Πες τα ρε Αντώνη…

η ματωμένη 9/5/36 της Θεσ/νίκης

Ο Αντώνης Σαμαρά μιλώντας χθες το μεσημέρι στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας κάλεσε τα στελέχη του κόμματος του, ενόψει και της κρίσιμης μάχης των ευρωεκλογών όπου οι πολλοί καλοί άνθρωποι θα ισοπεδώσουν αυτή την ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, να θυμίζουν στον… κόσμο ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν τρομοκράτες.  

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ζητάει, είχε μιλήσει και στο παρελθόν για το ίδιο πράγμα όταν κάλεσε τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να μπαίνουν μέσα στα καφενεία και να ρίχνουν τη… χειροβομβίδα των σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία. Μέχρι τώρα είχα την άποψη πως για την απ’ εδώ πλευρά δουλεύει φανατικά μόνο ο Πάγκαλος και ο Άδωνις, τελευταία και ο Βενιζέλος, τώρα όμως φαίνεται πως στην πανστρατιά για να πετύχει >>>

μία συντριπτική νίκη ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε και ο Σαμαράς, που μας θύμισε όχι μόνο τη δικαιωματική ψυχή της ριζοσπαστικής Αριστεράς αλλά και ότι η λέξη «υπεράσπιση» είναι 100% δική μας.

Η παρέμβαση του Σαμαρά νομίζω πως είναι καθοριστική γιατί δείχνει πως η Δεξιά ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσει τι σημαίνει Δεξιά, κάτι που συχνά το ξεχνάει η απ’ εδώ πλευρά. 
Στη Δεξιά ανήκουν, 100%, 
οι καταδίκες δίχως δίκες, 
οι πολιτικές σκευωρίες, 
το ιδιώνυμο, 
οι απολύσεις για φρονηματικούς λόγους, 
η μη δυνατότητα εργασίας στο δημόσιο εξαιτίας κάποιας συγγένειες με κομουνιστή, 
τα πιστοποιητικά πολιτικά φρονημάτων, 
οι εξορίες, 
οι φυλακίσεις, 
τα βασανιστήρια, 
η καταστολή των κοινωνικών αγώνων, 
το να υπάρχει παντού αστυνομία 
καθώς η Δεξιά δεν θέλει να υπάρχει πουθενά Δικαιοσύνη.

Η συμμαχία της Αριστεράς με τις Συνειδήσεις των πολλών καλών ανθρώπων, για μία καλή/αριστερή διακυβέρνηση που θα βάζει πάνω απ’ όλα τα κοινό καλό και που θα αγωνιστεί ώστε ότι υπάρχει κάτω από τον ουρανό να ανήκει σε όλους και όλες, δεν μπορεί να γίνει στον αέρα, σε ένα ιστορικό κενό, χωρίς ταυτότητα, χωρίς εκείνη τη συντονισμένη οργή μπροστά σε κάθε αδικία, χωρίς ο λαός να θυμάται τι σημαίνει Δεξιά. 
Η Δεξιά που στις 9 Μαϊου του 1936 έπνιξε τη Θεσσαλονίκη, που το μόνο που ήθελε ήταν να γίνει Βαρκελώνη, στο αίμα των εργατών της.

Ο alterthess ιανός