Η ζωή. Και οι κυβερνήτες της...

Στάθης στον eniko

Την ώρα που ο κ. Γεωργιάδης διακτινίζεται από πάνελ σε πάνελ διασύροντας τους γιατρούς, ένας γιατρός χειρουργεί κάπου και σώζει μια ζωή.  

Μέσα στο μπούνκερ ενός χειρουργείου, όπου η ζωή αντιμετωπίζει τον θάνατο, ένας-δυο-τρεις γιατροί, ένας-δυο-τρεις νοσηλευτές, ένας-δυο-τρεις διοικητικοί, κοντράρουν τον Ψυχοπομπό, κρατάνε τον πατέρα δίπλα στο παιδί του, γιομάτοι αίματα και γράμματα. Μα δεν υπάρχουν κακοί γιατροί; 

Ωωω! τι μας λέει ο κήρυκας;! τι νέα μάς φέρνει ο εξάγγελος;! 

Αλίμονό μας, υπάρχουν, λέει, και κακοί γιατροί! 

Και σκάρτοι αξιωματικοί! και κουφάλες εκπαιδευτικοί! Ω, θεοί!  >>>

και πώς αντέχει η Βαβυλών τέτοιο βάρος;!  

Ομως, είναι

αρχαίο αυτό το γελοίο σόφισμα της εξουσίας. 

Να στρέφει την παθολογία που η ίδια δημιουργεί μέσα σε μια κοινωνία εναντίον της κοινωνίας. 

Να καίει τα χλωρά μαζί με τα ξερά, ιδίως όταν η καύσις δημιουργεί νέο τοπίο για μπίζνες - το real estate του αγρού του Κεραμέως.  

Κι έτσι

η ζωή σπαράσσεται από ’κείνους που την κυβερνάνε.

Ποιος κυβερνάει το ψύχος μέσα στα σπίτια; 

Ο κ. Στουρνάρας. 

Κι όλα θα αλλάξουν αν το κυβερνήσει ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης. 

Ποιος κυβερνά την πείνα των παιδιών; 

Ο κ. Τόμσεν. 

Κι όλα θα αλλάξουν αν την κυβερνήσει ο άνθρωπος από ξηραμένα παξιμάδια, ο κ. Τζαμτζής.  

Διότι

η εξουσία, αυτή η εξουσία των Δυνατών, προκαλεί παθολογία στην κοινωνία, επειδή είναι παθολογική η ίδια. 

Και είναι παθολογική η ίδια, διότι μόνον απ’ τις παθολογίες που προκαλεί προσπορίζεται τον πλούτο και την ισχύ της.  

Ή μήπως δεν είναι

παθολογία η δημιουργία 1.500.000 ανέργων και 1.500.000 απλήρωτων; 

Ποιος κυβερνάει τη φτώχεια, την απελπισία και την ταπείνωσή τους; 

Ο κακός γιατρός; 

Ο άχρηστος αξιωματικός; 

ή ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός;

Ποιος κυβερνάει τον θάνατο των δένδρων που πετσοκόβονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες για να ζεσταθούν οι τρελαμένοι απ’ το κρύο;  

Ποιος τους τρελαίνει στο κρύο;  

Ποιος δημιούργησε τις συνθήκες για να βγαίνουν οι συμμορίες στα δάση (ακόμα και στα πάρκα) και να κόβουν τα δένδρα του θανατά, όπως έκαναν οι Γερμανοί στην Κατοχή κι αποψίλωσαν βουνά που ακόμα στέκουν φαλακρά στην Αττική;

Η ομίχλη των φτωχών, ομίχλη καρκινογόνα, σκεπάζει πολλές απ’ τις πόλεις στην Ελλάδα - τι κρίμα που την αναπνέουν και οι πλούσιοι. 

Πλην όμως δεν χαμπαριάζουν -αυτοί οι τύποι είναι ικανοί να πουλήσουν το σκοινί απ’ το οποίο θα κρεμαστούν τα παιδιά τους- ή μήπως κάνω λάθος

κι αυτές τις ημέρες συσπειρώθηκαν οι πλούσιοι εναντίον του κ. Σαμαρά για να σταματήσει η πολιτική του να παράγει το νέφος των φτωχών; 

Εγινε ενέργεια τις η «δράση» και δεν αντελήφθην;

Μα είναι δυνατόν; ρωτάει η θεία η Φωτούλα, να σκοτώνουν οι πλούσιοι τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους, για να βγαίνουν ακόμα περισσότερα φράγκα απ’ τη λαθρεμπορία πετρελαίου; 

(Στα 35 δισ. εκτινάχθηκε η θεάρεστη αυτή απασχόληση.) 

Και είναι δυνατόν, συνεχίζει απτόητη η θεία Φωτούλα, να έχουν ηλίθιους για να διαχειρίζονται τέτοια θέματα; 

Και ψεύτες, θεία. 

Ο κ. Στουρνάρας επικαλέσθηκε «άρνηση της Τρόικας» για ένα θέμα που ουδέποτε συζήτησε μαζί της.

