Ο πρίγκιπας που φίλησε τον Βενιζέλο και άλλα παραμύθια

του Κώστα Βαξεβάνη

Μην  ξεχνιέστε, δεν είναι κοινωνία, είναι επικοινωνία. 
Ή λιγότερο κομψά, προπαγάνδα ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό που ξεχύνεται από τα νεόπτωχα κανάλια και σε περικυκλώνει και σε κάνει να είσαι έτοιμος να πας να αγοράσεις χρυσά μαχαιροπήρουνα για να είναι ασορτί με τον πλούτο που έρχεται. Είναι απλώς τηλεοπτικά σποτ και παλαιοκομματικές ομιλίες που επιχειρούν να δικαιώσουν τον Γκέμπελς στην ιστορική πρόβλεψη «όσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα, τόσο περισσότεροι το πιστεύουν». >>>
 



 

Στις εκλογές αυτές δεν κρίνεται ούτε η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, ούτε η ερωζώνη, ούτε το ευρώ. Άλλωστε αυτά κρίθηκαν στις εκλογές του 2012 επιτυχώς κατά την σημερινή κυβέρνηση.  
Και έτσι ανέλαβε ο Βενιζέλος να εγγυάται το ευρώ όπως άλλωστε και το δίκιο και τους νόμους, ο Άδωνις την πολιτική ψυχραιμία και την κυβερνητική ισορροπία, ο Πλεύρης την ειρηνική συνύπαρξη που όλοι επιθυμούμε και ο Βορίδης με το τσεκούρι του να γυρνά δεξιά και δεξιότερα  για να καθαρίζει την δημοκρατία των ονείρων του από τους «κομμουνιστάς».

Μπορεί να σας στεναχωρώ, αλλά αυτοί είναι οι εγγυητές της σταθερότητας του κυρίου Σαμαρά. 

Και αν πρέπει να καταγράψουμε τα συστατικά της περιγραφόμενης σταθερότητας, δεν είναι τα «Θα» του Αντώνη Θαμαρά, αλλά το «παρών» που θέλει να είναι και μέλλον μας. 

Δεν είναι οι 770 χιλιάδες θέσεις εργασίας που ΘΑ δημιουργηθούν στο μέλλον, αλλά το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι. 

Δεν είναι η μελλοντική ανάπτυξη, αλλά η ύφεση στην Οικονομία που ξεπερνά το 5%. 

Δεν είναι οι επιχειρήσεις που θα ξεφυτρώσουν σαν τα μανιτάρια με την υγρασία από τα δάκρυα των συγκινητικών λόγων του πρωθυπουργού, αλλά οι παραλία του Σίμου που ξεπουλιέται από τους αθεόφοβους, με τη βοήθεια της Παναγίας πάντα, σε ιδιώτες.

Δεν κινδυνεύει καμία ευρωπαϊκή προοπτική και κανένα ευρώ. 

Αν έχουν καταφέρει να τα σώσουν ο Στουρνάρας, ο Θεοχάρης, η Κατερίνα Παπακώστα και η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, τότε υπάρχουν τουλάχιστον ακόμη 8-9 εκατομμύρια Έλληνες με τουλάχιστον περισσότερο πολιτικό IQ που μπορούν αν χρειαστεί να το κάνουν με επιτυχία ακόμη και με τον ίδιο τρόπο. 

Αν αποτύχουν αυτοί, μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανακληθούν από την εφεδρεία, ο Μάκης Γιακουμάτος, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Τσουκάτος, ακόμη και ο Άκης Τσοχατζόπουλος και όσοι κυβέρνησαν επί 40 χρόνια για να επαναφέρουν τη χώρα στον ίδιο δρόμο.

Σε αυτές τις εκλογές ενδεχομένως να απειλείται ενός είδους σταθερότητα. 

Αν τα πράγματα ανατραπούν, μπορεί να αλλάξει η σχέση εργολάβων και κράτους.  

Τραπεζών και κράτους. 

Κράτους και μιντιαρχών. 

Μιντιαρχών και τραπεζιτών. 

Πολιτικών και διαπλοκής. 

Μίζας και Δημοσίου. 

Δημοσίου και παραγωγικότητας και άλλες πολλές υπάρχουσες ισορροπίες. 

Με αυτή την έννοια υπάρχουν πολλοί στην κυβέρνηση που έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τη σταθερότητα. 

Μια άλλη κυβέρνηση με άλλη ατζέντα μπορεί να είναι ως και επικίνδυνη.

Το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι όσα ακούγονται στα σποτ που παράγει η μονταζιέρα της Συγγρού και δεν ξέρουμε καν ποιός πληρώνει. 

Ούτε το ευρωπαϊκό μέλλον, ούτε το ευρώ. 

Το διακύβευμα των εκλογών είναι αυτό που ο Βαγγέλης Βενιζέλος είπε σε μια από τις ελάχιστες ειλικρινείς πολιτικές του δηλώσεις, με ύφος που και αυτό πρόδιδε πολλα. 

Απευθυνόμενος σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που του απέδιδε ευθύνες για το σκάνδαλο των υποβρυχίων φώναξε με αγωνία «εσείς θα μας κλείσετε φυλακή. Ευτυχώς που δεν ασκείτε εξουσία. Διότι αν η νοοτροπία σας συνοδευτεί με το κύρος της εξουσίας, θα μας κλείσετε φυλακή». 

Τα άλλα για την Ευρώπη και το ευρωπαϊκό όραμα είναι σαν το παραμύθι όπου ο πρίγκιπας φίλησε το Βενιζέλο και μεταμορφώθηκε.