ΑΥΓΗ. Δημοψήφισμα η διπλή κάλπη του Μαΐου

*Στις ευρωεκλογές και τις εκλογές στην Αυτοδιοίκηση κρίνονται για τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και μνημονιακές πολιτικές *Στην πρώτη γραμμή της διπλής αναμέτρησης Αλ. Τσίπρας, κορυφαία και γνωστά στελέχη *Απόρροια του πανικού στο στρατόπεδο Σαμαρά - Βενιζέλου τα περί κυβέρνησης "μεγάλου συνασπισμού"

Με όλες του τις δυνάμεις ρίχνεται ο ΣΥΡΙΖΑ στη διπλή εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου, στην οποία προσδίδει χαρακτήρα δημοψηφίσματος για τις πολιτικές και τα κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό σημείο. 

Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι οι εκλογές του Μαΐου δεν θα αναδείξουν μόνο τους ευρωβουλευτές και τους τοπικούς "άρχοντες", αλλά θα θέσουν τις βάσεις του πολιτικού σκηνικού τα επόμενα χρόνια, αν βεβαίως δεν προηγηθούν η κατάρρευση της κυβέρνησης και οι βουλευτικές εκλογές. Στην Κουμουνδούρου εκφράζεται η βεβαιότητα ότι ο χρόνος για την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου μετράει >>>

 

αντίστροφα και αναφέρονται ως ενδεικτικά στοιχεία το διευρυνόμενο προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά και τα σενάρια πανικού που αναπτύσσονται τις τελευταίες ημέρες περί συγκρότησης "μεγάλου συνασπισμού". Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από ένα "καλό ανέκδοτο".

Το δημοψήφισμα του Μαΐου 

Έντρομη από τις δημοσκοπήσεις που πιστοποιούν το αναπότρεπτο προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στις επικείμενες εκλογές, η κυβέρνηση επιστρατεύει την κινδυνολογία περί αστάθειας για να περιορίσει το εύρος της ήττας της. 
Σαμαράς και Βενιζέλος ξεχνούν τη γραμμή τους για τον πολιτικό αποχρωματισμό των ευρωεκλογών. 
"Κρίνεται η κυβερνητική σταθερότητα" δήλωσε ο Βενιζέλος, ενώ ο πρωθυπουργός επισείει το φάντασμα της αστάθειας για να επηρεάσει κομματική πειθαρχία και συσπείρωση και να μετριάσει τις πιέσεις της τρόικας.
Η όψιμη πολιτικοποίηση των ευρωεκλογών και των περιφερειακών εκλογών από τους κυβερνητικούς συνεταίρους επιβεβαιώνει την πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να μετατρέψει τη διπλή κάλπη σε δημοψήφισμα για την κυβερνητική πολιτική, με στόχο, ακόμη κι αν δεν επιβάλει πρόωρες βουλευτικές εκλογές, να μετατρέψει τη διπλή κάλπη σε καταλύτη ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων.

Αυτό που ονομάζουν οι κυβερνητικοί συνεταίροι πολιτική αστάθεια, δηλαδή η δρομολογημένη απώλεια της εξουσίας τους, αποτελεί στοιχειώδη προϋπόθεση, μέσα στο συνταγματικό πλαίσιο, προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες δημοκρατικής ανατροπής και σταθερότητας. 
Τι είδους σταθερότητα μπορεί να διασφαλίσει μια κυβέρνηση με διαρκώς μειούμενο πολιτικό κύρος; 
Μια κυβέρνηση έσχατης λαϊκής μειοψηφίας, αν επιμείνει να κυβερνά έναντι οιουδήποτε τιμήματος, μετατρέπεται σε παράγοντα πολιτικής αποσταθεροποίησης.

Στην εσωτερική κρίση λαϊκής νομιμοποίησης προστίθεται και η εξωτερική αμφισβήτηση. 
Η τρόικα διαπιστώνει ότι η κυβέρνηση, παρά τον μνημονιακό ζήλο της, δεν μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα για το οποίο έχει δεσμευτεί. 
Το Μνημόνιο όχι μόνο δεν βγαίνει, αλλά οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά αδιέξοδα. 
Παρ' όλα αυτά η τρόικα πιέζει να ψηφιστούν νέα μέτρα, ώστε να δημιουργηθούν τετελεσμένα εν όψει της αριστερής διακυβέρνησης. 
Η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι ο μόνος ρόλος που της αναγνωρίζεται είναι εκείνος του "χρήσιμου" για τους πιστωτές και ανταποκρίνεται στις αξιώσεις τους όχι μόνο για τα ταμιακά, αλλά πρωτίστως για "διαρθρωτικά" μέτρα. 
Προσφέρει δηλαδή το μείζον, την ολοκλήρωση της κατάργησης του κοινωνικού μοντέλου και την εγκαθίδρυση του κοινωνικού Μεσαίωνα.

Αυτή η στρατηγική επιλογή, βεβαίως, αναδεικνύει ως αναγκαία την πολιτική σύγκρουση, διότι αντανακλά την κοινωνική πόλωση. 
Τα περί κυβερνήσεως μεγάλου συνασπισμού ακούγονται πλέον ως παραμύθια της Χαλιμάς. 
Η κάθετη αντιπαράθεση στρατηγικών επιλογών ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το μνημονιακό πολιτικό κατεστημένο καθιστά αναπόδραστη εξέλιξη την πολιτικοποίηση των εκλογών του Μαΐου, τη μετατροπή του σε δημοψήφισμα, γίνουν - δεν γίνουν βουλευτικές εκλογές.