Την πολιτική σταθερότητα έχει θέσει ως βασικό διακύβευμα των εκλογών του Μαΐου ο Αντ. Σαμαράς, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει την κατά παράδοση χαλαρή ψήφο των ευρωεκλογών και να αναχαιτίσει την κατάρρευση της εκλογικής επιρροής της Ν.Δ. 
Κινδυνολογεί, με τη γνωστή ευτέλεια που τον διακρίνει, ότι η καταγραφόμενη στις δημοσκοπήσεις πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει αρχή νέων δεινών για τον τόπο. 
Δίπλα στον φόβο, ο Σαμαράς επιχειρεί να δημιουργήσει και πλαστή ελπίδα με το "success story" και το "τέλος του Μνημονίου". 
Και το μεν "success story", ακόμη κι αν είχε κάποιο ίχνος πραγματικότητας, έχει προεξοφληθεί. 

Η νέα επαγγελία όμως περί του "τέλους του Μνημονίου" σκοπίμως δεν εξηγείται ότι γίνεται με όρους μονιμοποίησης της λιτότητας.

Στον κυβερνητικό σχεδιασμό υπεισέρχεται επισήμως η σταθερά των πρόωρων εκλογών: μαζί με τις ευρωεκλογές ή και νωρίτερα. 
Ο χθεσινός χρησμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, διανθισμένος με το ηπειρώτικο γνωμικό ότι "ο φούρναρης δεν γνωρίζει αν θα ψήνει και του χρόνου πίτες", είναι εύλογο να αναζωπυρώνει τις εκτιμήσεις για εκλογικό αιφνιδιασμό, εφόσον ο Πρόεδρος αποφασίσει (ή μήπως αναγκαστεί;) να σταματήσει να παίζει τον ρόλο του φούρναρη. 
Ανεξαρτήτως των προθέσεών του, εξ αντικειμένου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκτίθεται στη δημόσια συζήτηση, την ώρα μάλιστα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει ανακινήσει άκαιρα την προεδρολογία, που κατά κανόνα συνδέεται με πρόωρες εκλογές.


Δεν πρόκειται για επιχείρηση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, διότι η ένταση της κοινωνικής κρίσης δεν αφήνει τέτοια περιθώρια. 
Πανικόβλητος ο πρωθυπουργός, αν και συνεχίζει να διακατέχεται από την ανθρωπίνως εξηγήσιμη ανάγκη να παραμείνει στην εξουσία, αναγκάζεται να εξετάσει όλα τα δυνατά σενάρια. 
Παίζει με την ημερομηνία των ευρωεκλογών σε σχέση με τις τοπικές εκλογές, ενώ από χθες διοχετεύει σενάρια μετάθεσης των τοπικών εκλογών για το φθινόπωρο, εξέλιξη που μπορεί να οδηγήσει σε διπλές κάλπες (βουλευτικές - ευρωεκλογές) τον Μάιο. 
Ανοίγει όλα τα ενδεχόμενα, ακυρώνοντας όμως την όποια εναπομείνασα δυνατότητα πολιτικών πρωτοβουλιών. 
Αποδεικνύεται επίσης ότι δεν εννοεί τα περί πολιτικής σταθερότητας, την οποία υποκριτικώς ταυτίζει με τη δική του πολιτική διάσωση.


Ακόμη κι αν δεν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές μέχρι το καλοκαίρι, το κλίμα που δημουργείται είναι ακραία προεκλογικό και, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ακραία πολωτικό. 
Το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύεται, με τη Ν.Δ. να ακολουθεί πορεία διάλυσης τύπου ΠΑΣΟΚ. 
Η κατάρρευση των προ Μνημονίου πολιτικών εκπροσωπήσεων είναι οριστική και το κοντέρ δεν μηδενίζεται με την εικονική επίκληση του "τέλους του Μνημονίου". 
Στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται η ενίσχυση της ταξικότητας της ψήφου, δηλαδή η βαθιά κοινωνική διχοτόμηση που οδηγεί σε πολιτική πόλωση. 
Αυτή η πορεία δεν αντιστρέφεται με επικοινωνιακά κόλπα ούτε εκτρέπεται με παιχνίδια εκλογών. 
Ας αφήσει, λοιπόν, ο Σαμαράς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στον θεσμικό ρόλο του κι ας μην επιχειρεί να τον εμπλέξει στα μικροκομματικά σχέδιά του.