Ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει μπροστά όχι μόνο στην πρόθεση ψήφου, αλλά και σε άλλα ποιοτικά στοιχεία. 
Η Ν.Δ. πείθει, επί του παρόντος, προφανώς εξ αδρανείας, κυρίως τους συνταξιούχους και ηλικιωμένους πολίτες. 
Έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων. 
Αμφισβητείται αμφίπλευρα.
Την εγκαταλείπουν παραδοσιακοί ψηφοφόροι της, δεν υποχωρεί η Χρυσή Αυγή, καταποντίζεται ο μοναδικός κυβερνητικός συνεταίρος της, το ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου. 
Ο Σαμαράς διαπιστώνει ότι η εμφυλιοπολεμική κλίση του δεν βοηθάει στο να επανακάμψουν δεξιοί ψηφοφόροι. 
Ταυτοχρόνως δεν μπορεί να απευθυνθεί φερέγγυα στον κεντροδεξιό χώρο. 
Η κοινωνική κρίση έχει μεταβάλει οριστικά τις παραδοσιακές πολιτικές εκπροσωπήσεις. 
Η Ν.Δ. περνάει διαρθρωτική κρίση, που ανοίγει εσωκομματικά τα ερωτήματα για την επόμενη μέρα.

Οι πολιτικές εξελίξεις αποκτούν πρόσημο δημοκρατικής ανατροπής, που αναγκάζει όλες τις πολιτικές δυνάμεις να αναμετρηθούν με τις αναπόδραστες πολιτικές επιπτώσεις του κοινωνικού διπολισμού. 
Σαμαράς και Βενιζέλος προσβλέπουν μόνο στη θηριώδη υποστήριξη των media της διαπλοκής. 
Τους χάρισαν τις ψηφιακές συχνότητες, ουσιαστικά τους χαρίζουν τώρα και τη φορολογία. 
Πρόκειται όμως για στήριξη από πολιτικά αναξιόπιστα κέντρα. 
Τα δελτία των οκτώ ανακαλύπτουν θέματα για να υποβαθμίσουν την κρίση. 
Στην πορεία προς τις ευρωεκλογές θα επιχειρηθεί να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της πολιτικής μάχης και να περιοριστεί το "μήνυμα της ψήφου" μόνο για τα ευρωπαϊκά. 
Γίνουν - δεν γίνουν, όμως, μαζί εθνικές εκλογές, η ψήφος θα έχει καθοριστική πολιτική σημασία για το εσωτερικό πολιτικό πρόβλημα. 
Η ευρωπαϊκή προεδρία δεν θα αναστείλει την κοινωνική δυσφορία, δεν θα δημιουργήσει τεχνητή κοινωνική εκεχειρία, δεν θα προσφέρει ιδιόρρυθμη περίοδο χάριτος στην κυβέρνηση.
Υπόλογοι στη λαϊκή συνείδηση για την πολιτική τους, Σαμαράς και Βενιζέλος θα επιχειρήσουν αντιπερισπασμό με επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ. 
Φθηνά κόλπα, που δεν αντιστρέφουν το βέλος των πολιτικών εξελίξεων, που η μήτρα τους είναι μέσα στην κοινωνική κρίση και όχι στην εικονική πραγματικότητα των media. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά, κινδυνεύει μόνον από την αναβίωση δικών του παθογενειών. 
Συχνά η εσωτερική του εικόνα δεν αντιστοιχεί στο διεθνές ενδιαφέρον για το "πείραμα ΣΥΡΙΖΑ", ούτε στην επείγουσα λαϊκή εντολή. 
Με αυτή την έννοια ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει δική του περίοδο χάριτος.