Εν τούτω ...νίλα

Στάθης στον eniko

"δωσ' και μένα ...μπάρμπα" !

Πού είναι τα 3 δισ. (ω, ναι, 3 δισ.) πλεόνασμα που θα μοίραζε ο κ. Πρωθυπουργός σε ορισμένα (μην ξεχνιόμαστε) απ’ τα θύματα της πολιτικής του; Πεντακόσια εκατομμύρια του τα έκαμαν οι Τροϊκανοί (ή μήπως 400;) - κι αν τα μοιράσει κι αυτά! Διότι, αν είναι για καλό, συμβαίνει το 10% όσων ανακοινώνει κάθε φορά η κυβέρνηση, αλλά αν είναι για κακό συμβαίνει το 1.000% και το 10.000% όσων δεν ανακοινώνει. Επί μακρόν το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος ανεβοκατέβαινε όπως ο υδράργυρος στο θερμόμετρο που μετράει τα ψέματα, μια κακόγουστη κολοκυθιά, είναι 600 εκατ., όχι 870 εκατ., αλλά αν είναι 1,5 δισ., μήπως είναι 3 δισ.;  Κακόγουστο, >>>

θλιβερό και θανάσιμο, αλλά τοιαύτα έχομεν ανδρείκελα.

Εν τέλει, μετά βαΐων (της δεκάρας) και κλάδων (της κατάρας) ο κ. Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι το κράτος θα πληρώσει 1 δισ. απ’ τα πολλά δισ. που χρωστάει - ίδωμεν πόσα, πότε και σε ποιους,

ενώ σε ελάχιστους απ’ όσους ξεπάτωσε τη ζωή, θα τους πετάξει ένα ξεροκόμματο κάποιων δεκάδων ευρώ (αν το κάνει) για να τους εξαγοράσει, φθάνοντας έτσι στο

τελευταίο σκαλί του εξευτελισμού όλων μας. Περάστε, κόσμε, η κυβέρνηση δίνει 10 ευρώ για τη δουλειά που σας έκλεψε, τον μισθό που σας πετσόκοψε

και θα σας πετσοκόψει κι άλλο,

για τους φόρους, για τα μαγαζιά που κλείνουν, για τα σπίτια που θα κατασχεθούν, πάρτε 10 ευρώ, όχι όλοι, μη σκοτώνεστε, οι ετοιμοθάνατοι.

Πανηγύριζε χθες στο «διάγγελμά του» ο κ. Σαμαράς σαν βρεγμένη γάτα και απευθυνόταν στους δυσπραγούντες απ’ την πολιτική του με πονηριές

κουτοπονηριές

και βεγγαλικά που έσκαγαν στους χάσκοντες απ’ την αηδία τους ουρανούς σαν μικρές πορδίτσες.

Ετσι θα απευθύνεται στο εξής στα θύματά της η κυβέρνηση έως τις εκλογές, με κακομοιριές φανταχτερά τυλιγμένες στις ψευτιές των καθεστωτικών ΜΜΕ, με τον Διάβολο κρυμμένον στις λεπτομέρειες όσων έχει συμφωνήσει, με

αποκρύψεις, αστερίσκους, παγίδες και ψιλά γράμματα, όλα συσκευασμένα στην εντέλεια της προπαγάνδας. Οι απολύσεις, το ξέσχισμα (ακόμα περισσότερο) του κατώτατου μισθού, όλα έχουν συμφωνηθεί, αλλά θα ανακοινωθούν μετά τις εκλογές αν η Διαπλοκοδιαφθορά ξαναπιάσει κορόιδο το αναγκαίο εκείνο ποσοστό των πολιτών που θα κρατήσει τη χώρα χειροπόδαρα δεμένη στον τάφο της.

Τις επόμενες μέρες θα πλημμυρίσουν τα πάνελ από Νεοδημοκράτες και Πασόκιους που θα λένε όλοι μαζί το ποίημά τους με ξεδιάντροπη επιμονή:

πετύχαμε πλεόνασμα

βγαίνουμε στις αγορές

δεν έρχεται τρίτο μνημόνιο.

Καμμιά σημασία δεν θα έχει ότι το ποίημα αυτό το έχουν ξαναπεί πολλές φορές. Ούτε ότι η διάψευσή τους κάθε φορά άφηνε πίσω της περισσότερες εκατόμβες (επί χιλιάδες) θυμάτων. 

