Ποσοστό τεράστιο για μια κοινωνία που έχει υποστεί τα πάνδεινα, δικαιολογημένο ωστόσο, διότι δεν έχουν υποστεί όλοι τα πάνδεινα. 
Άλλοι έχουν χάσει ελάχιστα, άλλοι τίποτα, άλλοι, λίγοι αυτοί, έχουν κερδίσει από τα Μνημόνια και την κρίση. 
Υπάρχουν και οι ιδεολογικές αγκυλώσεις, η τυφλή πίστη στο γκουβέρνο, όποιο κι αν είναι αυτό, ο σχεδόν μεταφυσικός θαυμασμός για τους ξένους, που θα έρθουν ως απελευθερωτές να μας βγάλουν από τη μιζέρια της ψωροκώσταινας. 
Είναι μεγάλο το 24%, ωστόσο είναι καθαρά μειοψηφικό
Απέναντί του υπάρχει το συμπαγές 70%-75% που δεν θέλει τη Μέρκελ, το Μνημόνιο, τα μέτρα, ανεξαρτήτως πώς τοποθετείται πολιτικά.

Το σωστό και το δίκαιο θα ήταν αυτή η αναλογία, το 75%-25%, να αντιστοιχεί κατά κάποιον τρόπο και στον δημόσιο λόγο που εκπέμπεται από τα μίντια και τους εν γένει διαμορφωτές της κοινής γνώμης
Αμ δε. Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. 
Αν κάποιος ξένος επισκεφθεί την Ελλάδα και ενημερωθεί από τις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις, θα σχηματίσει την εντύπωση ότι σύμπας ο ελληνικός λαός συναινεί με την εφαρμοζόμενη πολιτική, ότι τρέφει απεριόριστη ευγνωμοσύνη για εκείνους που τον έσωσαν. 
Αν μάλιστα ο ξένος ήταν η Μέρκελ, θα αγαλλιούσε τα μέγιστα, θα νόμιζε ότι οι Έλληνες είναι έτοιμοι να την υποδεχτούν, όπως υποδέχτηκαν οι ισραηλίτες τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα. 
Υπάρχει και πλήθος πόλων όνου, προθυμότατοι να τους καβαλήσει η καγκελάριος.

Αν η Pulse επέκτεινε κατά τι το δείγμα της δημοσκόπησης, θα είχαμε τα εξής αποτελέσματα, ως προς τη συμπάθεια για την κ. Μέρκελ: 
Στις εφημερίδες θα έπαιρνε λίγο πάνω από 70%, 
στα ραδιόφωνα κοντά στο 80%, 
στην τηλεόραση θα ξεπερνούσε το 90%. 
Κι αν μέτραγαν ειδικότερα το Μega και ο ΣΚΑΪ, 
ο θαυμασμός για τη Μέρκελ θα άγγιζε το 99%, 
μια μονάδα κάτω από το 100% που πήρε στις εκλογές ο φωτισμένος ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν. 
Που δοξασμένο να είναι το όνομά του.