Nein για επανορθώσεις - Απάντηση κυβέρνησης σε επερώτηση του Die Linke

Το Βερολίνο δεν εννοεί να κάνει το παραμικρό βήμα προς την κατεύθυνση της Αθήνας στο θέμα των κατοχικών αποζημιώσεων. Αυτό προκύπτει από την απάντηση της γερμανικής κυβέρνησης σε σχετική επερώτηση του κόμματος Αριστερά (Die Linke), που υπογράφει ο υφ. Οικονομικών Καμπέτερ.
Εξόφληση του αναγκαστικού κατοχικού δανείου; Οχι.
Πολεμικές επανορθώσεις; Ούτε κουβέντα.
Αποζημίωση των θυμάτων; Nein, τελεία και παύλα.
Παρόμοια αρνητική ήταν η απάντηση και στα υπόλοιπα 11 συναφή ερωτήματα των βουλευτών της Αριστεράς. >>>

 

Η αφετηρία της επερώτησης ήταν μια γνωμοδότηση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της γερμανικής Βουλής, σύμφωνα με την οποία η θέση του Βερολίνου για τις αποζημιώσεις δεν αποτελεί θέσφατο, αλλά ότι η Αθήνα μπορεί, από την άποψη του διεθνούς δικαίου, να αντιπαραβάλει με ίσες πιθανότητες επιτυχίας τη δική της αντίληψη. Και η ιδιαιτερότητά της συνίστατο, πρώτον, στη μετάθεση του βάρους από το ιστορικό, πολιτικό και ηθικό μέρος του ζητήματος στο νομικό, και δεύτερον, στην επικέντρωση σε ερωτήματα που ήταν ως τώρα πολύ ασαφή, όπως για το αν υπάρχει χρονικό όριο παραγραφής στις αποζημιώσεις.

Μόνο που σε αυτό το «εκμοντερνισμένο» ερώτημα το Βερολίνο έδωσε τη συνηθισμένη στερεότυπη απάντηση: Οχι, δεν ξανανοίγουμε το θέμα, όσοι νέοι προβληματισμοί και αν έχουν προκύψει ενδιάμεσα γύρω από αυτό.
Η απόλυτη αυτή άρνηση εδράζεται σε δύο κυρίως στοιχεία:

Πρώτον, στο «σύμφωνο 2+4» (της Δυτικής και της Ανατολικής Γερμανίας, καθώς και των τεσσάρων νικητριών δυνάμεων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήτοι των ΗΠΑ, της ΕΣΣΔ, της Αγγλίας και της Γαλλίας) του 1990 για την επανένωση της Γερμανίας. Το σύμφωνο αυτό, σύμφωνα με την άποψη της γερμανικής κυβέρνησης, υποκαθιστά το σύμφωνο ειρήνης, που θα ρύθμιζε τα χρέη της ηττημένης στον πόλεμο χώρας, με τρόπο που να την απαλλάσσει πλήρως από την υποχρέωση παροχής αποζημιώσεων.

Και, δεύτερον, στη «Χάρτα του Παρισιού», επίσης από το 1990, με την οποία, σύμφωνα πάντα με τη γερμανική κυβέρνηση, τα μέλη του Οργανισμού για Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη ΟΑΣΕ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αναγνώρισαν την ισχύ του «συμφώνου 2+4».

Τα πλέον επίμαχα σημεία της επερώτησης είναι τα εξής:

Το «σύμφωνο 2+4» και οι επανορθώσεις
Die Linke (L): Στο σύμφωνο αυτό δεν γίνεται κουβέντα για επανορθώσεις - επομένως συνεχίζει να ισχύει το «σύμφωνο του Λονδίνου» του 1953, που κατοχυρώνει τέτοιες αξιώσεις παραπέμποντας τη δικαίωσή τους σε ένα γνήσιο οριστικό σύμφωνο ειρήνης - κάτι που, σύμφωνα με την Die Linke, δεν είναι το «2+4».
Η γερμανική κυβέρνηση (Γ.Κ.): Το «2+4» ισχύει πλήρως και «εμπεριέχει τη ρύθμιση των νομικών θεμάτων που προκάλεσε ο πόλεμος». Από αυτό συνάγεται ότι στο θέμα των επανορθώσεων «δεν υπάρχει πλέον τίποτα προς ρύθμιση».