Καμμιά σημασία δεν θα έχει ότι θα ξεσχίσουν πάλι το Σύνταγμα για να περάσουν όλον αυτόν τον οχετό υποτέλειας με ένα νομοσχέδιο του ενός άρθρου, όλα θα γίνουν όπως γίνονται απ’ το 2010

με ψέματα, εκβιασμούς, διλήμματα, απειλές, τρομοκρατία, καταστολή.

Λες και απευθύνονται σε λοβοτομημένους ή λωτοφάγους.

Σε δέκα μέρες, λέει, θα ξέρουμε τι συμφωνήθηκε χθες! Γιατί σε δέκα μέρες; Και θα τα μάθουμε όλα; Ετσι, με μικρές απατεωνιές θα προσπαθήσουν να φθάσουν ώς τις εκλογές, για να συνεχίσουν, αν δεν συντριβούν, ύστερα τις μεγάλες.

Και είναι δύσκολο να συντριβούν.

Διότι τους υποστηρίζουν θεοί και δαίμονες.

Είναι πολλά τα λεφτά, αξίζει πολλά η Ελλάδα, δεν θα την αφήσουν εύκολα τα κοράκια που έχουν χώσει τα νύχια τους στο σώμα της. 

Τα ΜΜΕ της διαπλοκής τα δίνουν όλα: «ανεξάρτητοι» δημοσιογράφοι που παθαίνουν 40 πυρετό απ’ την αγωνία τους που ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν έχει ξεκάθαρες θέσεις», καθώς λένε, χαϊδεύουν με στοργή το Ποτάμι του Σταύρου μπας και αποκτήσει.  

Οχι

μόνον θέσεις, αλλά ιδεολογία, πρόγραμμα. (Με την ευκαιρία, πρώτη φορά βλέπω κόμμα με Πολιτικό Γραφείο τον αρχηγό του. Με Κεντρική Επιτροπή τον αρχηγό του. Με καταστατικό, μέλη, οργανώσεις βάσης τον αρχηγό του. Μόνο στα οικονομικά, αν πιστέψουμε τον κ. Δήμου [οπαδό του αρχηγού του], αυτό το κόμμα διαθέτει κι άλλα πρόσωπα, κάποιους «ξένους χρηματοδότες». 

Σε όλα τα υπόλοιπα, το εν λόγω κόμμα είναι ο αρχηγός του και οι δύο κάμερες που τον ακολουθούν).

Εχει ξεπέσει πολύ το πράγμα. 

Ακόμα και αυτός ο ίδιος ο εκφυλισμός της δημοκρατίας γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία: η ΔΗΜΑΡ, απ’ τις πολλές κωλοτούμπες του κυρ Φώτη πάει για ποσοστά Καρατζαφέρη. 

Οι μεταμορφώσεις του ΠΑΣΟΚ σε ελιά, 58 και δεν συμμαζεύεται αποτυγχάνουν, όπως αποτύγχανε η λαίδη Μάκβεθ να πλύνει το αίμα απ’ τα χέρια της. 

Το ΚΚΕ έχει υποβαθμίσει τον εαυτόν του στον ρόλο του κεκράκτη εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, που, όπως λέει, εξαπατά τον λαό, είναι ο δεύτερος πόλος του συστήματος, και λοιπά ανάξια για κομμουνιστές.

Σ’ αυτές τις εκλογές οι πολίτες πρέπει να σκεφτούν καλά. Ψηφίζουν για τη ζωή τους.

Αυτά τα κόμματα που υποστήριξαν τις πολιτικές που έφεραν την καταστροφή

τώρα υποστηρίζουν την καταστροφή.

Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Ποια είναι τα κόμματα αυτά; 

Η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και όλες οι μεταμορφώσεις του, Ελιά, 58, Ποτάμι (διότι και ο Σταύρος Σημιτογιωργάκηδες υποστήριζε και μνημόνια υποστηρίζει) συν η ΔΗΜΑΡ. 

Διότι την κρίσιμη στιγμή, έβαλε πλάτη στο έγκλημα κι ας μην τραυλίζει τώρα φούμαρα.

Ποια κόμματα είναι αθώα του αίματος; 

ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, οι ΑΝΕΛ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

Πόσοι καλοί άνθρωποι υποστηρίζουν αυτά τα κόμματα και θέλουν μια Ελλάδα ελεύθερη και δημοκρατική;  

Εκατομμύρια! 

