα σε οποιονδήποτε να υπαινιχθεί κάτι γι αυτούς.

Πως η ζωή τους δεν αποδεικνύει συνέπεια έργων και λόγων.

Που αρνήθηκαν νόμιμες δουλειές και νόμιμα χρήματα γιατί κάποιος μπορούσε έμμεσα να τους συνδέσει με συμφέροντα ή δεύτερες σκέψεις. 

Ξέρω στελέχη της ίδιας Αριστεράς, που παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά,θέλουν να μετακομίσουν και σκέφτονται πως κάποιος μπορεί να τους αποδώσει πως μεγαλοπιάστηκαν ή ζουν σε σπίτια πολυτελείας. 

Όχι ούτε αυτοί έχουν δίκιο φοβούμενοι τον παραλογισμό που το σύστημα υποκριτικά κάνει κριτήριο, αλλά τους εκτιμώ περισσότερο.

Είναι πιθανόν με την κριτική μου να αδικώ τους δυό βουλευτές της Αριστεράς, συγκρίνοντάς τους με τα δεκάδες λαμόγια που υπάρχουν στη Βουλή τα οποία πλούτισαν παράνομα και έκλεψαν αφού εξαπάτησαν εκατομμύρια Έλληνες. 

Είναι πιθανόν έτσι να αδικώ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που με τον τρόπο αυτό θα δεχθεί τη μονόφθαλμη κριτική των «φιλότιμων» εκδοτικών συγκροτημάτων, που δεν θα ασχοληθεί ούτε με τα 2 εκατομμύρια του Βενιζέλου, ούτε με τα 27 σπίτια του.

Αλλά η Αριστερά δεν πρέπει να είναι ούτε ο Καίσαρας,  

ούτε η γυναίκα του για να επιδεικνύει απλώς τιμιότητα.

Οφείλει να είναι η Αριστερά.

Και σίγουρα όχι μέτοχος της Black Rock.