Ο Σταύρος και οι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης

του Γ. Ανανδρανιστάκη

Ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τη Γηραιά Αλβιόνα και τους απαράμιλλους θρύλους της, αλλά δεν κρατιέμαι, θα το ξεστομίσω: Ο Σταύρος Θεοδωράκης και οι συν αυτώ νομίζουν ότι είναι ο Βασιλιάς Αρθούρος και οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, μια σύναξη καλών και γενναίων ανθρώπων που θα σώσουν τον κόσμο επειδή είναι καλοί και γενναίοι. 

Περιδιαβαίνουν με τ' άλογά τους τις πόλεις και τις εξοχές κι όποιο πρόβλημα βρίσκουν μπροστά τους το λύνουν επί τόπου. Δεν έχουν σχέδιο, >>>

 

δεν έχουν οργάνωση, δεν έχουν καν λαό, έχουν όμως λύσεις, που κι αυτές δεν είναι δικές τους, τις δανείζονται πότε από τα δεξιά και πότε από τα αριστερά,σαν τις μελισσούλες που πηδάνε από λουλούδι σε λουλούδι.

Ποιος έχρισε τον Θεοδωράκη μπροστάρη στη μεγάλη πορεία προς το μέλλον; 
Η ίδια η ζωή τον έχρισε, είναι ένας επιτυχημένος παρουσιαστής ενός επιτυχημένου καναλιού, τύφλα να 'χει το Εξκάλιμπερ, δηλαδή. 
Και οι άλλοι που τον πλαισιώνουν και τον συμβουλεύουν είναι κι εκείνοι επιτυχημένοι, άρα έτοιμοι να κυβερνήσουν τη χώρα κι ας μην έχουν σχέδιο, ας μην έχουν πρόγραμμα, ας μην έχουν οργάνωση, ας μην έχουν λαό. 
Και ποιος το λέει ότι είναι επιτυχημένοι; 
Το λέει ο ίδιος ο πετυχημένος Σταύρος και να ξέρετε, μόνο ο επιτυχημένος μπορεί να αναγνωρίσει τον επιτυχημένο, συνήθως από τη μυρωδιά.

Μοιάζει σαν την προεκλογική εκστρατεία του Ρεπουμπλικανού Μιτ Ρόμνι, όπου ο μορμόνος μεγιστάνας ζήτησε την ψήφο των Αμερικανών με το εξής επιχείρημα: «Αφού μπόρεσα να κυβερνήσω τις επιχειρήσεις μου με τόση επιτυχία, μπορώ να κυβερνήσω και τις ΗΠΑ». 
Στην Ψυχολογία αυτό ονομάζεται «Σύνδρομο του φωτοστέφανου», αυτός δηλαδή που έχει καταφέρει κάτι σε έναν τομέα νομίζει ότι μπορεί να τα καταφέρει παντού. 
Συνήθως τρώει το κεφάλι του, ενίοτε και τα κεφάλια των άλλων.

Θα λύνουμε τα προβλήματα δανειζόμενοι ιδέες από τον αριστερό και τον φιλελεύθερο χώρο, υποσχέθηκε ο κ. Θεοδωράκης, κρίνοντας ωστόσο από τους τριάντα που τον πλαισιώνουν, η πλάστιγγα γέρνει με ορμή προς τον νεοφιλελευθερισμό. Κιντή, Τσακυράκης, Δήμου, Μαραντζίδης, νεοφιλελεύθερο Κέντρο και υπερνεοφιλελευθέρη Δεξιά διαβαίνουν χέρι- χέρι το ποτάμι του πεπρωμένου, προσέξτε μόνο να μην το διαβείτε δεύτερη φορά, γιατί θα σας μαλώσει ο Ηράκλειτος. 
Να λέμε δόξα τον Θεό που διαβιοί στο Ποτάμι και ο Τέλλογλου.

«Δεν έχει σημασία τι έκαναν οι κυβερνήσεις του Παπανδρέου, του Παπαδήμου, ακόμη και του Σαμαρά, δεν έχει σημασία καν το Μνημόνιο, το οποίο τελειώνει σε δύο μήνες». 
Με μια φράση ο Θεοδωράκης έσβησε τα αμαρτήματα του καθεστώτος, ό, τι έγινε, έγινε, το παρελθόν πέθανε και το μέλλον είναι άγραφο χαρτί, που έρχονται να το γράψουν οι εκλεκτοί του πεφωτισμένου αρχηγού. 
Αυτό κι αν είναι ποτάμι! 
Με μια και μόνη κατεβασιά ξέπλυνε όλη τη σαπίλα, να προσέχουμε μόνο, γιατί τα λύματα έρχονται με ορμή κατ' επάνω μας.