Θυμίζει τη μέρα της μαρμότας αυτός ο ενεστώς διαρκείας στο διάγγελμα του πρωθυπουργού. 
Βγαίναμε από την κρίση πέρυσι, βγαίνουμε από την κρίση και φέτος. 
Με αυτά και μ' εκείνα, βαδίζουμε ήδη στον 4ο μνημονιακό χρόνο.
Αυτό το "βγαίνουμε από την κρίση" βέβαια, όταν εξειδικεύεται, ανάμεσα στις γραμμές με πονηρές λεξούλες, μεταφράζεται σε "αργά - αργά αχνοφαίνονται προοπτικές σταθεροποίησης στη σημερινή μιζέρια", αρκεί να συνεχίσουμε να κάνουμε "αυτό που πρέπει" και να γίνουμε "κανονική χώρα" φυσικά. 
Στο μυαλό του κ. Σαμαρά και του κ. Βενιζέλου, το Μνημόνιο έφερε την "κανονικοποίηση", συνεπώς αυτό που ζούμε μέσα μας και βλέπουμε γύρω μας είναι η "κανονικότητα" που ευαγγελίζονται: 
Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Υπάρχει μια κινητή εορτή η οποία λέγεται της Αγίας Γερμανίας. 
Σύμφωνα με τις προφητείες της κυβέρνησης της Αγίας Γερμανίας, θα ήταν την επομένη των γερμανικών εκλογών, τώρα η εορτή έχει μεταφερθεί για την άνοιξη, οπότε και "θα ρυθμιστεί το χρέος". 
Γύρω από αυτήν την προοπτική επιχειρεί να οργανώσει την άμυνά του τη νέα χρονιά, χρονιά εκλογών το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, σπαρασσόμενο και το ίδιο από εσωτερικές έριδες. 
Η εξέλιξη του ζητήματος, εάν υπάρξει, σε συνδυασμό με τη σημερινή κυβέρνηση, σημαίνει νέο Μνημόνιο.

Στα τέσσερα χρόνια του Μνημονίου οι πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούν τη χώρα έκαψαν επιχειρήματα και εφεδρείες. 
Η κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα, όταν υπήρξε (πλατείες, παρελάσεις, μεσοπρόθεσμο, ΕΡΤ), επιτάχυνε τις διαδικασίες, έριξε κυβερνήσεις, διέλυσε τα κόμματα της Μεταπολίτευσης. 
Θα είναι όμως ανόητο να πιστεύει κανείς ότι έτσι, γραμμικά κάποια μέρα την άνοιξη θα τελειώσει ο Σαμαράς, θα έρθει ο Τσίπρας και θα είναι όλα ok. 
Ούτε το σύστημα θα πέσει αμαχητί, αντιθέτως θα υπερασπιστεί τα κεκτημένα του (που είναι πολλά δισ., με πολλά μηδενικά πριν την υποδιαστολή), θα επιχειρήσει να αλλάξει προσωπείο, να εφεύρει νέα διλήμματα ή να επαναφέρει τους παλαιούς εκβιασμούς σε παραλλαγή, θα παίξει ενδεχομένως και σενάρια ανωμαλίας. 
Αλλά και μετά τη διαγραφόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα θα παραμείνουν δύσκολα.

Το κλειδί για την αλλαγή των πραγμάτων είναι η εφαρμογή ενός συνολικού προγράμματος ανάπτυξης και αναδιανομής. 
Αν το πρόγραμμα αυτό γίνει με καίρια τη συμμετοχή των "δανειστών" και "επενδυτών", όπως είναι το σχέδιο Σαμαρά, η επιτυχία του θα αφορά αυτούς, τους "επενδυτές" και "δανειστές". 
Αν γίνει με τη συμμετοχή του λαού, τότε η επιτυχία θα είναι του λαού.