Ομως το θέμα, καλή μου θεία, δεν έχει να κάνει με την ηλιθιότητα, αλλά με την κλοπή. Μήπως δεν ανακεφαλαιώθηκαν με δικά σου λεφτά οι Τράπεζες που θέλουν τώρα με αυτά τα λεφτά να σου πάρουν το σπίτι; 

Το βρίσκεις αυτό ηλίθιο εκ μέρους τους ή μήπως είναι ηλίθιο εκ μέρους μας; 

Και ποιος εκτελεί αυτή τη θανάσιμη πολιτική των Τραπεζών; ο κακός γιατρός; η κουφάλα εκπαιδευτικός; ή ο κ. Γεωργιάδης που βρίζει απ’ το πρωί ώς το βράδυ στα πάνελ τους κακούς γιατρούς και τις κουφάλες εκπαιδευτικούς;

Ποιος κυβερνάει τον κυνισμό που κυβερνάει τη ζωή μας;

Ποιος κυβερνάει τις κλοπές απ’ τον δημόσιο πλούτο, τα ακίνητα, τις πηγές ενέργειας και τις υποδομές; 

Και τι μισθό παίρνει αν είναι γκόλντεν μπόυ; 

και ποιος πολιτικός φροντίζει να έχει εκ προοιμίου το ακαταδίωκτο, αν αυτό το γκόλντεν μπόυ διαπράξει κακουργήματα; 

Και ποιος πολιτικός έχει φροντίσει (με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών) να έχει και ο ίδιος το ακαταδίωκτο, όταν εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο των σμπίρων του; 

Ποιοι άλλοι; 

ο κ. Σημίτης, ο Γιωργάκης, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος, ο άνθρωπος από ξηραμένο παξιμάδι, κ. Τζαμτζής, η οσία Λουκρητία, συγγνώμη, η κυρία Αννα Μισέλ Ασημακοπούλου και όλοι όσοι ψηφίζουν «της πατρίδας τον χαμό». 

Εχουν όλοι ονόματα, διευθύνσεις, υπογραφές.

Ή μήπως ο χαμός που γίνεται δεν είναι της «πατρίδας ο χαμός»; 

Ποιος εκχώρησε την Ασυλία της χώρας; ο κακός μπακάλης της γειτονιάς, ο λαϊκιστής σουβλατζής που κλέβει πέντε δράμια ξίγκι απ’ την μπουκίτσα ή οι μεγαλοφαγάδες που τρώνε τις μίζες σαν γατοκέφαλα;  

Ποιος

κυβερνά τη θλίψη του κλειστού μαγαζιού; 

ποιος πάει να ξεριζώσει τον αγρότη απ’ το χωράφι του; ποιος γονάτισε στους φόρους τους πάντες πλην απ’ τους φοροφυγάδες; 

Και για πόσα χρόνια τώρα βαράει τον ίδιο ταμπουρά και χορεύει σαν ξεγάνωτος ντενεκές τον ίδιο χορό της αηδίας απ’ τα έργα του; 

Και ποιοι τους βοηθάνε όλους αυτούς τους σπουδαιοφανείς ουτιδανούς, αυτά τα χρέπια

που κυβερνάνε το κρύο μέσα στα σπίτια μας και την πείνα παντού στην πατρίδα μας; ποια ΜΜΕ;  

πόσα χρόνια τώρα κάνουν την ίδια προπαγάνδα, μετέρχονται τα ίδια στερεότυπα, ασκούν την ίδια τρομοκρατία;  

Γέρασαν οι μουτσούνες τους στις οθόνες, αλλά παραμένει ακούραστη η απληστία τους, αχόρταγη η βουλιμία τους, ακόρεστη η

περιφρόνησή τους για τα ανθρωπάκια, τα θύματα, τα πελατάκια τους. Ομως αλλάζει η χρονιά. 

Δεν θα πω σήμερα για τη βοή που ακούγεται, για την οργή που έρχεται -«Η Ελλάδα κοντά σε κοινωνική έκρηξη», γράφει ο Economist- θα μείνω στο απόηχο όσων κάνατε. Φρέσκα, ακόμα, εγκλήματα. 

Οπως οι πλειστηριασμοί, η αισχρή φορολόγηση των σπιτιών, η απελευθέρωση των απολύσεων. 

Οσο αυτός ο απόηχος δεν γίνεται το κύκνειο άσμα σας, στη βοή των επερχομένων θα προστίθεται κι άλλος κλαυθμός κι άλλος γόος, διότι

από κανένα κακό δεν αφίστασθε, αλλά κακό στο κακό προσθέτετε. 

Εσείς που κυβερνάτε κι όχι εκείνοι που υποκλέψατε την ψήφο τους, ούτε οι άλλοι, οι χαϊδεμένοι σας πελάτες, αυτοί που προσχηματικά βρίζετε, ως

κακούς γιατρούς και κουφάλες εκπαιδευτικούς, μόνον και μόνον για να εξισώνετε προς τα κάτω ό,τι καλό διαθέτει ή ό,τι καλό θα μπορούσε να παράξει αυτή η κοινωνία...