Η Χάρτα των Παρισίων
L: Η γραπτή δήλωση των μελών του ΟΑΣΕ ότι «λαμβάνουν υπόψη» την ένωση της Γερμανίας έχει πολιτική, όχι νομική ισχύ.
Γ.Κ.: Με την υπογραφή τους κάτω από τη «Χάρτα» τα μέλη του ΟΑΣΕ αναγνώρισαν και επίσημα το «2+4» - και τις συνέπειές του.

Το χρονικό όριο παραγραφής των αξιώσεων
L: Τέτοιο όριο δεν υπάρχει στο πολεμικό δίκαιο. Απόδειξη ότι η Γερμανία πλήρωνε αποζημιώσεις από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως και τη δεκαετία του '70!
Γ.Κ.: Το όριο καθορίζεται εμπειρικά και δεν ξεπερνά τα 20-30 χρόνια. «Η καταβολή πολεμικών επανορθώσεων 65 χρόνια μετά το τέλος των πολεμικών συγκρούσεων θα ήταν περίπτωση χωρίς προηγούμενο».

Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο
L: Το δάνειο δεν υπάγεται στις επανορθώσεις, αλλά πρόκειται για καθαρά τραπεζική συναλλαγή. Αυτό το είχε αναγνωρίσει εξάλλου και το Γ' Ράιχ, που περί τα τέλη του πολέμου είχε αρχίσει να αποπληρώνει το δάνειο.
Γ.Κ.: Το δάνειο ανήκει «τυπικά», δηλαδή σύμφωνα με το Διεθνές Πολεμικό Δίκαιο, στη «μάζα» των επανορθώσεων - ή, πιο συγκεκριμένα, στους λεγόμενους «λογαριασμούς επιβάρυνσης» (Anlastungskonten) της κατεχόμενης χώρας, από το οποίο χρηματοδοτούνταν οι δυνάμεις κατοχής.

Σε άλλο σημείο της απάντησης, η γερμανική κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι η Αθήνα δεν παραιτήθηκε ποτέ μονομερώς από τις αξιώσεις της - τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις επανορθώσεις. Αναφορικά με τις ατομικές αποζημιώσεις όμως υποστηρίζει ότι αυτές «ρυθμίστηκαν τελεσίδικα διμερώς» το 1960.

Περίεργη είναι πάντως η επιδεικτική έλλειψη «περιέργειας» του Βερολίνου για τις κινήσεις των αντιδίκων του. «Εχει η γερμανική κυβέρνηση γνώση για το πόρισμα της ελληνικής (σ.σ.: σχετικά με τις επανορθώσεις);» ρωτά Die Linke. Οχι, το ξέρουμε μόνο από τα μέσα ενημέρωσης - δεν έχουμε ζητήσει από την Αθήνα «την αποστολή του πορίσματος» είναι η απάντηση.

Αλλά ούτε και η Αθήνα κάνει πολλά για να κινήσει το ενδιαφέρον του. «Ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύσεις για επανορθώσεις και για το κατοχικό δάνειο μετά τον Απρίλιο του 2013;» ερωτάται το Βερολίνο. «Κανένα σχετικό αίτημα από τότε» διαβεβαιώνει αυτό.

Δήλωση
«Δίκαιες οι απαιτήσεις της Ελλάδας» «Η Γερμανία έχει ληστέψει από την Ελλάδα πολλά δισεκατομμύρια ευρώ και έχει ξεπληρώσει από αυτά μόλις 115 εκατομμύρια μάρκα» τονίζει η βουλευτής του Die Linke Ούλα Γιέλπκε.
«Αυτή η δυσαναλογία», προσθέτει, «δείχνει σαφέστατα ότι: Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την απόδοση Δικαίου, αλλά μόνο για την πολιτική της ιδιοτέλεια. Παραμένει ξεδιάντροπα καθισμένη πάνω στο χρήμα που έκλεψαν οι ναζί. Ταυτόχρονα ομολογεί η ίδια ότι η Ελλάδα - πέρα από το τι σημαίνει η Χάρτα του Παρισιού - δεν έχει παραιτηθεί ποτέ από τις επανορθώσεις. Κατ' αυτόν τον τρόπο μετατρέπει τις εξαγγελίες της περί ανάληψης της ευθύνης για τη γερμανική ιστορία σε κραυγαλέα ψέματα.
  Εκ μέρους μου διαβεβαιώνω την ελληνική κυβέρνηση ότι θα συνεχίσω να υποστηρίζω τις δίκαιες απαιτήσεις της για κρατικές επανορθώσεις, ατομικές αποζημιώσεις και για την αποπληρωμή του αναγκαστικού δανείου».
 
Χειλάς Νίκος για το tovima 

kinisienergoipolites