Του φτιάχνουν... ηγετικό προφίλ

Στην αρχή ήταν το «με εντολή Σαμαρά», το οποίο όλοι οι απόστολοι του σαμαρισμού, έμπειροι όπως ο Μουρούτης, αλλά και νεοφώτιστοι και πιο φανατικοί, όπως ο Άδωνις, έβαζαν μπροστά από κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία. Όμως αυτό το «με εντολή» λοιδορήθηκε τόσο πολύ στα κοινωνικά δίκτυα, έγινε ανέκδοτο και πλάκα στα καφενεία, ώστε άρχισε σιγά - σιγά να αποσύρεται. Ακολούθησε μια περίοδος με τον Σαμαρά να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή του κυβερνητικού έργου, να αναδιατάσσει ακόμη και τα σχέδια πτήσης για να προσγειωθεί στην Κεφαλονιά, να τραβάει το αυτί >>>

αυτού του... παλιόπαιδου του Θεοχάρη, που τα έχει κάνει μαντάρα στο υπουργείο Οικονομικών, και να είναι ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών υπερασπιστής του πολίτη απέναντι στις αποφάσεις της... κυβέρνησής του. 

Όμως και αυτή η επικοινωνιακή τακτική άρχισε να προκαλεί θυμηδία και χρησιμοποιείται πια με μεγαλύτερη φειδώ και προσοχή.

Έτσι, τώρα αρχίζει να χτίζεται το προφίλ του μεταρρυθμιστή πρωθυπουργού, με δεδομένο ότι πρέπει κάπου να πατήσουν οι συνεργάτες του προκειμένου να συντηρήσουν τα αρχηγικά χαρακτηριστικά του, σε μια περίοδο που οι αυταπάτες του πλεονάσματος δοκιμάζονται σκληρά από τους δανειστές. 

Με δεδομένο ότι η κυβέρνηση μοιάζει εξαντλημένη και ασθμαίνουσα, το πολιτικό προσωπικό της Ν.Δ. είναι για τα μπάζα και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι, ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του επιχειρούν να πιαστούν από τις μεταρρυθμίσεις που τάχα ο ίδιος εισηγείται, προκειμένου να συντηρήσουν το ηγετικό προφίλ του.

Οι τελευταίες αποκαλύψεις για τη δράση των ΜΚΟ, σε συνδυασμό με την απόφαση του ίδιου να σταματήσει από τον Ιούλιο του 2012 κάθε χρηματοδότηση, δημιουργούν πολλές απορίες για το «τάιμινγκ». 

Η πιο αθώα προσέγγιση είναι ότι τώρα ωρίμασε ο έλεγχος από τις διωκτικές και δικαστικές αρχές και τώρα βγαίνουν ξανά στον αφρό οι υποθέσεις αυτές.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που εκτιμούν ότι επιχειρείται πολιτική εξουδετέρωση των παροπλισθέντων πρώην πρωθυπουργών Γιώργου Παπανδρέου και Κώστα Καραμανλή, που εσχάτως έχουν αρχίσει πάλι να δραστηριοποιούνται και ενδεχομένως να μετρούσαν τα «κόζια» για να βγουν στο προσκήνιο.

Ειδικά ο Παπανδρέου, στην πρόσφατη ομιλία του στους Έλληνες αποφοίτους του Χάρβαρντ στο Ζάππειο, επιχείρησε να... προσπεράσει τις ευθύνες του για την καταστροφή της χώρας με τα μνημόνια και το χάος με τις ΜΚΟ και να εμφανίσει μια μεταρρυθμιστική ατζέντα. 

Στην ομιλία του, δε, κατηγόρησε ευθέως τη συγκυβέρνηση ότι έχει εγκαταλείψει κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια και πρότεινε τη συγκρότηση ενός εθνικού συμβουλίου για τις αλλαγές που χρειάζεται η χώρα σε κλίμα διαλόγου και ηρεμίας.

Σχέδια επί χάρτου

Αναζητώντας λοιπόν απαντήσεις κι ένα νέο προφίλ τη στιγμή που τα... Ζάππεια αυτοϋπονομεύτηκαν από την προσήλωση στα μνημόνια, η επίκληση των μεταρρυθμίσεων είναι μονόδρομος. 

Η πρώτη βόμβα ήταν η επιβολή σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές, που μάλλον προκάλεσε μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που επιχείρησε να επιλύσει. 

