Κυβέρνηση, πελατειακού κράτους: Δίνει γραμμάτια, παίρνει μετρητά

Με θράσος η κυβέρνηση χαϊδεύει προεκλογικά τους ψηφοφόρους. Κατόπιν απομακρύνσεως από την κάλπη ωστόσο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται για όσους πέσουν θύματα της επικοινωνιακής παροχολογίας, καθώς έρχονται χοντρές σφαλιάρες. Μετά την πολυδιαφημισμένη διανομή του κοινωνικού μερίσματος, η δικομματική κυβέρνηση από χθες υπόσχεται 14.000 νέες προσλήψεις στο Δημόσιο μέσα στο 2014. Αποσιωπά φυσικά το γεγονός ότι όχι μόνον πρόκειται για ευέλικτες σχέσεις εργασίας που καταλύουν διακριτικά τη μονιμότητα, αλλά κυρίως ότι αυτές εξισώνονται με 11.000 απολύσεις μέσα στο 2014. Είναι εύλογο συνεπώς το ερώτημα ποιους θα πάρει και ποιους >>>

θα διώξει η κυβέρνηση, σε μία χώρα όπου το ρουσφέτι, παρά τις ηχηρές εξαγγελίες, φαίνεται πως δεν θα πεθάνει έτσι εύκολα.

Η προσπάθεια διατήρησης του πελατειακού κράτους, μεταμφιεσμένου και με όρους που εξυπηρετούν τους κυβερνώντες σήμερα, δεν είναι όμως το μόνο ζήτημα. 

Μετά τις ευρωεκλογές, η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις δεσμεύσεις της έναντι της τρόικας, τις οποίες λόγω της προεκλογικής περιόδου τόσο η Αθήνα όσο και οι εκπρόσωποι των δανειστών κρύβουν κάτω από το χαλί. 

Μείωση των επικουρικών συντάξεων, κατάργηση φόρων υπέρ τρίτων που θα ανοίξουν νέες τρύπες στα Ταμεία, νέο Μεσοπρόθεσμο που φέρνει λιτότητα διαρκείας μέχρι το 2018. 

Το τελευταίο πρέπει να ψηφιστεί μέχρι το Eurogroup της 5ης Μαΐου και έως τον Ιούνιο θα πρέπει να υλοποιηθούν τα προαπαιτούμενα προκειμένου να εκταμιευτούν οι επόμενες υποδόσεις.

Μα δεν βγαίνουμε λοιπόν από τα μνημόνια, όπως εξαγγέλλουν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος; 

Το θέμα προφανώς δεν είναι το μνημόνιο ως λέξη, αλλά οι πολιτικές στις οποίες έχει βάλει την υπογραφή της αυτή η κυβέρνηση και που για λόγους προεκλογικούς προσπαθεί να αποκρύψει. 

Λίγο-πολύ υπόσχεται αυτό για το οποίο κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν σκίζει τα μνημόνια, αλλά βγάζει τη χώρα από αυτά, όταν απλά παίζει με τις προσδοκίες των πολιτών πως ίσως τα πράγματα να γίνουν -ελάχιστα έστω- καλύτερα. 

Δίνει με το ένα χέρι, για να πάρει με το άλλο πίσω τις προεκλογικές της παροχές και προσλήψεις. 

Παλιά τέχνη κόσκινο της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, των δύο κομμάτων που έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση, υπόσχονται ότι θα τη βγάλουν από το τέλμα, αλλά εν τέλει δεν ορρωδούν προ ουδενός όταν πρόκειται για ψήφους. 

enet.gr