ΑΥΓΗ. Υποχωρούν στην τρόικα, τρέμουν τη Βουλή / Στο ίδιο έργο θεατές;

*"Ρεαλιστική η συμφωνία" με την τρόικα μέχρι την Κυριακή, δήλωσε ο Ευ. Βενιζέλος μετά τη συνάντηση με Σαμαρά προαναγγέλλοντας άτακτη υποχώρηση στις αξιώσεις των δανειστών *Σε δοκιμασία η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά την αποδοχή έγκρισης των νέων μέτρων με κατάθεση νομοσχεδίου στη Βουλή

Στην κατάληξη που έχουν όλες οι "διαπραγματεύσεις" της κυβέρνησης με την τρόικα οδηγείται και η συζήτηση για τα "προαπαιτούμενα" της δόσης των 10,5 δισ. ευρώ: την πλήρη αποδοχή των αξιώσεων των δανειστών. 

Τη συμφωνία με την τρόικα έως την Κυριακή, που είχε προαναγγείλει από χθες το πρωί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, επιβεβαίωσε αργά το βράδυ, μετά τη συνάντηση με τον Αντ. Σαμαρά, ο "ανένδοτος" τις προηγούμενες ημέρες Ευ. Βενιζέλος. 

Με βεβαιότητα η συμφωνία περιλαμβάνει τη λεγόμενη "εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ", την απελευθέρωση στην αγορά γάλακτος, φαρμάκων και των απολύσεων, >>>

ενώ μένει να διευκρινιστούν οι συμφωνίες για πρωτογενές πλεόνασμα και τράπεζες. Μάλιστα η κυβέρνηση αποδέχθηκε επιπλέον να περάσει τα νέα μέτρα με νομοσχέδιο στη Βουλή, κάτι που θα ήθελε να αποφύγει, καθώς οι κοινοβουλευτικές ομάδες της Ν.Δ. και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ έχουν μετατραπεί σε κινούμενη άμμο...

Στο ίδιο έργο θεατές;

 
Κάθε φορά που επίκειται η καταβολή της δόσης από τους πιστωτές, η κυβέρνηση αναζωπυρώνει τη συζήτηση για τις "κόκκινες γραμμές", εμφανίζεται πιεζόμενη αλλ' ανθιστάμενη και, τελικώς, υποχωρεί κατά κράτος. 
Παλαιότερα πρόβαλλε μάλιστα τον ισχυρισμό ότι η χώρα βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας, ότι δεν υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις αν δεν καταβληθεί η δόση, ότι υπάρχουν "κόκκινες γραμμές" μόνο για τους πιστωτές, που παραμένουν ισχυρές και ανεξίτηλες, ενώ η αδύναμη Ελλάδα αναγκάζεται να σβήσει τις δικές της. 

Το οξύμωρο είναι ότι η "ανθιστάμενη" κυβέρνηση μετέφερε εις βάρος της κοινωνίας την πίεση που ασκούσαν οι πιστωτές. 
Δηλαδή εσωτερίκευε τον εκβιασμό και πρωτοστατούσε σ' αυτόν επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση ότι δρούσε ως κυβέρνηση των πιστωτών και υιοθετούσε την άποψη ότι η Ελλάδα είναι αποικία χρέους.
Τον τελευταίο καιρό βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα. 
Δεν είναι η απειλή της χρεοκοπίας που αναγκάζει την κυβέρνηση να συμφωνήσει τελικά με την τρόικα, αλλά η ψευδής επαγγελία του "success story", που κινδυνεύει, λέει, να χαθεί αν δεν  συνεχίσει η κυβέρνηση να συμπεριφέρεται ως καλός μαθητής έναντι της τρόικας και ως άκαρδος κηδεμόνας έναντι των πολιτών. 
Η επιχειρούμενη κατατρομοκράτηση των πολιτών βασίζεται τώρα στην προβολή τεχνητών παραδείσεων, που η απώλειά τους θα οδηγήσει τη χώρα, λένε, στα τάρταρα της Κολάσεως.

Η απαίτηση των πιστωτών, όπως φαίνεται και από τα μέτρα του ΟΟΣΑ, αφορά την υλοποίηση του σκληρού πυρήνα της εσωτερικής υποτίμησης, τα λεγόμενα διαρθρωτικά μέτρα, που δεν περιορίζονται στη σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά ανατρέπουν δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα. 
Η εξέλιξη αυτή προωθείται με τον γνωστό πραξικοπηματικό τρόπο διακυβέρνησης. 
Τώρα προβάλλεται η αξίωση η αντικοινωνική ανατροπή να καταστεί ισχυρότερη με νομοθετική ρύθμιση, ώστε να καταστεί δυσκολότερο το ξήλωμα των νεοφιλελεύθερων μέτρων όταν έρθει η Αριστερά στην κυβέρνηση. 
Όπως συνέβη με το θέμα των πλειστηριασμών, η τρόικα ζητεί η Βουλή να ψηφίσει τώρα τα μέτρα του ΟΟΣΑ, τα οποία θα εφαρμοστούν αργότερα. 
Η κλασική συνταγή των τετελεσμένων. 
Και η κυβέρνηση, ετοιμόρροπη πολιτικά, υποχωρεί, έτοιμη να εκβιάσει και πάλι τους πολίτες, αυτή τη φορά με το φάντασμα της πολιτικής αποσταθεροποίησης και την απειλή να χαθεί το περιβόητο "success story".

Η κοινωνία έχει δει πολλές φορές αυτό το έργο. 
Έχει βγάλει συμπεράσματα για τα αδιέξοδα του Μνημονίου. 
Δεν παραμυθιάζεται εύκολα, γιατί καθημερινά ζει ακόμη χειρότερες μέρες. 
Η άμεση προοπτική των εκλογών διαφοροποιεί όμως τη στάση της. 
Μπορεί οι πολίτες να είναι στο ίδιο έργο θεατές, αλλά αυτή τη φορά οι θεατές μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές και να χαλάσουν την άτεχνη παράσταση του μνημονιακού θιάσου.