Που θα μετρηθούν στις εκλογές. 

Εχουν μεταξύ τους ιδεολογικές διαφορές; 

Τεράστιες, μεγάλες ή πιο μικρές. 

Τι τους ενώνει; 

Το σταμάτημα της καταστροφής. 

Κατ’ αρχήν, και βλέπουμε. 

Απ’ αυτά τα εκατομμύρια των καλών ανθρώπων μπορεί να σχηματισθεί η κυβέρνηση εθνικής κοινωνικής και λαϊκής σωτηρίας που έχει ανάγκη η Ελλάδα. 

Και η Ευρώπη. Για να αλλάξει ή να διαλυθεί. 

Αν τώρα μέσα στα εκατομμύρια των καλών ανθρώπων υπάρχουν κι ορισμένοι επίσης καλοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι έτσι δεν σταματάει η καταστροφή, ας μη συμμετάσχουν. Φθάνουν και περισσεύουν όλοι οι άλλοι. 

Αυτοί που θα πάρουν την ευθύνη να αγωνισθούν. Και μάλιστα όχι για να πέσουν, αλλά για να νικήσουν.

Διότι ο καλός πολίτης μπορεί να ’χει στη σημαία του εκείνους που φύλαξαν Θερμοπύλες, αλλά στη μάχη πάει για να νικήσει επιτέλους η Αχαϊκή Συμπολιτεία κι όχι για να ηττηθεί.

Και σ’ αυτό ακριβώς βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα του καλού πολίτη, των εκατομμυρίων καλών ανθρώπων που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα. Εδώ βαράνε όλα τα σφυριά των κομμάτων της διαπλοκής και της υποτέλειας, εδώ βαράνε τα καθεστωτικά ΜΜΕ: στο να μας αποστερήσουν τον ενθουσιασμό, την ελπίδα, στο να φθάσουμε στην κάλπη με κρύα καρδιά.

Αυτά είναι τα όπλα τους: η εξαπάτηση και η αποθάρρυνση. Εξαπάτηση για όλα τα μέτρα που έχουν πάρει έως τώρα, αποθάρρυνση ότι μπορούμε να τα ανατρέψουμε.

Αν όμως ο λαός πεισθεί απ’ τα κόμματα που σέβονται τη ζωή του ότι μπορεί να πάρει ο ίδιος τη ζωή του στα χέρια του, όλα θα αλλάξουν. Κι αυτό δεν είναι μόνον ένα ιστορικό στοίχημα, αλλά μια ανάγκη. Διότι

δεν γίνεται ένας στους πέντε Ελληνες να μην τρώει ή να υποσιτίζεται, ένας στους τρεις να ’ναι άνεργος, ένα στα δύο μαγαζιά που έχουν απομείνει να πηγαίνει για λουκέτο, δεν γίνεται να χρηματοδοτούμε τις τράπεζες και (με τα λεφτά μας) να μας παίρνουν τα σπίτια, δεν γίνεται να πληρώνουμε τους φόρους των φοροφυγάδων, δεν γίνεται να βουτάνε οι Δυνατοί, ντόπιοι και ξένοι, ενέργεια, πόρους, υποδομές, γη, πλούτο, δεν γίνεται η Ελλάδα να μην έχει μέλλον, να φεύγουν οι νέοι της στα ξένα και να μην κάνουν παιδιά οι ερωτευμένοι. Δεν

γίνεται να μας κυβερνούν κλόουν και ανδρείκελα, που πανηγυρίζουν κάθε φορά το όλο και πιο βαθύ σκλάβωμα της πατρίδας, δεν γίνεται! Δεν μας αξίζει.

Η Μεγάλη Υφεση του 1929 κράτησε έως το 1933. 

Εδώ, αρχής γενομένης το 2010 (χωρίς τα προεόρτια) πάμε για το 2018 ή το 2030. 

Ως τότε πολλοί από μας θα έχουν πεθάνει και η Ελλάδα θα έχει γίνει βόθρος. 

Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν τώρα και η Αριστερά πρέπει να τα καταφέρει τώρα. 

Πρέπει να βγάλει τον λαό απ’ την παγίδα της απελπισίας, που εντέχνως δημιουργούν γύρω του τα καθεστωτικά κόμματα και τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης με τον πιο απλό και ισχυρό τρόπο: 

το Πρόγραμμα και τη συμπεριφορά της.