Σαν πήρα έναν κατήφορο, στην άκρη στο Ποτάμι

Ιδρυτική Συνδιάσκεψη στο "Ποτάμι"

του Γ. Ανανδρανιστάκη 

Τόσο μελάνι, τόσα γελοία ρεπορτάζ στα "Νέα", τόσες υπέροχες δημοσκοπήσεις, τόσα ξενύχτια του Πρετεντέρη, για να δείξει τις υπέροχες δημοσκοπήσεις, τόση πίκρα, τόση δίψα, τόσος πόνος και μια θάλασσα ερημιά, όλα τούτα για να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ ο Λοβέρδος και ο Μπίστης. Κρίμα τα έξοδα δηλαδή. Με δυο κιλά κοκορέτσι στα βλάχικα της Βάρης κι ένα γιαούρτι από τσανάκα για επιδόρπιο, θα γύριζαν και οι δύο τρεχαπετάμενοι στο μαντρί του Ευάγγελου. Τέλος πάντων, μπορεί η "Ελιά" των 58 να έζησε λιγότερο κι από κατσίκι που μπήκε κατά λάθος στην αυλή του Πάγκαλου, στα έξι δευτερόλεπτα υπολογίζεται το προσδόκιμο, άφησε όμως ξοπίσω της >>>

πράγματα σπουδαία. 

Η κίνηση των "58" μάς άφησε πρωτίστως το «Θαύμα του Ακροπόλ», του θεάτρου που φιλοξένησε τρεις χιλιάδες ανθρώπους, ενώ χωράει μόνο οκτακόσιους, εκτός αν πρόκειται για Κινέζους ακροβάτες, που ανεβαίνουν τρεις - τρεις ο ένας στον ώμο του άλλου. 

Κινέζους δεν είχε το «Ακροπόλ», οπότε πρόκειται σίγουρα για θαύμα εφάμιλλο του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων από τον Κύριο ημών - άλλος πολλαπλασιάζει άρτους, άλλος πολλαπλασιάζει πασόκους, ο καθένας δουλεύει με όποιο υλικό έχει πρόχειρο.

Η κίνηση των "58" έδωσε τη δυνατότητα στον Μπίστη να πραγματοποιήσει την ταχύτερη διάσπαση της καριέρας του. 
Μέσα σε τρεις μήνες έφυγε από τη ΔΗΜ.ΑΡ., έφτιαξε κόμμα, διέσπασε κόμμα, επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ που είχε διασπάσει παλαιά, είναι ο Γιουσέιν Μπολτ των διασπάσεων. 
Τώρα απομένει το τελικό και πλέον εφιαλτικό στάδιο: 
Ο Μπίστης, γνωστός και ως Δημόκριτος, θα αυτοδιασπαστεί σε δύο άτομα, τα δύο σε τέσσερα, τα τέσσερα σε οκτώ, ώσπου να γεμίσουμε με εκατομμύρια μικρούς Μπίστηδες, που θα μπιστάνε ολόγυρα, σαν μπαλάκια του πινγκ-πονγκ.

Στον ελάχιστο χρόνο τους επί της Γης, οι "58" πρόλαβαν να ρεζιλέψουν τον ΔΟΛ, που τους πήρε στις πλάτες του, τους εμφάνισε ως σωτήρες του έθνους, τους προξένεψε στον ελληνικό λαό, όπως προξένευε ο Αυλωνίτης την Βασιλειάδου στον Ρίζο, τους πήγε στο 17%, τους πήγε στο 40% και στο τέλος έμεινε με την "Ελιά" του Βενιζέλου, του Λοβέρδου, του Μπίστη και του Μόσιαλου. 
Αυτό δεν είναι "Ελιά", αυτό είναι κυπαρίσσι και ούτε καν από τα κυριλέ του Πρώτου Νεκροταφείου. 
Του Τρίτου και πολύ τους πέφτει.

Τι να κάνουμε, χάσαμε την "Ελιά", βρήκαμε όμως «Το Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη, που είδε μπροστά του την Παναγιά να κρατάει τον Τίμιο Σταυρό και να του λέει «Τίμιε Σταύρε, σώσε την Ελλάδα». 
Παλαιά αυτό το λέγαμε πετριά, δεν βαριέσαι όμως, καθείς και τα όπλα του. 
Εμένα πάντως ο τίτλος «Ποτάμι» μου φαίνεται λιγουλάκι απειλητικός. 
Φαντάζομαι ορδές αφηνιασμένων νεοφιλελέδων -Protagon, MEGA, Athens Voice, Lifo- να ροβολάνε με πατίνια από τα βόρεια προάστια, να παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους και στο τέλος να εκβάλουν ορμητικά στον Ναυτικό Όμιλο του Φαλήρου για ένα μοχίτο.