Διότι, μπορεί μεν να απαλλάσσει τους συγκυβερνώντες από την πίεση για τη λίστα, ωστόσο προκαλεί εσωκομματικές αναταράξεις για τη συγκρότησή τους, ενώ είναι ορατός ο κίνδυνος τα «σταυροδοτημένα» σε μία Επικράτεια στελέχη να ψηλώσουν πολιτικά τόσο πολύ, ώστε να απειλήσουν.

Την περασμένη Κυριακή υπήρξε διαρροή στην «Καθημερινή» ότι ο μεταρρυθμιστής Σαμαράς σκέπτεται μια Βουλή 250 βουλευτών, με τη συγκρότηση μιας Γερουσίας 50 μελών. 

Όμως το σενάριο φαίνεται «να κόπηκε» από την απροθυμία του Ευάγγελου Βενιζέλου να στηρίξει δεύτερο νομοθετικό σώμα, όπως η Γερουσία. 

Έτσι επανήλθε το σενάριο για 200 βουλευτές, λες και όλο το βάρος στην οικονομία είναι οι 100 βουλευτές.

Αγνοώντας τις χωροταξικές, γεωγραφικές αλλά και πολιτικές ιδιαιτερότητες της χώρας, η πρόταση αυτή μοιάζει να μην έχει μελετηθεί πολύ και βεβαίως δεν φαίνεται να έχει τύχη να ψηφιστεί στη Βουλή. 

Προϋποθέτει δε τη χρήση ασυμβίβαστου – στα αμερικανικά πρότυπα, και μακριά από τα ευρωπαϊκά – μεταξύ βουλευτών και μελών του Υπουργικού Συμβουλίου. 

Όμως μια Βουλή 200 ατόμων προϋποθέτει βουλευτές αποκλειστικής απασχόλησης και δημιουργεί σοβαρές δυσχέρειες στην κοινοβουλευτική παρακολούθηση των μικρών κομμάτων, τα οποία μπορεί να βρεθούν να έχουν 5 ή 2 βουλευτές από 10 ή 8 που διαθέτουν σήμερα.

Εξυπακούεται ότι σε μια Βουλή 200 βουλευτών δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά τα τερατώδη μπόνους 50 βουλευτών στο πρώτο κόμμα, όπως υπάρχουν σήμερα: προϋποτίθεται η απλή και άδολη αναλογική. 

Η πρόταση λοιπόν έπεσε στον αέρα προφανώς για λόγους εντυπώσεων, αφού πολλοί εκτιμούν ότι, ακόμη κι αν μπει ως πρόταση στις υπό αναθεώρηση διατάξεις, δεν θα βρεθούν πολλοί βουλευτές έτοιμοι να «αυτοχειριαστούν».

Όπως ο... Μητσοτάκης

Στο πλαίσιο του μεταρρυθμιστικού οίστρου λοιπόν ακούγονται στους διαδρόμους και άλλες προτάσεις, όπως η ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό, πρόταση που διατύπωσε σε ανύποπτο χρόνο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αλλά συναντά την αντίδραση του ΠΑΣΟΚ. 

Ωστόσο οι πληροφορίες αναφέρουν ότι κάποια συζήτηση εξελίσσεται απλώς για την αναβάθμιση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας, ώστε να αποδυναμωθεί η πρωθυπουργοκεντρική τροχιά του πολιτεύματος, όπως εξελίχθηκε με τη συνταγματική μεταρρύθμιση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1985.

Πάντως, παρ’ ότι και η Ν.Δ. έχει συγκροτήσει επιτροπή και οι προσπάθειες να μας πείσουν για τον μεταρρυθμιστικό οίστρο του Σαμαρά έχουν ενταθεί, καμία νέα ιδέα, που να μπορεί πραγματικά να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, δεν έχει πέσει στο τραπέζι. 

Ακόμη και η ρηξικέλευθη ιδέα της κατάτμησης των εκλογικών περιφερειών και η διπλή κάλπη (κόμματος - υποψηφίου), όπως στο γερμανικό σύστημα, προσκρούει στην κάθετη άρνηση του ίδιου του Σαμαρά. 

Έτσι, καταλήγουμε στο ότι οι προτάσεις γίνονται απλώς για να γίνονται και η σχετική κουβέντα απλώς αποπροσανατολίζει σύμπασα την κοινωνία από τα καυτά προβλήματα...

 topontiki