ΑΥΓΗ. Μονταζιέρα για την ύφεση / Κοινωνικές αντιστάσεις και εκλογές

Σε "τσιμπημένους" και άρα ψευδείς αριθμούς στηρίζεται, όπως επισήμως αποδεικνύεται έστω και με καθυστέρηση, η αφήγηση της κυβέρνησης και της τρόικας για την πορεία της οικονομίας και τις προοπτικές εξόδου από την κρίση, ενώ επί "εικονικής πραγματικότητας" θα διεξαχθεί και η αντιπαράθεση κατά την προεκλογική περίοδο. Η εμφάνιση καλύτερων δεικτών σε σχέση με την πραγματικότητα επέτρεψε στην κυβέρνηση να προωθήσει το σενάριο περί "επιστροφής στην ανάπτυξη" το 2014 και, άρα, εξόδου στις αγορές με έξοδο και από το Μνημόνιο. Μετά την αναθεώρηση των δεικτών για την ύφεση, στον αέρα βρίσκεται και η τελική αποτίμηση του >>>

 

"πρωτογενούς πλεονάσματος", καθώς ο παράγων ύφεση επηρεάζει όλους τους δημοσιονομικούς δείκτες. 

Πρωτογενές πλεόνασμα και "εργαλειοθήκη ΟΟΣΑ" είναι τα σημαντικότερα αγκάθια στις συζητήσεις κυβέρνησης - τρόικας που αρχίζουν σήμερα.

*Στο 7% έκλεισε τελικά από την ΕΛΣΤΑΤ η συρρίκνωση του ΑΕΠ το 2012, αντί του 6,4% που είχε ανακοινωθεί

*"Προσωρινή" η αποτίμηση για ύφεση 3,9% το 2013, με την τελική καταγραφή να μετατίθεται για τον Οκτώβριο του 2014!

Κοινωνικές αντιστάσεις και εκλογές 

Πιο πολύ από τις πιέσεις των πιστωτών, ο Σαμαράς φοβάται την επισυμβαίνουσα διάλυση του ΠΑΣΟΚ. 
Ακριβώς μάλιστα επειδή η ανοιχτή αντιπαράθεση Βενιζέλου - Παπανδρέου αποδιαρθρώνει την όποια εναπομείνασα συνοχή του ΠΑΣΟΚ και κατ' επέκταση της κυβέρνησης, το φάσμα της πολιτικής κρίσης προκαλεί τεκτονικούς πολιτικούς σεισμούς και καθιστά λόγια χωρίς αντίκρισμα τα περί "κόκκινων γραμμών" που λέει ο Σαμαράς ότι θα θέσει στην τρόικα.

Ο Σαμαράς γνωρίζει ότι η προδιαγραφόμενη ήττα της Ν.Δ. στις ευρωεκλογές, αν μάλιστα πάρει διαστάσεις συντριβής, του στερεί τη δυνατότητα να παίξει θέατρο διαπραγμάτευσης με τη Μέρκελ. 
Οποιαδήποτε κυβέρνηση στερείται πολιτικής νομιμοποίησης -πολύ περισσότερο όταν απειλείται η ίδια η κοινοβουλευτική υπόστασή της, καθώς διαλύεται το έτερο κυβερνητικό ήμισυ- είναι σχεδόν νομοτέλεια να αναζητήσει πολιτική στήριξη από τους δανειστές και πάτρωνές της. 
Δεν μπορεί να θέσει "κόκκινες γραμμές", διότι κατρακυλάει στην αποσύνθεση.

Η κυβέρνηση καταφεύγει στην εικονική πραγματικότητα. 
Σκηνοθετεί ένα νέο "success story". 
Ελπίζει στην κοινωνική ηρεμία, δηλαδή η προεκλογική περίοδος να χαρακτηριστεί από τη "σιωπή των αμνών", με την κρυφή προσδοκία ότι εκατοντάδες χιλιάδες κοινωνικά περιθωριοποιημένοι πολίτες θα παραμείνουν σιωπηλοί και θα απέχουν από τις κάλπες, θα μετατραπούν δηλαδή σε πολιτικό περιθώριο. 
Η κυβέρνηση ποντάρει στον εξαμερικανισμό του εκλογικού σώματος, δηλαδή την αύξηση της αποχής. 
Το μνημονιακό κατεστημένο γνωρίζει ότι μπορεί να συνεχίσει, με τη μία ή την άλλη μορφή, να διαφεντεύει τις ζωές των πολιτών, μόνον αν μετατρέψει την καθολική ψηφοφορία σε ολιγαρχικού τύπου διαδικασία.

Πίσω από την εικονική πραγματικότητα, παρά την κοινωνική κόπωση που τροφοδοτείται από την αίσθηση ότι τίποτα δεν μπορεί να κατακτηθεί αν δεν λυθεί πρώτα το πολιτικό πρόβλημα, δηλαδή αν δεν ανατραπεί η κυβέρνηση, αρχίζουν να κινούνται νέες αντιστάσεις σε διάφορους χώρους - αιχμή, όπως οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, οι σχολικοί φύλακες, οι απολυμένοι αναπληρωτές καθηγητές.

Αυτά τα κύματα κοινωνικής οργής μπορεί να αποκτήσουν μεγαλύτερη δραστικότητα ενόσω αποκαλύπτεται το πραγματικό νόημα των ευρωεκλογών. 
Δηλαδή η δυνατότητα να μετατραπούν σε αφορμή για τη δημοκρατική ανατροπή στη χώρα μας και σε μήνυμα κατά της λιτότητας στην Ευρώπη. 
Σε περίοδο εντεινόμενης κοινωνικής κρίσης, αλλά και αποσάθρωσης του κυβερνητικού - πολιτικού συστήματος, οι κινητοποιήσεις στην προεκλογική ευθεία αποκτούν άμεση πολιτική σημασία. 
Και η αίσθηση ότι στις εκλογές τίθεται θέμα "ζωής ή θανάτου" για την κοινωνία μπορεί να ενεργοποιήσει τη λανθάνουσα κοινωνική δυναμική. 
Αυτό φοβάται ο Σαμαράς και τρέμουν οι εγκάθετοι της τρόικας.