Πρωτογενές πλεόνασμα αστυνομικής βίας

Ένα από τα πρώτα πράγματα που διδάσκεται κανείς από την οικογένειά του, αν έχει μεγαλώσει με στοιχειώδεις αρχές, είναι πως στο σχολείο σεβόμαστε πρώτα τις καθαρίστριες και μετά τους δασκάλους. Ανάλογα και το σπίτι βέβαια, αργότερα μαθαίνουμε ότι δεν χτυπάμε κάποιον που δεν μας έχει κάνει κακό ή δεν μας έχει επιτεθεί πρώτος. Σε άλλα σπίτια, πάλι, υπάρχει και η σκέτη προτροπή: «δεν χτυπάμε γυναίκες». 
Και εκεί που νομίζεις ότι, τουλάχιστον τους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς τους έχεις διδάξει στο παιδί σου, τα φέρνει έτσι η μοίρα, γίνεται μεγαλόσχημος πολιτικός μιας νεοφιλελεύθερης παράταξης, ή τηλεδημοσιογράφος, ή >>>




έστω ένας απλός φιλελεύθερος σχολιαστής των σόσιαλ μίντια, και όχι απλώς δεν αντιδρά όταν βλέπει να καταγράφεται στην ελληνική κοινωνία αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα ξύλου και αστυνομικής βίας, αλλά με τον τρόπο του επικροτεί.

Πόσες και πόσες φορές έχετε ακούσει διάφορους νεοφιλελεύθερους πανελίστες να καταδικάζουν με απίστευτη ευκολία όσους δεν συμφωνούν μαζί τους; 
Πόσες φορές έχετε ακούσει στους τηλεοπτικούς δέκτες σας τα στελέχη της κυβέρνησης να καταδικάζουν τη βία από όπου κι α προέρχεται; 
Πόσο επιλεκτική είναι όμως η ευαισθησία τους! 
Γιατί, άραγε, δεν έχουν την ίδια αντίδραση όταν βλέπουν τα ΜΑΤ να χτυπούν γυναίκες που είναι στην ηλικία των μανάδων μας, επειδή παλεύουν με αξιοπρέπεια για τη ζωή τους;

Ξύλο, αστυνομία, λιμενικό, πνιγμοί μεταναστών, παραποιημένες καταθέσεις, καθυστερημένη ή καθόλου απόδοση δικαιοσύνης. 
Το δόγμα «νόμος και τάξη» του Σαμαρά. 
Κανένας νόμος δεν λέει βαράτε στο ψαχνό τους διαδηλωτές με ανάποδα γκλομπ, καμία διάταξη δεν λέει στις ομάδες των αστυνομικών να προβοκάρουν διαδηλωτές για να προκληθεί φασαρία, καμία λογική δεν επιτάσσει να κλωτσούν και να σέρνουν απολυμένες καθαρίστριες ή να πνίγουν μετανάστες στα χωρικά μας ύδατα!

Και όμως, δεν βρέθηκε ούτε ένας πολιτικός της συγκυβέρνησης να καταδικάσει τα αίσχη που κατά καιρούς διαπράττονται από την αστυνομία ή το λιμενικό σώμα. 
Αντ’ αυτού, ο Τ. Μπαλτάκος ετοιμάζει νομοθετική παρέμβαση προκειμένου να απελαύνονται όσοι μετανάστες καταγγέλλουν ότι κακοποιήθηκαν από αστυνομικούς, ενώ παράλληλα το κράτος ουσιαστικά κλείνει το μάτι στα σώματα ασφαλείας, προεκλογικά, με την επιστροφή χρημάτων από το υποτιθέμενο πρωτογενές πλεόνασμα.

«Μη φοβάσαι τον πλούσιο, τον γιο της πλύστρας να φοβάσαι», έχει πει κάποτε ο Βλαντιμίρ Λένιν. 
Είναι απολύτως λογικό να μιλάει για τον γιο της πλύστρας: 
Ούτε αυτός θα φανταζόταν ότι θα υπήρχε «ευνομούμενο» κράτος δυτικού τύπου που εν έτει 2014 θα χτυπούσε με τα συντεταγμένα όργανά του τις «πλύστρες» που, σε αντίθεση με την κοιμώμενη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, μάχονται καθημερινά…

  Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος 

 unfollow