Σπινιάρουν στο γάλα οι "υπεύθυνοι αντάρτες"…

Συνήθεια έχουν καταντήσει τα «αντάρτικα» στο ελληνικό κοινοβούλιο, τα οποία λήγουν άδοξα για όσους βουλευτές της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι τα επιχειρούν κάθε λίγο και λιγάκι. Αυτή τη φορά όμως μια κουβέντα των δύο πολιτικών «ηγετών» των κομμάτων – απομειναριών ήταν αρκετή για να πειστούν εκ νέου τα καλοαναθρεμμένα «ανταρτόπουλα». Ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, έδωσε το σήμα για «υπευθυνότητα», ενώ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος, τα έθεσε «όλα υπό έλεγχο» και με αυτόν τον «μαγικό» τρόπο λύθηκε η κυβερνητική κρίση του γάλακτος. >>>
 



  

Η αλήθεια είναι ότι όταν έχουν προηγηθεί τοποθετήσεις πολιτικών τεράστιου βεληνεκούς, όπως εκείνη του υπουργού Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, αλλά και της εκπροσώπου της ΝΔ, Άννας – Μισέλ Ασημακοπούλου, οι οποίοι πρόλαβαν και μίλησαν για «υπευθυνότητα» και για «ξεπέταγμα» του μικρού θέματος του γάλακτος, είναι δύσκολο για τον Αντώνη Σαμαρά να μην επαναλάβει τα ίδια και να μη λύσει στο άψε – σβήσε την κυβερνητική κρίση για το γάλα. 
Άλλωστε η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έδωσε τους τελευταίους μήνες μεγάλη «μάχη» με τους εκπροσώπους των δανειστών και κατήγαγε μια «περιφανή νίκη» κατορθώνοντας να υιοθετήσει το 150% της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ. 
Δεν είπε δηλαδή απλώς το τετριμμένο «ΝΑΙ σε όλα» στην τρόικα, 
αλλά είπε και πολλά ακόμα «ΝΑΙ» με δική της βούληση. 
Τι πιο εντυπωσιακό και «υπεύθυνο» από τη χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών που γνώρισε ποτέ τούτος ο τόπος;

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και τα δύο κόμματα – απολιθώματα, τα οποία δεν θυμίζουν σε τίποτα το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ του παρελθόντος, είναι σε προφανή αναντιστοιχία με την λαϊκή βούληση. 

Πρόκειται για μια κυβέρνηση η οποία υπηρετεί στο ακέραιο τα συμφέροντα των δανειστών, αλλά και εκείνα της ντόπιας βλαχομπαρόκ ολιγαρχίας. 

Αν κάποιος συνυπολογίσει και τις πρόσφατες δηλώσεις του υφυπουργού Μεταφορών της κυβέρνησης Σαμαρά, Μιχάλη Παπαδόπουλου ότι «Η τρόικα υπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα», χωρίς μάλιστα να απομακρυνθεί άμεσα από τη θέση του, αυτό καταδεικνύει περίτρανα το πόσο επικίνδυνη είναι η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου για τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα.

Το πιο αποκρουστικό θέαμα βέβαια είναι οι κοινοβουλευτικές ομάδες της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα όσοι εμφανίζονται ως «αντάρτες», δηλώνοντας ότι θα καταψηφίσουν κάποιες «αθώες» διατάξεις σε σχέση με το «ΝΑΙ σε όλα» τα καταστροφικά Μνημόνια, τα οποία έχουν ισοπεδώσει τη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.  

Η κυβέρνηση Σαμαρά, ενόψει της διπλής εκλογικής μάχης της Άνοιξης μοιάζει να θέλει να εφαρμόσει τον νόμο της σιωπής και να φτάσει μέχρι τον Μάιο μοιράζοντας «καθρεφτάκια» στους «ιθαγενείς», χτυπώντας τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες έχουν απομείνει να υπηρετούν την αξιοπρέπεια και τον έντιμο συνδικαλισμό και να παραδίδουν μαθήματα στις διαλυμένες και αλωμένες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.

Σε αυτά τα πλαίσια, είναι «φυσιολογικό», όπως άλλωστε και η σημερινή Ελλάδα της κυβέρνησης Σαμαρά είναι μια «φυσιολογική» χώρα, να βγαίνει ο πρωθυπουργός και να δηλώνει αμέσως μετά τη σύγκληση του κυβερνητικού συμβουλίου, η οποία έγινε για να «μαζευτούν» οι «αντάρτες», ότι «Οι βουλευτές μας είναι υπεύθυνοι». 

Ο Αντώνης Σαμαράς είπε και άλλα όμως. 

Τόνισε ότι «Μετά από επτά μήνες διαπραγμάτευσης πετύχαμε μία συμφωνία που κάνει το μεγάλο βήμα μπροστά. Πρώτα απ' όλα αναγνωρίστηκαν όλες οι επιτυχίες της χώρας. Μετά δεν θα υπάρχουν νέα μέτρα λιτότητας. Τελείωσε αυτό. Και κυρίως κρατήθηκαν άθικτες όλες οι κόκκινες γραμμές που τους είχαμε βάλει», για να προσθέσει αποτελειώνοντας την κοινή λογική ότι «Θα ακολουθήσει τώρα η έξοδός μας στις αγορές, μετά η συζήτηση για το χρέος. Και έτσι μόνον αρχίζουμε πια, οριστικά, να βγαίνουμε από την κρίση και από τα μνημόνια. Αυτό και μόνο μετράει σήμερα. Και αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει».

Κοντολογίς, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αλλά και οι αποκρουστικές κοινοβουλευτικές τους ομάδες, πιστοί στις μνημονιακές τους δεσμεύσεις έναντι του Βερολίνου, αλλά και εφαρμόζοντας πολιτικές της δεκαετίας του 1950 – 1960, δείχνουν αποφασισμένοι να οδηγήσουν τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή με ότι αυτό συνεπάγεται. 

Πλέον οι δημοκρατικές – προοδευτικές δυνάμεις του τόπου καλούνται να δώσουν την απάντησή τους όχι πια στα τηλεπαράθυρα απέναντι σε θλιβερούς εκπροσώπους της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και των παπαγάλων της πτωχευμένης μιντιοκρατίας. 

Η μόνη απάντηση που μπορεί πια να δοθεί, στα πλαίσια μιας Δημοκρατίας, είναι στις κάλπες της Άνοιξης αρχικά, αλλά και σε εκείνες των βουλευτικών εκλογών, οι οποίες οφείλουν να διεξαχθούν όσο το δυνατό ταχύτερα, προκειμένου να εξακολουθεί να υπάρχει χώρα. Αυτή είναι η ύψιστη προτεραιότητα.

Ο πολιτικός αφανισμός των κομμάτων – απομειναριών της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ καθίσταται πλέον εθνική ανάγκη, η δημοκρατική ανατροπή, μέσω εκλογών, αυτής της κυβέρνησης θεωρείται ως προαπαιτούμενο πραγματικής σωτηρίας της κοινωνίας και της χώρας. 

Αυτό που οφείλουν να κατανοήσουν οι περισσότεροι είναι ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει υποθετικά από μια εθνική περιπέτεια, αλλά βρίσκεται ήδη μέσα σε αυτή με τις συνέπειες, αν συνεχίσει να ακολουθείται αυτή η «πολιτική», να είναι απρόβλεπτες. 

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως μια κυβέρνηση, η οποία θα υπηρετήσει τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα προτού να είναι πολύ αργά πια. 

Τελεία, παράγραφος…

 του Κώστα Καπνίση 

periodista