του Γ. Ανανδρανιστάκη
"Τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, τα οποία δημιουργήθηκαν από την 1/1/2013 και παρέμειναν ανεξόφλητα μέχρι 31/1/2014 ανέρχονταν σε 10,098 δισ. ευρώ. Οι οφειλέτες των χρεών αυτών ανέρχονταν στο τέλος Ιανουαρίου 2014 σε 2.653.032". Θα μπορούσε να είχε γραφτεί σε στυλ αρχαίας τραγωδίας, ωιμέ ο τάλας και τα λοιπά. Η γενική γραμματεία εσόδων του ΥΠΟΙΚ ωστόσο κατέφυγε στην γραφειοκρατική ορολογία, για να περιγράψει το μέγιστο δράμα των ημερών, την ατομική χρεωκοπία εκατομμυρίων ελλήνων, που καθίστανται αυτομάτως όμηροι >>>




του κράτους.

Μέσα σε δεκατρείς μήνες, από τις 1/1/2013, μέχρι την 31/1/2014, 2,65 εκατομμύρια φορολογούμενοι φορτώθηκαν με πρόσθετα χρέη 10 δισεκατομμυρίων ευρώ. 
Ήταν η περίοδος του success story, της ανάταξης της οικονομίας, του φωτός που αχνοφαίνεται στο βάθος του τούνελ. 

Καταθέσεις βγήκαν από τις τράπεζες για να πληρωθεί η εφορία, μισθοί και συντάξεις κατασχέθηκαν με το έτσι θέλω, γίνανε ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων κι όμως τα ληξιπρόθεσμα χρέη αυξήθηκαν κατά 10 δισ., φτάνοντας αισίως τα 62,5 δισεκατομμύρια.
Βάλε και τα χρέη προς το ΙΚΑ και τον ΟΑΕΕ, η μισή Ελλάδα χρωστάει στο κράτος του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Στουρνάρα. 
Είναι επικίνδυνο πράγμα να χρωστάς στο κράτος του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Στουρνάρα. 
Κινδυνεύεις να φυλακιστείς για χρέη που ξεπερνούν τα 5.000 ευρώ και είναι πολύ εύκολο να βρεθείς με χρέος 5.000 ευρώ, ιδίως τώρα που οι προσαυξήσεις έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. 
Είναι πολύ εύκολο να βρεθείς στην φυλακή, ρωτήστε και την 70χρονη καρδιοπαθή, την προσφάτως εγχειρισμένη, που πέρασε ένα βράδυ στο κρατητήριο, επειδή χρωστούσε κάτι παραπάνω από 5.0000 ευρώ στην εφορία κι αυτά από προσαυξήσεις.

Κι αν γλιτώσεις τη φυλακή, κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου, ακόμη και την πρώτη κατοικία. 
Δεν υπάρχει καμία προστασία της πρώτης κατοικίας για χρέη προς το δημόσιο, σε πετάνε έξω εν ριπή οφθαλμού, δεκάδες οι πλειστηριασμοί κάθε μέρα. 
Κι αν γλιτώσεις το σπίτι σου, είναι δύσκολο να γλιτώσεις το περιεχόμενό του, ενός δυστυχή του κατέσχεσαν ένα σκαμπό για χρέος τριακοσίων ευρώ.
Και το σκαμπό πάει στο καλό, αν παραστεί ανάγκη, κάθεσαι με το πάτωμα. 
Το θέμα είναι να μη σου πάρουν από το λογαριασμό το μισθό, τη σύνταξη, ακόμη και το επίδομα ανεργίας, το οποίο είναι ακατάσχετο, μέχρι να κατασχεθεί και να πάψει να είναι. 

Κοντά στα 700 εκατομμύρια έχουν κατασχεθεί το τελευταίο εξάμηνο κι αυτό πριν από τη νέα παρέμβαση του ΥΠΟΙΚ που καθιστά τις κατασχέσεις ακόμη πιο εύκολες. 
Χωρίς προειδοποίηση, χωρίς μια τελευταία ευκαιρία, μέσα σε 16 ημέρες ανοίγουν μονομερώς το λογαριασμό σου και αρπάζουν ό, τι έχει απομείνει.
Μείωσαν το εισόδημα, αύξησαν τους φόρους επί του μειωμένου εισοδήματος, ιδού οι 2,6 εκατομμύρια νέοι οφειλέτες μέσα σε ένα χρόνο. 
Κάπως έτσι στήνεται το σκηνικό του τρόμου, κάπως έτσι γινόμαστε κοινωνία οφειλετών, αν βάλεις και τα δάνεια των τραπεζών, σχεδόν όλοι χρωστάμε κάπως. 
Οφειλέτες εις διπλούν, γραπωμένοι στη μέγγενη του δημόσιου χρέους που έχει πέσει στα κεφάλια μας, πατημένοι κάτω από τα ιδιωτικά χρέη, ζούμε σε συνθήκες αέναου τρόμου- σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, το 32% του πληθυσμού ζει με την αγωνία ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να χάσει το σπίτι του.
Το δράμα μας είναι διπλό, ζούμε σε αποικία χρέους, όντας αποικίες χρέους και οι ίδιοι. 
Μπράβο μας.